ย้อนไปสมัยประถม ตอนป.6 เราโดนเพื่อนแบนทั้งหมด ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างทรมานมากกว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวัน
ความจริงตอนนี้มันก็ผ่านมานานมากแล้ว เราตัดขาดการติดต่อทุกอย่างกับเพื่อนในโรงเรียนเก่า

ตอนนั้นเราเคยสร้างวีรกรรม ทำเรื่องไม่ดีมากมาย เมื่อทะเลาะกับเพื่อน ไอ้เพื่อนที่เรารักที่เราไว้ใจที่สุดนี่แหละ "เปิดเผยความลับและด้านมืดของเราทุกอย่าง"
ต่อหน้าเพื่อนๆ และคุณครูที่ปรึกษา จนเราคิดในใจว่า เฮ้ย แกเป็นเพื่อนเราจริงป่าววะ ประมาณนี้

เมื่อย้ายโรงเรียน ครอบครัวเราก็สั่งให้เลิกคบ และตัดขาดจากเพื่อนๆทั้งหมด เราก็อยู่ได้
แต่ว่าตอนนี้เรากลัวว่า ด้านมืดและความลับของเราในสมัยประถม จะถูกแพร่กระจายออกไปอีก
เพราะตอนนี้เพื่อนเก่าของเรา กำลังจะออกสู่โลกกว้างกันแล้ว (โรงเรียนประถมเราเป็นโรงเรียนบ้านนอก ส่วนเราย้ายมาเรียนมัธยมในเมือง)
ยอมรับว่าเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว แต่จะทำยังไงมันก็เลิกกังวลไม่ได้ซักที

ตอนเราย้ายออกจากโรงเรียนใหม่ๆ เราก็เจอเพื่อนเก่าบ้าง ทุกคนยิ้มให้ ทักทายเรา เราก็ดีใจ
แต่ทว่า เราลองเอาเฟสเพื่อนไปส่องดูเฟสพวกเค้า เพื่ออยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงกันบ้าง ปรากฎว่า เค้ายังโพสด่าเราอยู่เลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราอยากจะไปเยี่ยมคุณครูที่โรงเรียนเก่าเรามาก แต่ความที่ครอบครัวเราสั่งให้ตัดขาดแล้ว พวกเขากลัวว่าพวกเพื่อนเก่าเราจะทำอะไรแย่ๆอีก
เราเริ่มเป็นกังวล เพราะตอนนี้พวกเพื่อนเก่าเรากำลังจะย้ายสถานศึกษากันแล้ว (เรียนจบจากโรงเรียนเก่าแล้วปีนี้) พวกเค้าต้องมาเรียนในเมือง
อาจจะต้องเจอเรา เรากลัวว่าเมื่อเค้าเรียนที่เดียวกับเรา เค้าจะแพร่พวกนิสัยและวีรกรรมเราในอดีต ให้คนอื่นเกลียดเรา

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ เราอยากระบาย