สวัสดีค่ะ
ก็ตามชื่อหัวข้อเลยค่ะ เราเเอบชอบเพื่อนคนนึง ปีนี้เป็นปีเเรกที่เราสนิทกัน จะมองให้สั้นมันก็สั้นนะคะ เเต่สำหรับเราการเเอบชอบใครสักคนมันนานมากเลย เรายอมรับนะว่าที่ผ่านมาเราคบเเต่ผู้ชาย ไม่เคยมีความคิดในหัวเลยว่าจะชอบเพศเดียวกัน บวกกับเราเองเป็นคนคุยจีบใครในระยะเวลาที่ไม่ได้ยาวพอควร เเต่อยู่ๆความคิดนี้ก็เปลี่ยนไปเมื่อขึ้นมอ(ปลาย)ค่ะ ก่อนหน้านี้เราเลือกเรียนเเผนการเรียนที่เเตกต่างจากเพื่อนสนิทกลุ่มเดิม จะว่าเเย่ก็เเย่นะคะ เเต่ถ้ามองกลับกันถ้าเราไม่เจอเพื่อนใหม่คนนี้ เราก็คงไม่รู้สึกรักคนนี้ขนาดนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเข้ามาในห้องพร้อมสังคมห้องใหม่ เเล้วก็ไปรู้จักกับเพื่อนคนนึง คนนี้เรารู้จักมาสักพักเเล้ว เเล้วเขาก็เป็นเพื่อนของคนทีเราชอบ ยอมรับเลยว่าก่อนหน้านีเราไม่เคยเห็นเขาในสายตา เดินผานก็ไม่มีอะไรเตะตาสักอย่าง ดูเป็นคนเอ๋อๆ ไมรู้เรื่องอะไร ทำตัวเป็นเด็ก พอมารู้จักเเรกก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก เเต่พอเวลาผ่านไปเราว่าเราไม่ได้คิดกับเขาเเบบเดิม เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากๆมากจนกระทั่งเราเผลอคิดมากกว่าเพื่อน เราไม่กล้าพูดเต็มปากว่าเราชอบเพื่อน เราไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ในเมื่อก็รู้อยู่เเล้วว่าเขาไม่ได้คิดเเบบเราเเน่นอน เเต่มันก็หยุดคืดไม่ได้จริงๆ เขาทั้งดีกับเรา เวลาที่เพื่อนในกลุ่มไม่รอเรา เราก็เลือกที่ะรอ เวลาที่เราต้องทำอะไรคนเดียว เขาก็จะเสนอตัวบอกว่าให้เราไปด้วยป่าว ที่ผ่านมาเมื่อวานเราไปงานวันเกิด เเล้วเขาก็มาด้วย เเรกเห็นนี่อยากจะอุทานทุกๆคำที่มีอยู่บนโลกใบนี้ โคตรจะน่ารักเลย ตอนขากลับเรากับเพื่อนเลือกที่จะกลับบีทีเอส เเต่ช่วงเย็นคนมันเเน่นมาก เราเลยเข้าคนละประตูบีทีเอสกับเพื่อนๆ ความที่มันไม่ทันคิดเราก็เลยลากเขาขึ้นไปกับเรา คนมันเเน่นมากบวกกับความเร็วที่รถวิ่ง เราเลยเอาข้อศอกไปดันกับขอบประตูเเละดันเขาไม่ให้เขาเซไปด้านหลัง จะมองว่าเท่ก็เท่ เเต่เเม้งเเดงเป็นขีดเลยจ้า เขารู้ด้วยเเหละ อยากรู้จังคุณคิดอะไรในหัวบ้างตอนนั้น เเละอีกเรื่องมันจะมีที่ไหนที่เห็นเราเดินคนเดียวอยู่ชั้นล่างทั้งๆที่เขาอยู่บนห้องเรียนเเล้ววิ่งลงมาเดินขึ้นห้องเป็นเพื่อนอีกครั้ง ....เเต่ก็เอาเถอะค่ะ คนที่เราชอบ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็ดูเหมือนเขาใหความหวังเราตลอด เราเป็นคนชอบใครเราก็จะเเสดงออกโดยการมองหน้า อมยิ้ม หรือบางทีก็จับมือ การกระทำบางอย่างเราคิดว่าถ้าเราโดนเราก็คงเขิลเเย่ เเต่สำหรับเขา เราว่าเขาคงคิดว่าเพื่อนกันเขาก็ทำเเบบนี้ เอาจืงๆนะ เราคิดไว้เเล้วว่าถ้าวันนึงเราชอบผู้หญิงเราต้องเป็นฝ่ายรับเเน่ เเต่นี้อยู่เหนือข้อยกเว้นทุกๆอย่างของเราเลย เรายอมเป็นทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับเขา ที่ผ่านมาพอเรารู้ตัวว่าเราคิดกับเขาเเบบไหน เรารู้สึกว่าเราเเย่มาก ตรงที่เราไปชมคนอื่นไปทั่วว่าคนนี้น่ารักนะ คนโน้นน่ารักนะ บวกกับชอบอ้างชื่อเพื่อนอีกคนว่า เห้ยชอบคนนี้อะ คนนี้น่ารัก ทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด ไม่รู้ว่าตัวเองทำเเบบนั้นไปทำไม น่าจะเป็นเพราะกลัวโนจับได้ว่าชอบเขา ไม่อยากให้เขาดูออก กลัวเขาจะอึดอัด อยากจะจีบก็ติดที่ว่าในห้องเขาก็เผลอโดนจับจิ้นกับเพื่อนคนนึง โอเค มันก็เเค่จิ้น เเต่มันเจ็บตรงที่เขาก็ยิ้มเขิล เหมือนว่าชอบกับคนที่จิ้นจิงๆ จะหึงก็ไม่ได้ ก็เพื่อน
เอ๊ย พูดอะไรๆคำว่าเพื่อนเเม้งก็คล้ำคอ ที่สำคัญคือถ้าเพื่อนของเขารู้ เรากลัวจะมองหน้าไม่ติด กลัวไปหมดทุกอย่าง อยากจะเลือกสักทาง จะจีบก็กลัวโดนปฎิเสธกลัวเสียเพื่อน จะหยุดชอบก็ยอมรับว่าคงทำไม่ได้ มันพอจะมีทางไหนบางที่อยู่ในความสัมพันธ์เเอบชอบเเล้วไม่ทรมานอย่างนี้
....ขอบคุณทุกคำเเนะนำมากๆนะคะ เเละก็ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ ขอโทษด้วยนะคะถ้าหากพิมผิดหรือพิมไม่รู้เรื่องตรงไหน
เเอบชอบเพื่อนตัวเอง ทำไงดี
ก็ตามชื่อหัวข้อเลยค่ะ เราเเอบชอบเพื่อนคนนึง ปีนี้เป็นปีเเรกที่เราสนิทกัน จะมองให้สั้นมันก็สั้นนะคะ เเต่สำหรับเราการเเอบชอบใครสักคนมันนานมากเลย เรายอมรับนะว่าที่ผ่านมาเราคบเเต่ผู้ชาย ไม่เคยมีความคิดในหัวเลยว่าจะชอบเพศเดียวกัน บวกกับเราเองเป็นคนคุยจีบใครในระยะเวลาที่ไม่ได้ยาวพอควร เเต่อยู่ๆความคิดนี้ก็เปลี่ยนไปเมื่อขึ้นมอ(ปลาย)ค่ะ ก่อนหน้านี้เราเลือกเรียนเเผนการเรียนที่เเตกต่างจากเพื่อนสนิทกลุ่มเดิม จะว่าเเย่ก็เเย่นะคะ เเต่ถ้ามองกลับกันถ้าเราไม่เจอเพื่อนใหม่คนนี้ เราก็คงไม่รู้สึกรักคนนี้ขนาดนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเข้ามาในห้องพร้อมสังคมห้องใหม่ เเล้วก็ไปรู้จักกับเพื่อนคนนึง คนนี้เรารู้จักมาสักพักเเล้ว เเล้วเขาก็เป็นเพื่อนของคนทีเราชอบ ยอมรับเลยว่าก่อนหน้านีเราไม่เคยเห็นเขาในสายตา เดินผานก็ไม่มีอะไรเตะตาสักอย่าง ดูเป็นคนเอ๋อๆ ไมรู้เรื่องอะไร ทำตัวเป็นเด็ก พอมารู้จักเเรกก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก เเต่พอเวลาผ่านไปเราว่าเราไม่ได้คิดกับเขาเเบบเดิม เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากๆมากจนกระทั่งเราเผลอคิดมากกว่าเพื่อน เราไม่กล้าพูดเต็มปากว่าเราชอบเพื่อน เราไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ในเมื่อก็รู้อยู่เเล้วว่าเขาไม่ได้คิดเเบบเราเเน่นอน เเต่มันก็หยุดคืดไม่ได้จริงๆ เขาทั้งดีกับเรา เวลาที่เพื่อนในกลุ่มไม่รอเรา เราก็เลือกที่ะรอ เวลาที่เราต้องทำอะไรคนเดียว เขาก็จะเสนอตัวบอกว่าให้เราไปด้วยป่าว ที่ผ่านมาเมื่อวานเราไปงานวันเกิด เเล้วเขาก็มาด้วย เเรกเห็นนี่อยากจะอุทานทุกๆคำที่มีอยู่บนโลกใบนี้ โคตรจะน่ารักเลย ตอนขากลับเรากับเพื่อนเลือกที่จะกลับบีทีเอส เเต่ช่วงเย็นคนมันเเน่นมาก เราเลยเข้าคนละประตูบีทีเอสกับเพื่อนๆ ความที่มันไม่ทันคิดเราก็เลยลากเขาขึ้นไปกับเรา คนมันเเน่นมากบวกกับความเร็วที่รถวิ่ง เราเลยเอาข้อศอกไปดันกับขอบประตูเเละดันเขาไม่ให้เขาเซไปด้านหลัง จะมองว่าเท่ก็เท่ เเต่เเม้งเเดงเป็นขีดเลยจ้า เขารู้ด้วยเเหละ อยากรู้จังคุณคิดอะไรในหัวบ้างตอนนั้น เเละอีกเรื่องมันจะมีที่ไหนที่เห็นเราเดินคนเดียวอยู่ชั้นล่างทั้งๆที่เขาอยู่บนห้องเรียนเเล้ววิ่งลงมาเดินขึ้นห้องเป็นเพื่อนอีกครั้ง ....เเต่ก็เอาเถอะค่ะ คนที่เราชอบ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็ดูเหมือนเขาใหความหวังเราตลอด เราเป็นคนชอบใครเราก็จะเเสดงออกโดยการมองหน้า อมยิ้ม หรือบางทีก็จับมือ การกระทำบางอย่างเราคิดว่าถ้าเราโดนเราก็คงเขิลเเย่ เเต่สำหรับเขา เราว่าเขาคงคิดว่าเพื่อนกันเขาก็ทำเเบบนี้ เอาจืงๆนะ เราคิดไว้เเล้วว่าถ้าวันนึงเราชอบผู้หญิงเราต้องเป็นฝ่ายรับเเน่ เเต่นี้อยู่เหนือข้อยกเว้นทุกๆอย่างของเราเลย เรายอมเป็นทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับเขา ที่ผ่านมาพอเรารู้ตัวว่าเราคิดกับเขาเเบบไหน เรารู้สึกว่าเราเเย่มาก ตรงที่เราไปชมคนอื่นไปทั่วว่าคนนี้น่ารักนะ คนโน้นน่ารักนะ บวกกับชอบอ้างชื่อเพื่อนอีกคนว่า เห้ยชอบคนนี้อะ คนนี้น่ารัก ทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด ไม่รู้ว่าตัวเองทำเเบบนั้นไปทำไม น่าจะเป็นเพราะกลัวโนจับได้ว่าชอบเขา ไม่อยากให้เขาดูออก กลัวเขาจะอึดอัด อยากจะจีบก็ติดที่ว่าในห้องเขาก็เผลอโดนจับจิ้นกับเพื่อนคนนึง โอเค มันก็เเค่จิ้น เเต่มันเจ็บตรงที่เขาก็ยิ้มเขิล เหมือนว่าชอบกับคนที่จิ้นจิงๆ จะหึงก็ไม่ได้ ก็เพื่อน
....ขอบคุณทุกคำเเนะนำมากๆนะคะ เเละก็ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ ขอโทษด้วยนะคะถ้าหากพิมผิดหรือพิมไม่รู้เรื่องตรงไหน