คุยกับคนๆนึงได้ประมาณสองเดือนค่ะ เค้าเป็นคนน่ารักดี เวลาอยู่ด้วยแล้วมีความสุข มองรวมๆก้อดีนะคะ ขยัน ดูเป็นผู้ใหญ่ดี เอาการเอางาน สังคมก้อเยอะตามมาด้วย ข้อเสียของเค้าตอนนี้ที่เรามองเห็น คือสูบบุหรี่ ดื่มเหล้านี่เราพอเข้าใจค่ะว่าต้องมีเะื่อนมีฝูงเป็นธรรมดา ที่รับไม่ได้คือสูบบุหรี่เค้าก้อเข้าใจและพยามลดนะคะ เราก้อไม่ได้เร่งรีบอะไร เข้าใจว่ามันเลิกยาก รู้แค่ว่าเค้าพยายามก้อดีใจแล้ว แต่เราจะเป็นคนปากหมานิดหน่อยค่ะ บางทีคำพูดเราก้อไม่ได้คิดอะไรนะคะแต่อาจจะทำร้ายจิตใจเค้า ยอมรับยุค่ะว่าข้อเสียตัวเองก้อเยอะ ขี้บ่น จู้จี้จุกจิก เรื่องมาก ชอบติเรื่องนั้นเรื่องนี้ข้อเสียของเค้า
เราเจอกันแค่ช่วงกลางคืนค่ะเพราะกลางวันทำงาน มีบางครั้งที่ไปแล้วมีสังสรรค์กับเพื่อน เราก้อเข้าไปรอในห้อง ยอมรับว่าแอบมีน้อยใจแต่ก้อไม่ได้เกิดปัญหาอะไรนะคะ พยามเข้าใจ


จนมาถึงปีใหม่ เราตกลงกันว่าจะมาเจอกัน มีการวางแพลนไว้เล็กน้อยว่าจะทำนุ่นทำนี่ไปนี่ด้วยกัน ด้วยความที่สังคมเค้าก้อเยอะ ของเราก้อด้วย เวลาเลยไม่ตรงกัน ช่วงนึงยอมรับนะคะว่าน้อยใจจนหาเรื่องเค้าบ่อยๆว่าไม่มีเวลาให้เรา แต่เราก้อมาคิดทบทวนดีดี เราเห็นแก่ตัวเกินไปไหมที่วันที่เรามีนัดเค้าก้อยังเข้าใจแต่พอเค้ามีนัดเรากลับโกรธเพราะเราว่างอยากให้มาหา ข้อนี้พอมาทบทวนก้อเลยเข้าใจค่ะและยอมรับว่าเราควรปรับที่ตัวเรา

เหตุเกิดตอนเค้าจะกลับบ้านค่ะ บอกเราจะกลับบ้านหลังจากนั้นก้อเงียบหายไปจนถึงเที่ยงวันต่อไปเลย เรารู้นะคะว่าเค้าคงมีดื่นกันอันนี้เราเข้าใจเพราะเทศกาล แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเฟสก้อออนยุเราก้อเหน ทำไมไม่พิมบอกหรือไม่โทรบอกรัยเราเลย
*เค้าไม่ห่วงเราเลยหรอคะว่าเราจะห่วงเค้าหรือเราจะรู้สึกไรไหมเวลาที่เค้าหายไป เราหายไปสักพักแล้วเราก้อคุยกัน เค้ายอมรับว่าเค้ากินแล้วเมา ตอนนี้เราควรทำไงดีคะ ควรคุยต่อไปไหมหรือควรพอแค่นี้ ก่อนที่จะถลำไปกว่านี้ เพราะขนาดครั้งนี้เค้ายังไม่แครเราเลย ครั้งต่อๆไปก้อคงเปนแบบนี้เหมือนเดิม เรากลัวถลำลึกไปกว่านี้แล้วมันจะตัดใจยากน่ะค่ะ ระหว่างหยุดตรงนี้กับลองให้โอกาสเค้าควรทำแบบไหนดีคะ ลังเลเหลือเกิน