เรื่องมีอยู่ว่าคือผมรู้จักกับเขามานานมากแล้วครับตอนนั้นผมไปเล่นฟุตบอลแล้วเจอกับเขาทีนี้เขาก็มาจีบผมแต่ผมทำเป็นไม่สนใจเพราะตอนนั้นผมยังไม่ได้ชอบเขาแล้วก็ได้คุยกันในเฟสเขาก็ตามจีบผมนานมากแต่ผมนี้สิดันไปชอบเพื่อนของเขาแต่เวลามีอะไรก็ไปปรึกษาเขา(ผมดูเลวใช้ไหมล่ะ)จนทำให้เขาเสียน้ำตากับผมหลายครั้งมากเขาพยายามตามตื้อผมมา1ปีกว่าๆประมาณแล้ววันนั้นผมก็ประสบอุบัติเหตุนอนอยู่ที่ รพ เขาก็มาเยี่ยมผมซื้อขนมมาให้ด้วยดูเหมือนเขาพยายามทำทุกอย่าให้ผมสนใจจนวันนึงผมก็เลยนึกขึ้นได้ว่าเออสงสารเขาเนอะที่พยายามทุกอย่างเพื่อให้เราสนใจแต่เรากลับมองข้ามเขาจนทำให้เขาเสียน้ำตากันผมหลายรอบล่ะผมเลยตัดสินใจทักเขาไปแล้วบอกว่าคบกันไหม(ในใจจริงๆผมไม่ได้ชอบน้องเขาหรอกแต่แค่อยากเห็นน้องเขามีความสุขบ้างก็แค่นั้นเขาเสียน้ำตากับผมมามากล่ะ)ผมก็เลยทักไปบอกดูเหมือนเขาดีใจมากแต่ก็เนอะคนที่แอบชอบมานานมาขอคบหลังจากวันนั้นดูเหมือนว่าเราจะไปกันได้ดีจากตอนแรกที่ผมไม่ได้ชอบเธอเลยแต่พอมาหลังๆผมเริ่มรู้สึกว่าผมรักเธอโดยที่แบบไม่ทันตั้งตัวแล้วเวลาเราไปเที่ยวไหนเราไปเที่ยวด้วยกันแบบจนคนอื่นอิจฉา(หรอ!!!)เวลานางไม่สบายผมก็อาสาซื้อขาวไปให้นางเวลาไปกินข้าวก็ไปกินกับนางแล้ววันนั้นเป็นวันเกิดผมโอ๊ยโคตรเขิลนางซื้อของขวัญให้ผมด้วยแอบดีใจ5555+แล้วก็ถึงเวลาของผมแล้วที่จะเอาคืนนาง555+ วันนั้นเป็นวันเกิดนางพอดีผมก็เลยเวะไปที่ร้านตุ๊กตาแล้วซื้อมินเนี่ยนให้นางเพราะนางดป็นคนชอบมินเนี่ยนแล้วพอนางเลิกเรียนก็มานั่งกินหมูกระทะว้ายๆนางเลี้ยงด้วยแหละ5555+แล้วมันก็ถึงเวลาที่ผมจะเซอร์ไพรส์นางผมก็บอกนางว่าแบบนึงน่ะเดี๋ยวมา แล้วผมก็ขับรถออกไปเอาตุ๊กตาที่ร้านแล้วขับรถเอากลับมาให้นางที่ร้านหมูกระทะ5555+โคตรเขิลอ่ะบอกเลยตอนนั้นคนมองกันเต็มเบยยย(ผมเป็นคนที่ทุ่มเทกับความรักมากผมเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง)แล้วหลังจากนั้นความรักของเราก็เป็นไปด้วยดีจนวันนึงเรื่องมันก็เกิดขึ้นคือเฟสนางโดนสแปมแล้วนางก็สมัครเฟสใหม่อ่ะไอ้เราก็ไม่สนใจผมแค่บอกไปว่าถ้ามีใคร@มาถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักก็อย่ารับนางก็บอกกับผมว่าอย่ารับผู้หญิง(ตอนนั้นด้วยความซือสัจต่อกันผมตัดสินใจไม่รับใครเลยนอกจากคนที่รู้จัก)แต่พอนานๆไปนางก็เริ่มรับเพื่อนเข้ามาในเฟสจนแบบผมไปบ่นกับนางหลายรอบมากแต่นางก็ยังรับมาผมเลยตัดสินใจประชดนางโดยการรับเพื่อนผู้หญิงที่เพิ่มมาในเฟสผมหมดแต่ถึงผมรับผมก็ไม่คุยกับใครเพราะผมไม่อยากไปมั่วกับใครเพราะผมมีแฟนอยู่แล้ววันเวลามันผ่านไปในเฟสนางเพื่อนผู้ชายเยอะมากจนแบบทักมาจนไม่ขาดสายจนผมรำคาญแทนนางแต่ด้วยความเชื่อใจผมก็ไม่ได้ว่าอะไรบางทีผมก็เข้าไปดูในเฟสนางบ้างก็ปกติคนทักนางมานางก็บอกว่านางมีแฟนแล้วแต่หลังๆนางเริ่มเปลี่ยนไปผมทักไปนางกว่าจะตอบแล้วทั้งๆที่ผมโทรไปนางก็พูดแค่ไม่กี่คำทั้งๆที่เมื่อก่อนเช้ามานางก็มาบอกมอนิ่งประจำหลังๆก็เริ่มหายแล้วช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมแล้วก่อนจะเปิดเทอมวันนั้นเป็นวันครบรอบ1ปีของเราผมก็ไปโพสต์หน้าเฟสนางตามปกติแต่นางดันไม่มาโพสต์หน้าเฟสผมผมเลยสงสัยแล้วโทรไปบอกนางว่าให้มาโพสด้วยพอตอนดึกๆนางก็มาโพสต์แล้วนางก็หายไปผมไปเม้นในโพสต์ครบรอบแต่นางก็ไม่มาตอบผมเลยสงสัย(ในคืนนั้นผมขอนอนก่อนเพราะผมรู้สึกปวดหัวมาก)พอตอนเช้าผมตื่นขึ้นเลยสงสัยทำไมนางเงียบๆผมเลยโทรไปปลุกแล้วก็บอกมอนิ่งนางเหมือนที่ทำมาประจำวันนั้นเป็นวันอาทิตย์(น่าจะวันอาทิตย์แหละ)ผมก็เริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมนางแปลกๆไปผมเลยแอบเข้าไปดูใน IG นางแล้วแบบโหนางคุยกับผู้ชายอีกคนผมนี้นั้งอ่านแล้วน้ำตาซึมเลยพูดในใจว่าตูแมร่งโง่มาตั้งนานยอมให้นางหลอกมาตั้งนานผมอ่านเสร็จผมก็โทรไปหานางแล้วบอกจะเอาไงตอนนั้นแบบผมนี้สติสตังไม่อยู่กับตัวแล้วจริงๆเลยตัดสินใจไปหานางแล้วเอาของที่นางเคยให้ผมไปคืนให้นางหมดพอผมไปถึงนางก็นอนอยู่ที่บ้านเพื่อนพอนางเห็นผมนางก็น้ำตาไหลผมไปนั้งปลอบนางอยู่ว่าไม่เป็นไรเองจะร้องทำไมแล้วนั้งเช็ดน้ำตานางแบบนางน่าสงสารมากผมก็น้ำตาไหลไปด้วยผมจับมือนางจนแน่นแล้วถามว่านางจะเอาไงนางก็ไม่ยอมพูดผมก็ไม่พูดไรมากพูดแค่ว่าเองคับหลังจากนี้ไม่มีเขาแล้วน่ะหลังจากนี้ไม่มีใครเล่นกีตาร์ให้ฟังแล้วน่ะไม่มีใครคอยบ่นไม่มีใครคอยด่าไม่มีใครคอยมาบอกมอนิ่งตอนเช้าแล้วไม่มีใครมาบอกฝันดีก่อนนอนแล้วแล้วก็ตอนเช้าอ่ะตื่นให้เร็วก่อนไปโรงเรียนเพราะจะได้กินข้าวอีกจะได้ไม่ปวดท้องพอผมพูดเสร็จผมก็เดินออกมาแล้วผมก็กลับบ้านเลยคือแบบเลิกกันก่อนเปิดเทอม1วันแล้ววันนั้นนอนไม่หลับเลยเป็นห่วงนางมากแล้วผู้ชายที่มาคุยกับนางรู้จักกันมาไม่ถึง3-4วันก็ชอบกันแล้วผมเป็นห่วงนางนอนก็ไม่หลับยิ่งคิดยิ่งน้ำตาไหลจนถึงตอน6โมงเช้าคืนนั้นมันนอนไม่หลับเลยตื่นขึ้นมาแล้วไปโรงเรียนแบบเหมือนซอมบี้เลยนอนก็ยังนอนไม่เต็มอิ่มแถมต้องมานั้งเสียใจอีกจนตอนนี้เกือบ3เดือนแล้วที่เลิกกับนางมาผมก็ยังลืมนางไม่ได้เลยผมพยายามคุยกับใครหลายๆคนแต่ก็ไม่สามารถลืมนางได้ทุกคนคิดว่าไงหรอครับมันอาจจะเป็นผลกรรมที่ผมกระทำไว้กับเธอตั้งแต่ตอนนู้นเลยหรอครับที่ผมไม่รับรักเธอแล้วก็ทำให้เธอร้องให้มาตลอดผมคิดว่ามันน่าจะใช้แล้วตอนนี้ผมก็ต้องรับกรรมนั้นต่อไปต้องจบอยู่กับอดีตที่ไม่มีวันลืม
ปล.เรื่องนี้ผมจะไม่โทษเธอเลยเพราะผมผิดเองที่ผมรั้งเธอไว้ไม่ได้