รอมาตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว เลยขอมาเล่า Impression ส่วนตัวครับ หลังจากได้ดูเมะตอนแรกนี้ไปแล้วเมื่อกี้หมาดๆ
เออ... เข้าท่านะ รู้สึกได้เลยว่า ทีม Studio Deen ทีมนี้ แกทำด้วยความคลั่งไคล้ในงานของ อ.อิโต้ จุนจิ กันจริงๆ งานออกมาเคารพต้นฉบับมาก งานภาพที่ลอกลายเส้นของ อ.จุนจิ ในช่วงนั้นมาได้ดี แทบจะเหมือนในมังงะเป๊ะ (เส้นอาจจะไม่ได้ละเอียดละออเท่าเส้นของ อ.จุนจิ จริงๆ แต่ก็ใกล้เคียงมาก) เนื้อหาก็แทบไม่มีดัดแปลงอะไรเลย แล้วก็ทำออกมาสนุกใช้ได้
แต่ในด้านความน่ากลัว ความสยองพองขน ที่หลายคนหวังไว้ อาจจะผิดหวังนะครับ เพราะเนื้อหาตอนของโซอิจิ มันไม่ได้น่ากลัว มันออกแนว ตลกร้าย dark comedy มากกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมเขาถึงเลือกเอาตอนเบาๆ มาเปิดเป็นตอนแรกเลย แต่เดาว่า เขาไม่ได้จะโฟกัสที่ความน่ากลัวเป็นหลักน่ะครับ แต่ต้องการจะดึงเอกลักษณ์ ในการสร้างพล็อตและการเล่าเรื่อง สไตส์ อ.จุนจิ มามากกว่า
คือหลายคนนึกถึงงานของ อ.จุนจิ จะนึกถึงความน่ากลัว กับงานภาพสวยสยองแขยง ก่อนเป็นอย่างแรก แต่สเน่ห์อีกอย่างของแกที่หลายคนไม่ค่อยนึกถึงคือ ความเป็นคนที่เล่าเรื่องตลกร้ายได้ดีมาก มันมีความน่ากลัว แต่มันก็มีความตลก กวนตีน หน้าตาย แฝงอยู่ในหลายๆตอน ...และตอนของโซอิจิมันจะเด่นในส่วนนี้มากกว่าความสยอง (ดูรีแอ็คชันคนดูฝรั่งขำกลิ้งกันแทบทุกคน)
ในตอนนี้มีตอนสั้นแถมท้ายตอนด้วย คือตอน "โรคตุ๊กตา" เรื่องสั้นที่เด็กหญิงกลายเป็นตุ๊กตา อันนี้แหละที่ผมว่าเซอร์ไพรส์มาก เพราะเรื่องสั้นต้นฉบับ มันสั้นมากจริงๆ แทบจะไม่มีพล็อตอะไรเลย แต่เมะ setting ฉากหลังได้ชวนให้มีอารมณ์ร่วมมาก แถมยังดึงองค์ประกอบงานดีไซน์แบบโกธิค ปราสาทฝรั่ง เด็กสาวโลลิต้า แบบที่ อ.จุนจิ ชอบใช้ มาใส่ในเมะได้ลงตัวด้วย (แบบนี้หวังได้เลยว่า พวกตอนสั้นๆ 4-5 หน้าจบ ทุกเรื่องอาจจะได้ทำเป็นตอนแถมท้ายในแต่ละตอนแบบนี้หมด ถ้าอย่างนั้นล่ะก็แหล่มเลย มีความ The Twilight Zone ดีด้วย)
สรุป ถือว่าผ่านครับ สำหรับการดัดแปลง บันทึกของโซอิจิ มาเป็นอนิเมะ ได้บรรยากาศความเวียร์ด ความกวนตีน และความหลอนเบาๆ ครบ... แต่ในด้านความสยอง อาจจะยังไม่ชัดเจนมากนัก ซึ่งก็คงต้องรอตอนต่อๆไปอย่าง โทมิเอะ ชายหนุ่มที่สี่แยก อะไรพวกนี้ ที่เป็นตอนที่เน้นสยองจริงๆ อีกที ว่าทีมนี้จะสร้างความน่ากลัวได้ผ่านหรือไม่
ปล. เพลง ED เพราะมากกกกกกกก
[Review] อนิเมะ "Junji Ito Collection คลังสยองของ อ.อิโต้ จุนจิ" ตอนแรก
เออ... เข้าท่านะ รู้สึกได้เลยว่า ทีม Studio Deen ทีมนี้ แกทำด้วยความคลั่งไคล้ในงานของ อ.อิโต้ จุนจิ กันจริงๆ งานออกมาเคารพต้นฉบับมาก งานภาพที่ลอกลายเส้นของ อ.จุนจิ ในช่วงนั้นมาได้ดี แทบจะเหมือนในมังงะเป๊ะ (เส้นอาจจะไม่ได้ละเอียดละออเท่าเส้นของ อ.จุนจิ จริงๆ แต่ก็ใกล้เคียงมาก) เนื้อหาก็แทบไม่มีดัดแปลงอะไรเลย แล้วก็ทำออกมาสนุกใช้ได้
แต่ในด้านความน่ากลัว ความสยองพองขน ที่หลายคนหวังไว้ อาจจะผิดหวังนะครับ เพราะเนื้อหาตอนของโซอิจิ มันไม่ได้น่ากลัว มันออกแนว ตลกร้าย dark comedy มากกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมเขาถึงเลือกเอาตอนเบาๆ มาเปิดเป็นตอนแรกเลย แต่เดาว่า เขาไม่ได้จะโฟกัสที่ความน่ากลัวเป็นหลักน่ะครับ แต่ต้องการจะดึงเอกลักษณ์ ในการสร้างพล็อตและการเล่าเรื่อง สไตส์ อ.จุนจิ มามากกว่า
คือหลายคนนึกถึงงานของ อ.จุนจิ จะนึกถึงความน่ากลัว กับงานภาพสวยสยองแขยง ก่อนเป็นอย่างแรก แต่สเน่ห์อีกอย่างของแกที่หลายคนไม่ค่อยนึกถึงคือ ความเป็นคนที่เล่าเรื่องตลกร้ายได้ดีมาก มันมีความน่ากลัว แต่มันก็มีความตลก กวนตีน หน้าตาย แฝงอยู่ในหลายๆตอน ...และตอนของโซอิจิมันจะเด่นในส่วนนี้มากกว่าความสยอง (ดูรีแอ็คชันคนดูฝรั่งขำกลิ้งกันแทบทุกคน)
ในตอนนี้มีตอนสั้นแถมท้ายตอนด้วย คือตอน "โรคตุ๊กตา" เรื่องสั้นที่เด็กหญิงกลายเป็นตุ๊กตา อันนี้แหละที่ผมว่าเซอร์ไพรส์มาก เพราะเรื่องสั้นต้นฉบับ มันสั้นมากจริงๆ แทบจะไม่มีพล็อตอะไรเลย แต่เมะ setting ฉากหลังได้ชวนให้มีอารมณ์ร่วมมาก แถมยังดึงองค์ประกอบงานดีไซน์แบบโกธิค ปราสาทฝรั่ง เด็กสาวโลลิต้า แบบที่ อ.จุนจิ ชอบใช้ มาใส่ในเมะได้ลงตัวด้วย (แบบนี้หวังได้เลยว่า พวกตอนสั้นๆ 4-5 หน้าจบ ทุกเรื่องอาจจะได้ทำเป็นตอนแถมท้ายในแต่ละตอนแบบนี้หมด ถ้าอย่างนั้นล่ะก็แหล่มเลย มีความ The Twilight Zone ดีด้วย)
สรุป ถือว่าผ่านครับ สำหรับการดัดแปลง บันทึกของโซอิจิ มาเป็นอนิเมะ ได้บรรยากาศความเวียร์ด ความกวนตีน และความหลอนเบาๆ ครบ... แต่ในด้านความสยอง อาจจะยังไม่ชัดเจนมากนัก ซึ่งก็คงต้องรอตอนต่อๆไปอย่าง โทมิเอะ ชายหนุ่มที่สี่แยก อะไรพวกนี้ ที่เป็นตอนที่เน้นสยองจริงๆ อีกที ว่าทีมนี้จะสร้างความน่ากลัวได้ผ่านหรือไม่
ปล. เพลง ED เพราะมากกกกกกกก