เราเลิกกับแฟนได้สองสามวัน เรารู้สึกผิดที่ทำเลวๆเอาไว้เยอะกับแฟนเก่าคนนั้น แต่ก็คุ้มกับการที่ได้เห็นสันดานที่แท้จริงของผู้ชายคนนึงเมื่อเลิกกันไปแล้ว เขาขู่ถึงขนาดจะมายิงเราถ้าเจอกันอีก เรากลัวมาก และก่อนหน้านั้น เรามีเพื่อนที่ออกโรงเรียนไปแล้ว ได้คุยกันบ่อยๆ ได้ปรึกษาหารือหาเรื่องกับคนอื่นด้วยกันบ่อยๆ จนกลับมาสนิทกันอีกครั้ง (มั้ง) เพื่อนผู้หญิงคนนั้นมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย มันเคยดึงเราเข้ากลุ่มเดียวกับพี่เค้า เค้าหล่อดีอ่ะ เราหลงเค้าเพียงเพราะแค่ตัวอักษร แล้วตัวเราเองก็เป็นคนกระแนะกระแหน ขี้เต๊าะ ชอบเล่นชอบหยอด จนเราเผลอชอบพี่เค้าจริงๆ แต่ก็อยากหยอดอยากเต๊าะเค้าต่อไป เพราะความรู้สึกที่ได้เต๊าะใครสักคนมันดีมากๆอ่ะ >< เขินจนไม่รู้จะเขินยังไง เราก็หยอดมุขหวานในกลุ่มรวมบ้างบอกคิดถึงบอกรักขำๆบ้าง(แต่จริงๆแล้วไม่ขำนะ5555) เราว่าเราตกหลุมรักพี่เค้าซะแล้ว จนวันนึงพี่เค้าทักมาจริงๆ เราได้คุยกันจริงๆจังๆ แล้วพี่เค้าก็ขอเราเป็นแฟนผ่านโพสต์ในเฟสบุ๊คของเค้า โอ้ยยยย ตอนนั้นเราเขินเป็นบ้าเป็นบอมากอ่ะ กรี๊ดคนเดียว นั่งยิ้มคนเดียว คือต้องบ้าไปแล้วแน่ๆอ่ะ แต่พอเราเป็นแฟนกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ พี่เค้าก็ต้องบินไปทำงานที่จีน พี่เค้าอายุ19แหละ แต่ต้องทำงานเพื่อสืบทอดกิจการของตระกูล ดูลูกคุณชายมากอ่ะ 5555 นี่รู้สึกเหมือนตัวเองฝันอยู่ 55555 แต่ก็นั่นแหละ พี่เค้าไปจีน ก็ได้คุยกันบ้างแต่ไม่ทุกวัน เพราะงานยุ่ง เราก็เข้าใจ เราก็รอ เราเคยวอร์กับแฟนเก่าของพี่เค้าด้วยนะ เป็นเด็กกว่าเรา แต่เค้าเคยอยู่คอนโดด้วยกัน เรารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอ่ะเนาะ แต่ช่างเถอะ เข้าเรื่อง ทีนี้พอพี่เค้าเสร็จกิจที่จีนก็ต่อด้วยเยอรมัน ช่วงเวลาที่เยอรมันก็จะช้ากว่าที่ไทย 6 ชั่วโมง ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วทีนี้ เพราะ1คืองานยุ่ง 2 เวลาไม่ตรงกันแล้ว บางทีเช้าๆที่เค้าทักมา 6 โมงไทยก็จะเป็นเวลาที่พี่เค้าต้องนอนที่เยอรมัน เชื่อมั้ยว่าเรารอพี่เค้าทุกวันอ่ะ ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ไม่มา มันรู้สึกแปลกๆนะ ที่ต้องเข้าไปอยู่ในวงโคจรของใครสักคนที่เราไม่เคยเจอหน้ากันจริงๆ ไม่เคยได้ยินเสียง เพียงแค่ผ่านตัวอักษร ผ่านเพื่อน เลยได้มารู้จักกัน ผ่านการวอร์กับคนอื่นและพี่เค้ามาช่วยวอร์ ทำไมมันมีอิทธิพลต่อใจเราขนาดนี้ เพราะพี่เค้าหล่องั้นหรอ 55555 ก็ไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้น ผ่านไปแล้วกว่า 3-4อาทิตย์ พี่เค้าติดต่อกลับมาทางเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิง เพราะโทรศัพท์ตัวเองพัง จมอยู่ในหิมะ พี่เค้าเอาเบอร์คนงานที่เยอรมันโทรมาหาเพื่อนผญคนนั้นแล้วมันก็เอามาพิมพ์ลงแชท ให้เราอ่านตามคำพูดพี่เค้า เรายิ้มออกทันทีเลยอ่ะ เราก็เลยตอบกลับไปผ่านเพื่อนอีกนั่นแหละ555 เรารอ รอจนกว่าพี่เค้าจะมีเวลาคุยกับเรา ผ่านปีใหม่แล้ว เราก็ยังไม่ได้คุย ติดต่อผ่านเพื่อนเหมือนเดิม เป็นปีใหม่ที่ห่วยแตกสิ้นดี ป่วยรับปีใหม่อีก จนวันนี้ วันที่ 5 มกราคม 2561พี่เค้าได้โทรศัพท์ใหม่แล้ว และทักมา คำแรกคือ "คิดถึง" หลังจากนั้นคือบ่นเรื่องคนที่เกลียด ตั้งใจพิมพ์ยาวๆมาให้อ่านว่าจะไปตามที่ไอ้หมอนั่นมันท้า ซึ่งมันก็คือคนที่มาทำตัวแย่ๆใส่เพื่อนผญ (เพื่อนสนิทพี่เค้าที่เราก็สนิทกับมันด้วย) พี่เค้าเล่าเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งๆที่บอกตัวเองงานยุ่ง และไม่อยากจะเสียเวลากับคนแบบนั้น แต่กลับบอกว่าถ้ากลับไทยเมื่อไหร่จะไปหามัน ไอที่เล่าๆมา มันเป็นปัญหาที่เราควรจะเข้าใจ เรารู้ แต่....พี่เค้าไม่ได้ลืมอะไรไปจริงๆหรอ เราเป็นแฟนพี่เค้าจริงๆหรอ ที่เราไม่อยากถามมาก ไม่อยากงี่เง่าทั้งๆที่จริงแล้วนิสัยเรางี่เง่ามาก แต่เราไม่ทำกับเค้า เค้าเหนื่อยงานมามากแล้ว เราไม่อยากให้พี่เค้ามาเหนื่อยใจกับเราอีก มันไร้สาระสำหรับพี่เค้า ส่วนความรู้สึกเราอ่ะหรอ ช่างมันสิ 55555 บางครั้งเราก็ร้องไห้ออกมา แม้กระทั่งตอนพี่เค้าพิมพ์เล่าเรื่องของคนอื่น โดยที่ไม่มีฉันอยู่ในแต่ละข้อความที่เค้าพิมพ์มา เค้าเอาฉันไปไว้ไหน คือไม่ได้คุยกันนานๆก็จืดจางจะแย่อยู่แล้ว แต่พอกลับมาเค้าตั้งใจที่จะวอร์กับคนอื่น โดยที่ไม่พูดเรื่องของเราเลย เออแล้วที่ผ่านมาเรารอคนที่เค้าไม่ได้รอวันกลับมาคุยกับเราได้ยังไง คือพี่เค้าเพอร์เฟคอ่ะ หล่อ มีทัศนคติดี โปรไฟล์ดี อะไรก็ดีหมด จนเรากลัวข้อเสียของเค้าที่มันน่าจะหนักพอๆกับความเพอร์เฟคที่เค้ามีอยู่ ซึ่งฉันค้นพบมันด้วยตัวเองแล้ววันนี้ คือ เค้ามองข้ามความรู้สึกของเรา เค้าไม่ถามเราเลยว่าไม่ได้คุยกันเราเหงาแค่ไหน เราเป็นยังไง แต่นั่นไม่เจ็บเท่าที่กลับมาแล้วเอาแต่พูดเรื่องคนอื่น หรือบางทีเราอาจจะยังโตไม่พอ เราอาจจะยังไม่เข้าใจ เราอึดอัดมากอ่ะตอนนี้ น้ำตาไหลเลยตอนที่เค้าพิมพ์มาแต่ละคำ พี่ไปเป็นตายร้ายดีที่ไหนมาก็ไม่รู้อ่ะ พี่สนใจแค่เรื่องคนอื่นจริงๆหรอ 5555555 น้อยใจว่ะ คือนี่ไม่ได้โกรธไม่ได้อะไรนะ แต่น้อยใจ น้อยใจมากๆเลย และยังคงสงสัยว่าทำไมเราต้องรอเค้า เค้าไม่ได้บอกให้เรารอสักหน่อย แต่เค้าบอกรักเราทำไม บอกคิดถึงเราทำไม อ๋อ เพราะเราได้สถานะแฟนจากเค้าไง แล้วเราตอบตกลงทำไมวะวันนั้น แล้วพี่เค้าขอเราเป็นแฟนทำไม เราเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เหมือนความว่างเปล่าอ่ะ เหมือนนิยาย เหมือนไม่มีอยู่จริง ลองหยิกตัวเองแล้วก็พบว่าไม่ได้ฝันไป แต่ทำไมมันเฟลๆยังไงไม่รู้ เหมือนพี่เค้าซื้อของมาแล้วเอามาวางทิ้งไว้อ่ะ แต่พี่เค้าทำงานไง คือนี่ก็เข้าใจแหละ เข้าใจทุกอย่าง แค่น้อยใจ แล้วก็ทำได้แค่น้อยใจ ปรึกษาใครก็ไม่ได้ กลัวพี่เค้ารู้แล้วคิดมาก ไม่อยากให้เหนื่อยไปมากกว่านี้ นี่ไงคือสิ่งที่กลัว เรื่องข้อเสียของคนที่เพอร์เฟคไปหมดทุกอย่าง คือการมองข้ามความรู้สึกคนที่รอ เป็นไปได้อยากย้อนเวลา อยากกลับไปเป็นเด็กแด๊ดแด๋ใส่พี่เค้า เต๊าะพี่เค้าหยอดพี่เค้าเหมือนเดิม แบบนั้นหัวใจน่าจะไม่ได้ทำงานหนักขนาดนี้ อาจจะมีรอยยิ้มสดใสๆมากกว่านี้ พี่เค้าไม่ผิดอะไรเลย เราน่ะโง่ไปรู้สึกมากกว่าเค้าเอง แต่พี่เค้าก็ไม่ควรเอ่ยคำว่ารักออกมาถ้าไม่รู้สึกจริงๆ เรายังไม่รู้เลยระหว่างเรากับพี่เค้ามันถูกเรียกว่าอะไร งงกับความสัมพันธ์ #หรือที่จริงแล้วเราไม่ควรเข้าไปอยู่ในวงโคจรของกันและกันตั้งแต่แรก 🙁