สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน วันนี้เราก็มาแชร์เรื่องราวของเราลงในพันทิปบ้าง หลังจากที่ได้อ่านกระทู้ของหลายๆคน ต่างคนต่างมีปัญหาของตัวเอง และพันทิปก็เป็นอีกหนึ่งตัวเลือกที่เราหาข้อมูลในการแก้ปัญหาของเรา

เอาหล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า >> เรื่องเริ่มต้นขึ้น หลังจากที่เราคบกับแฟนคนนึง เราเริ่มต้นจากการเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องต่างโรงเรียนมาก่อน เจอกันในเฟสบุ้ค ได้คุย ได้ทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆ วันเวลาผ่านไปประมาณ 1 ปี เราตัดสินใจขอคบน้องเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆเลยหล่ะ แล้วเราก็ได้คบกันจริงๆ เราไปหาเขาที่บ้านทุกครั้งที่เราสามารถไปหาได้ เรานัดเจอกันตลอด หอมแก้มแฟนครั้งแรกหน้าร้านทองด้วยอ้ะเออ 5555 ...แต่... " ความรักมันไม่ได้แฮปปี้ขนาดนั้นหรอก " จุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้น เมื่อเรานัดเจอแฟน แต่แฟนกลับบอกเราว่า กลัวพ่อเห็น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ เราก็เจอกันบ่อยครั้ง แต่ด้วยตอนนั้นยังเป็นเด็ก แฟน(ที่เด็กกว่า)พูดอะไรก็เชื่อไปหมด ดูโง่ ดูตลกเนอะ สุดท้ายเราก็เลือกที่จะเชื่อใจแฟนเรา ไม่ได้คิดอะไร กลับบ้านตามปกติ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง ได้เจอบ้าง ไม่ได้เจอบ้าง เจอแล้วรีบกลับบ้าง คือตอนนั้นมันก็แบบ เชื่อหมดเลยนะ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน แปลกดี เวลาผ่านไป ความจริงก็ค่อยๆออกมา เราเริ่มรู้สึกว่าแฟนเราเขาคุยกับแฟนเก่า และลางสังหรณ์นั้นก็เป็นจริงๆ แฟนเราเขากลับไปคุยกับแฟนเก่า ซึ่งบ้านเขาทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน เขาก็คุยกับแฟนเก่า ไปหาแฟนเก่าบ่อยๆ ไปเที่ยวกับแฟนเก่า ที่พีคกว่าคือ เขามาขอเราว่า " ไปเที่ยวกับแฟนเก่านะ " ทั้งๆที่กำลังคบกันอยู่ เขาบอกว่า พ่อเขาเชื่อใจแฟนเก่า มากกว่าเราอีก คือมันเป็นความรู้สึกที่แย่มากเลยเนอะ แบบ แล้วเราอะ อยู่ตรงไหนของใจเธอ... เราทะเลาะกัน หนักมาก 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง และอีกหลายๆครั้งตามมา เราสลับคืนดีสลับเลิกกันอยู่หลายครั้ง แต่สุดท้ายจุดจุดนั้นก็มาถึง เราก็เห็นว่าแฟนเรา คุยไว้หลายคนเหมือนกัน พอเราได้เห็น ก็ตรงกับช่วงเวลาที่เราไปต่างจังหวัดหลายวันพอดี เราไม่ได้ติดต่อกับแฟนอีก เราเลือกที่จะหายไป จากแฟน จากเพื่อน จากคนรอบข้าง ไปอยู่คนเดียวซักพัก ไม่กี่วัน เราก็ได้ข่าวว่า แฟนเราเขาก็อยากคุยกับเรานะ (เพราะเพื่อนแฟนบอก) แต่เราก็เลือกที่จะปฏิเสธ เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ถึงคุยไปแล้ว มันจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง พอได้อยู่กับตัวเองนานๆ มันก็มีอารมณ์แบบ เราอยู่ได้โดยที่ไม่มีเขา ... หลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น เราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง เรามีความสุขที่ได้คุย เราแฮปปี้ เราโทรคุยกันบ่อย จนเราได้เป็นแฟนกัน แต่พอได้มาเป็นแฟนแล้ว เราไม่ได้รู้สึกแบบคนก่อนหน้านี้ เราไม่รู้สึกตื่นเต้น เรารักนะ แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าจะพาความรักไปต่อยังไง ความรู้สึกดี รู้สึกชอบมันหายไปไหนหมด กลายเป็นเราไม่ได้ใส่ใจ สุดท้ายก็จบลงที่เลิกกัน

>> เราไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกของเรากันแน่ เพราะโดนทำร้ายมาก่อนอย่างนั้นหรอ เลยเป็นต้นเหตุให้ คนหลังๆมา ก็เริ่มไม่ได้รู้สึกรักเลย เหงามั้ย เหงานะ อยากมีแฟน แต่พอมีแล้วก็เฉยๆ ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เพราะเคยทุ่มเทมาก แต่ความทุ่มเทนั้นโดนทำลายทิ้ง เพราะรักมาก แต่เขากลับไม่ใส่ใจ <<

ปล.1 เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้วตั้งแต่เรายังอยู่ ม.ต้น อาจจะมีส่วนสำคัญบางอย่างที่ตกหล่นไป
ปล.2 เรื่องรางที่เล่าเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมด
ปล.3 เราไม่โทษน้องเขาเรื่องน้องเขามีคนอื่น เราเข้าใจ อาจจะเป็นเพราะเราห่วงเขามากเกินไปก็ได้ เขาอาจจะอึดอัด

" ชอบหลายคน แต่ไม่ได้รักใครเลย หรือแค่ เรารักตัวเอง "