สวัสดีค่ะ
วันนี้มีคำถามอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆใน pantip ว่าสมัยที่เรียนมหาลัย ค้นหาตัวเองยังไง
ตอนนี้เรียนทันตแพทย์ในมหาลัยที่ประเทศนอร์เวย์ ซึ่งก่อนหน้านี้เรียนมหาลัยธุรกิจอันดับ1 ที่ขึ้นชื่อมากของที่นี่เหมือนกัน เรียนไปสองปี ลาออกมาเรียนทันตแพทย์ จริงๆตอนเรียนสนุกน่ะ ช่วงที่ผลการเรียนดี เราก็ยิ่งมั่นใจ เทอมสุดท้ายมีบางวิชาที่ผลออกมาไม่ดี แล้วคือเรารู้สึกหมดกำลังใจไปเลย คิดว่าเราก็ใช้เวลาไปกับการเรียนเยอะมากแต่ผลในวิชานั้นกลับไม่ดีตามที่คาด อาจจะตั้งความหวังกับตัวเองสูงไป คือทุกคนก็แข่งขันกันเพื่อให้ได้เกรดดี บางที่ก็คิดว่าเราตั้งอีโก้ตัวเองสูงไปไหม
พอตอนนี่เรียนเรียนทันตแพทย์แรกๆก็สนุก แต่ช่วงหลังๆรู้สึกว่าเหมือนจะไม่ใช่ พอดีเป็นคนทะเยอทะยาน
สมัยเรียนม.ปลายเป็นคนที่ชอบ เคมี ชีวะมาก สอบได้คะแนนเต็มตลอดแต่เลือกที่จะเรียน economics/administration เพราะจบม.ปลาย ได้ไปทำงานการกุศลที่ South Africa และได้มีโอกาศพบเจอผู้คนหลากหลายอาชีพ พอได้ศึกษาเกี่ยวกับการลงทุนรู้สึกชอบ ชอบอ่านชีวประวัติ นั่นเป็นเหตุผลที่ไปเรียนเศรษฐศาสตร์กับบริหาร ตอนเรียนชอบวิชาคณิตศาสตร์เป็นที่สุด A ตลอด สมัยม.ต้น ม.ปลายกลับคิดว่าตัวเองไม่เก่งคณิตศาสตร์เลย
รู้สึกสับสน ครอบครัวให้กำลังใจเต็มที่ แต่บางครั้งก็เหมือนหาตัวเองไม่เจอ
ถามตัวเองจนหัวจะระเบิด
เป็นคนที่เวลาทำอะไรแล้วเต็มที่เกินไป ไม่มีความพอดี พอเวลาผ่านไปปีสองปีถ่านหมด ท้อแท้ ไม่อยากทำต่อ หรือว่าเราไม่อดทน
เวลามีโอกาศจะเลือกมากมายเรากลับเลือกสิ่งที่เราถนัดที่สุดให้ตัวเองไม่ได้ อาจจะด้วยสังคมที่นี่หรือเปล่า อาจจะด้วยการใช้ชีวิตของเรา หรือว่าเป็นคนที่อีโก้สูง
ไม่รู้จะตอบโจทย์อาชีพของตัวเองยังไง อยากไปหมด อยากเป็นหมอ อยากทำธุรกิจ อยากเป็นนักลงทุน
ตอบคำถามตัวเองยังไงว่าเราอยากประกอบอาชีพอะไร
วันนี้มีคำถามอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆใน pantip ว่าสมัยที่เรียนมหาลัย ค้นหาตัวเองยังไง
ตอนนี้เรียนทันตแพทย์ในมหาลัยที่ประเทศนอร์เวย์ ซึ่งก่อนหน้านี้เรียนมหาลัยธุรกิจอันดับ1 ที่ขึ้นชื่อมากของที่นี่เหมือนกัน เรียนไปสองปี ลาออกมาเรียนทันตแพทย์ จริงๆตอนเรียนสนุกน่ะ ช่วงที่ผลการเรียนดี เราก็ยิ่งมั่นใจ เทอมสุดท้ายมีบางวิชาที่ผลออกมาไม่ดี แล้วคือเรารู้สึกหมดกำลังใจไปเลย คิดว่าเราก็ใช้เวลาไปกับการเรียนเยอะมากแต่ผลในวิชานั้นกลับไม่ดีตามที่คาด อาจจะตั้งความหวังกับตัวเองสูงไป คือทุกคนก็แข่งขันกันเพื่อให้ได้เกรดดี บางที่ก็คิดว่าเราตั้งอีโก้ตัวเองสูงไปไหม
พอตอนนี่เรียนเรียนทันตแพทย์แรกๆก็สนุก แต่ช่วงหลังๆรู้สึกว่าเหมือนจะไม่ใช่ พอดีเป็นคนทะเยอทะยาน
สมัยเรียนม.ปลายเป็นคนที่ชอบ เคมี ชีวะมาก สอบได้คะแนนเต็มตลอดแต่เลือกที่จะเรียน economics/administration เพราะจบม.ปลาย ได้ไปทำงานการกุศลที่ South Africa และได้มีโอกาศพบเจอผู้คนหลากหลายอาชีพ พอได้ศึกษาเกี่ยวกับการลงทุนรู้สึกชอบ ชอบอ่านชีวประวัติ นั่นเป็นเหตุผลที่ไปเรียนเศรษฐศาสตร์กับบริหาร ตอนเรียนชอบวิชาคณิตศาสตร์เป็นที่สุด A ตลอด สมัยม.ต้น ม.ปลายกลับคิดว่าตัวเองไม่เก่งคณิตศาสตร์เลย
รู้สึกสับสน ครอบครัวให้กำลังใจเต็มที่ แต่บางครั้งก็เหมือนหาตัวเองไม่เจอ
ถามตัวเองจนหัวจะระเบิด
เป็นคนที่เวลาทำอะไรแล้วเต็มที่เกินไป ไม่มีความพอดี พอเวลาผ่านไปปีสองปีถ่านหมด ท้อแท้ ไม่อยากทำต่อ หรือว่าเราไม่อดทน
เวลามีโอกาศจะเลือกมากมายเรากลับเลือกสิ่งที่เราถนัดที่สุดให้ตัวเองไม่ได้ อาจจะด้วยสังคมที่นี่หรือเปล่า อาจจะด้วยการใช้ชีวิตของเรา หรือว่าเป็นคนที่อีโก้สูง
ไม่รู้จะตอบโจทย์อาชีพของตัวเองยังไง อยากไปหมด อยากเป็นหมอ อยากทำธุรกิจ อยากเป็นนักลงทุน