การเป็นตัวสำรองมันคงไม่ได้มีวันเป็นได้ตัวจริงอ่ะ เรารู้จักกับผช คนนึง คุยกันมาได้ระยะนึงแล้ว เรารู้และเผื่อใจกับเค้ามาตั้งแต่วันแรกที่เปิดใจคุยแบบพี่น้อง ก่อนหน้านี้เค้าเคยแอดไลน์มาคุยกับเราในระยะนึงแล้ว แต่ครั้งก่อนเราเป็นคนบล็อคและเปลี่ยนไลน์ของตัวเองไป แต่ไม่คิดว่าพอเราเปลี่ยนละเค้าจะแอดมาอีก ครั้งนี้เราไม่ได้รับเป็นเพื่อน แต่ทุกครั้งที่เค้าทัก เค้าจะพิมมาเสมอ เราคุยไปสักพักเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้า แต่เรารู้ดีว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราเลยเผื่อใจไม่คิดมากว่านั้น แต่ความรู้สึกยิ่งคุย แม้ในใจเราจะสั่งไม่ให้คิดอะไร แต่มันก็ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่เค้าคุยเราย้ำเรื่องแฟนเค้ากับพี่เค้าเสมอ แต่เค้าบ่ายเบี่ยงตลอด เค้าจะบอกว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเรา จนล่าสุดเราเป็นคนถอยห่างมาจากเค้าเอง และเราคิดว่าแฟนเค้าอาจต้องเหนเวลาที่เราตอบไลน์เค้าไป หนักกว่านั้นเรามารู้ทีหลังว่าเค้าจดทะเบียนเป็นสามีภรรยากัน เราเลยคิดว่าเราจะทนทำไม ต่อให้เค้าบอกว่าเค้าคิดยังไงกับเรา แต่เราทนไม่ได้ที่เป็นตัวสำรองในบางเวลาของเค้าที่เค้าไม่มีใคร ใครที่เข้ามาอ่านช่วยบอกเราหน่อยว่าเราทำถูกไหม ที่เราออกห่างมาแบบนี้