สวัสดีค่ะ ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ ถ้าหากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาเกือบ2ปีค่ะ
1ปีแรกทุกอย่างสมบูรณ์เหนือความคาดหมายมาก เราพูดคุยกันรู้เรื่องทุกอย่าง
ไม่เคยงอนหรือน้อยใจกันเกิน 10 นาที ส่วนเรื่องโกรธ ทะเลาะไม่มีเลยค่ะ
ทั้งๆที่เราคิดมาเสมอว่าเราเป็นคนที่ไม่เหมาะสมจะมีคู่ด้วยซ้ำ
แต่กลับเขาทุกอย่างดีมากๆ ดีจนเรามองไม่ออกว่าจะเลิกกันด้วยเหตุผลอะไรเลย



เวลาล่วงเลยพ้นปีแรกไป ปัญหาเริ่มเกิด เมื่อเราอยากจะวางแผนอนาคต...
ความคิดเห็นแรกๆตรงกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
แต่เมื่อลงมือทำจริง เราทั้งคู่ต่างมีช่วงขึ้นเสียงใส่กันและกันบ้าง
เหตุผลต่างๆในเรื่องของธุรกิจนี้ ไม่เพียงพอที่จะทำให้ความรักของเราน้อยลง


จนเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมานี้... เราเกิดอุบัติเหตุ โดยที่เขาอยู่ในเหตุการณ์
เขาพยายามจะช่วยเราสุดความสามารถ
แต่ผลลัพท์ไม่เป็นอย่างที่คาดเมื่อเรื่องเกิดกับเราโดยตรง เราเจ็บและเสียความรู้สึก
เราเห็นถึงความพยายามของเขา แต่อดไม่ได้ที่จะพูดว่าเรารู้สึกแย่เพียงใดที่เกิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรา
เขาน้อยใจขึ้นเสียงและต่อว่าเรา ว่าเราไม่เห็นความดีที่เขาพยายามทำให้เลย ซึ่งลักษณะการพูดและถ้อยคำ
ทำให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมมากๆและไม่มีวันลืมลง...

ครั้งแรกที่เขาต่อว่าเราและเป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกไม่ปลอดภัยที่จะอยู่กับเขา

เมื่อเรายืนยันที่จะเลิก เขากลับทำให้เราอึดอัดใจและไม่เคารพการตัดสินใจของเรา
เรายังรักเขาแต่ไม่อยากอยู่โดยที่ความรู้สึกเราไม่มีวันเหมือนเดิมและเขาไม่พยายามจะให้มันกลับไปเป็นอย่างเดิม



สุดท้ายอย่างถามเพื่อนๆในพันทิปที่มีคนรักและคบกันอย่างยาวนานถึงปัจจุบัน
คุณมีวิธีอย่างไรที่จะให้ความรู้สึกดีๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมหลังจากทะเลาะกัน
และทำอย่างไรถึงจะเรียนรู้วิธีการให้อภัยโดยที่คนรักของเรารับรู้ถึงความพยายามนี้


ขอบคุณที่อ่านจนจบ เรารู้ตัวค่ะว่าไม่ใช่คนสันทัดในความรักและการใช้ชีวิตคู่
ดังนั้นถ้าเพื่อนๆอยากแนะนำอะไรสามารถแนะนำมาได้เลยค่ะ