สวัสดีครับ วันนี้จะมาเล่าอะไรให้อ่านกัน เรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นที่อยากจะแกล้งเพื่อนในห้อง ผมกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งคิดกันขึ้นมา ทีแรกก็คิดกันขำๆหวังหลอกให้เพื่อนเชื่อกัน เราเรียกมันภารกิจ-กันเองเนียนให้เพื่อนคิด แรกๆมันจะขนลุกเวลาผมเล่นกับเธอเหมือนเป็นแฟนกันให้เพื่อนเห็น  (ถามว่าทำไมขนลุกผมไม่ใช่เกย์นะผมแค่เป็นคนที่ไม่ค่อยจะยุ่งเรื่องความรัก อีกอย่างผมก็โสดมานานแล้วมาเล่นแบบนี้มันก็เลยแปลกๆ)  จนเล่นกันบ่อยขึ้นบ่อยจากเดือนแรกที่เพื่อนก็ยังเฉยๆเมื่อเห็นผมกับเธอเล่นบีบแก้มลูบหัว เล่นคางกันหวานเหมือนคนเป็นแฟนกัน จนเข้าเดือนที่สองที่เรายังเนียนทำภารกิจนี้ต่อไป จนเพื่อนเริ่มสงสัยตามที่เราหวังกันไว้และเริ่มจะแซวเรา ทุกกคาบเรียนเธอจะนั่งใกล้ๆผม และผมเองก็จะชอบแกล้งเธอ จนเพื่อนๆในห้องเริ่มถามว่าเป็นแฟนหรือเปล่า  ซึ่งผมก็ตอบไปว่าไม่ได้เป็น เพราะจะแกล้งเก็บไปไว้ตอนภารกิจนี้จบคือตอนพวกเราเรียนจบกัน เราเล่นกันแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงขั้นที่สามารถอมลูกอมแลกกันได้ แม้กระทั่งนั่งป้อนข้าวกัน อีกอย่างมันไม่ได้เริ่มจากในห้องเรียนที่เราแกล้งเพื่อน มันเรื่อยออกภายนอก เช่น ไปดูหนังด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ไปรับส่งบ้าน ทำตัวเป็นเหมือนแฟนกันทั้งทีมันไม่ใช่ จนบางทีผมก็เริ่มจะหึงเธอขึ้นมาแต่ก็พยายามไม่คิดไปมากกว่าคำว่าเล่นที่เราคิดกันไว้ จากหนึ่งเดือนเริ่มเป็นสองสามเดือน และมันก็กลายเป็นความเคยชินกับสิ่งที่ทำบ่อยๆ และมีครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมรู้ตัวเองว่ากำลังคิดเกินความสัมพันธ์หลอกๆที่เราแกล้งเพื่อนกัน คือตอนเธอพูดถึงผู้ชายคนอื่นมันแปลกที่แรกๆผมก็เฉยๆเวลาเธอพูดถึงเขาคนนั้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริง แต่นานกเขสผมก็เริ่มจะหงุดหงิด แล้วชอบพูดประชดประชันแล้วก็น้อยใจ เธอก็รู้แล้วก็ง้อ มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้ตัวเองว่ากำลังแอบชอบเธอ แต่เหมือนทุกอย่างมันก็มีแต่ผมที่รู้สึกแบบนั้น เพราะหลังจากนั้นสองเดือนเธอก็มีแฟนแต่ไม่ได้เปิดตัว ซึ่งแน่นอนเรายังเนียนเล่นกันต่อไปเหมือนเดิมกับสถานะแฟนหลอกๆให้เพื่อนเชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ถ้าเพื่อนถามเราก็ยังคงตอบไปว่า ไม่ได้เป็นอะไร เราเล่นแบบนี้กันเกือบเรียนจบ(ทั้งทีเธอก็มีแฟนตัวจริงผมก็ยังโสด)เวลสกิลความเนียนมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ ใช่ว่าผมไม่อึดอัดความจริงอึดอัดมากแต่ผมเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้นเลยต้องทำให้สำเร็จ จนสุดท้ายทุกอย่างมันก็จบเมื่อเราจบการศึกษา เราทั้งสองบอกเพื่อนทุกคนว่าคบกันจริงตั้งแต่แรกๆ เพื่อนก็เชื่อกันเป็นแถวนิ่งงงกันยกใหญ่ จนกินเลี้ยงส่งเราก็ยังคงเล่นให้สมบทบาทจนผมส่งเธอกลับบ้าน เธอเหมือนมึวามสุขที่แกล้งเพื่อนสำเร็จซึ่งผมก็ยินดีแต่ใจจริงๆไม่เลยครับ เพราะเวลาผมได้อยู่กับเธอมันทำให้ผมไม่เหงาเหมือนทุกครั้ง เธอกลายเป็นรอยยิ้มของผม และผมเผลอก็ดึงเธอเข้ามาอยู่ในโลกของผมทั้งที่เธอไม่รู้หรอกครับหลังจากนั้นสองเดือนเราก็บอกความจริงทุกคนไปว่าแกล้งเล่น แต่ความรู้สึกผมไม่ได้แกล้งเลยครับว่าผมแอบชอบเธอสุดท้ายเราก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อส่วนผมก็ไม่ได้บอกความรู้สึกนั้นไปเพราะกลัวเธอจะอัดอึดอีกอย่างเธอก็มีความสุขกับแฟนตัวจริงของเธอ ผมก็ยังโสดไปเรื่อยๆจนถึงตอนนี้55555555555 ความรู้สึกผมก็ยังเหมือนเดิมคือชอบเธอเพราะ เราเรียนต่อที่เดียวกันและก็คงเก็บไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยไม่ให้เธอรู้เพราะกลัวจะเธอและคำฟว่าเพื่อน..

ขอบคุณที่ดข้ามาอ่านนะครับ
ปล. อย่าด่าผมโง่เพราะผมก็โง่อยู่แล้ว 55555