อย่างในเอเชียด้วยกัน ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ
แต่ที่นักวิเคราะห์-ผู้เชี่ยวชาญเค้าสนใจกันก็คือ  อะไรที่ทำให้ BTS ประสบความสำเร็จในตลาด conservative แบบอเมริกาได้ รวมทั้งยังได้รับความนิยมสูงมากในแถบละตินอเมริกา (บราซิล-เม็กซิโก) รวมไปถึงฝั่งยุโรป
เพราะถ้าเขียนเป็นกราฟความสัมพันธ์ระหว่าง BTS  กับ K-POP  เทรน K-POP ในอเมริกาความนิยมค่อนข้างคงที่ ขึ้นๆลงๆสวิงในช่วงแคบๆ ขณะที่ BTS นั้นทะยานพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง  อาจจะเพราะแนวดนตรี ภาพลักษณ์วง ที่มันถูกจริตแบบตะวันตกมากกว่าวงอื่นๆ ซึ่งก็ใช่

ส่วนตัวคิดว่า  การทรีตศิลปินของค่ายก็มีส่วนที่สำคัญมากในการสร้างแคแรกเตอร์  เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของ Bang Si-hyuk , CEO ของ Big hit ซึ่งเขาเล่าว่า ตัวเขานั้นทรีต BTS แบบผู้ใหญ่
"เราไม่ควบคุมเด็ก ยึดมือถือ หรือตั้งเคอฟิว อยากทำอะไรก็ทำเลย แต่ถ้าคุณยังไม่พัฒนาและเติบโตขึ้น คุณต้องออกไป"
คือพอพวกเขาถูกทรีตมาให้เป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบ มีความคิดเป็นของตัวเองปุ๊บ  มีอิสระในการพูดหรือทำงานเพลง  พวกเขาเลยดูมีความเป็นศิลปินในแบบฉบับของตะวันตกมากกว่า  คือคาแรกเตอร์แบบนี้มันแตกต่างจากวงอื่นๆในบ้านเกิดเลยนะ ไม่ว่าจะจากทั้ง 3 ค่ายใหญ่ YG SM JYP ที่แต่ละค่ายแต่ก็มีวิธีทรีตศิลปินในแบบที่เข้มงวดกว่า  รวมทั้งบุคคลสำคัญในค่ายอย่างปาร์คจินยอง หรือ หยางยอนซอก แม้จะต่างสไตล์ แต่ก็เข้มงวดกับเด็กคนละแบบ   ส่วน SM นี่ไม่ต้องพูดถึงเลยว่า เป๊ะๆขนาดไหน

เราเลยมองว่า  กำแพงของ BTS ตอนนี้มันไม่ใช่ถูกสร้างขึ้นในแง่สถิติหรือยอดขายเพียงอย่างเดียว  แต่มันรวมไปถึงคาแรกเตอร์ที่ถูกจริตกับคนฟังทั่วโลกด้วย
จริงๆ เราไม่ค่อยเห็นศิลปินไอดอลเกาหลีมาเล่าให้เราฟังหรอกนะว่าเพลงที่เขานำเสนอนี้ เขาคิดเอง หรือได้รับแรงบันดาลใจมาจากอะไร  ก็มีแต่ BTS เนี่ยแหล่ะที่ออกมาพูดมาเล่าให้ฟัง  แถมมาเป็นแคมเปญอีก เช่นปีนี้ ธีม Love yourself นะ ทำไมคุณถึงควรเริ่มรักตัวเองก่อนที่จะไปรักคนอื่น
ซึ่งไอ้อะไรแบบนี้ ผมฟังดนตรีฝั่งทางนู้นนี่ได้ยินเค้ามาเล่าประจำ  ก็มีบอยแบนด์ BTS นี่แหล่ะที่ เออเว้ย คุณมาเล่ามาแชร์อะไรแบบนี้ให้ผมฟังด้วย ซึ่งมันคูลไง มันเป็นการเข้าถึงศิลปินในอีกแง่หนึ่งซึ่งลึกซึ้งกว่าแค่ดูว่า เต้นสนุก Perf. ดี  visual สวยหล่อ

กำแพงของ BTS สำหรับเราก็คือที่กล่าวมาทั้งหมดด้วยประการละชะนี้นั่นเอง  จบ..