เรารักเค้ามาก เราให้ความสำคัญกับเค้าเป็นคนแรก เราไปหาเค้าได้ทุกที่แม้ว่าจะไกลแค่ไหน เราเรียนอยู่มหาวิทยาแห่งหนึ่งในภาคไต้ ส่วนแฟนเรียนมัธยมปลาย ความสำคัญที่เค้าให้ผมมันตรงข้ามกับที่ผมให้เค้ามากเลย ผมยอมไม่ไปกับเพื่อนเพื่อได้อยุ่กับเค้า แต่กลับกันเค้าเลือกเพื่อนมากกว่าตัวผม
ตอนนี้ผมปิดเทอมเกือบเดือน กลับบ้านมาก็ยังไม่ได้เจอเค้าอยู่ดี ตอนนี้ไกล้จะเปิดเทอมแล้ว มีแนวโน้มว่าคงไม่ได้เจอบ้านก็ไม่ได้ไกลกันมาก
ผมคิดถึงเค้ามาก ผมรักเค้ามากเลยครับ ผมคิดแค่ว่าเมื่อไหร่จะปิดเทอมผมจะกลับมาหาเค้า แต่ผลที่ได้พอผมกลับมาหาเหมือนเค้าเปลี่ยนไปเลยครับ
ชวนไปกินนู่กินนี่ก็บอกไม่อยากไป ไม่อยากออก ทั้งที่ว่างงานว่างการ // พอชวนก็บอกต้องทำการบ้าน คือผมเครียดมาก TT
ผมยอมเหนื่อยนั่งรถกลับมาไกล แต่เค้าบอกไม่อยากออก ไม่อยากไป ผมท้ออ่ะครับ ผมควรทำไงดี TT