เริ่มตั้งแต่เกิด
เข้าสู่ยุคไหม่ ที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง และโอกาสน้อยมากสำหรับผู้ที่ฐานะไม่ดี ไม่มีทุนในการเรียน ทำให้พูดภาษาไม่ได้และไม่รู้ภาษาเลย
แน่นอนว่า ความจำของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อาจจะจำได้ในช่วงหนึ่ง แต่หากไม่ได้ใช้พูดเลย ก็จะทำให้ลืมไป
ซึ่งปัจจุบัน คนที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ จะกลายเป็นว่าคนที่พูดภาษาได้หรือบุคคลอื่นๆต่างชาติ มองว่าไม่เก่ง แย่จังเลย โง่จังเลย
คุณรู้ไหมว่า ภาษาอังกฤษใครที่พูดได้ เขาได้เงินทำงาน/เดือนมากกว่าคนปกติ ที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ดูแย่

เป้าหมายของชีวิตเด็กหลังเรียนจบ หรือวัยทำงาน คือเงินเดือน หรือจากธุรกิจ ที่มากกว่าเงินเดือนปกติ

(หรือเริ่มพูด ไทยคำ อังกฤษคำ สามารถช่วยให้รู้และพูดได้ คุเล่นอย่างสนุก ใช้การพูดแบบนี้ตลอดเวลาเหมือนภาษาไทย )

คิดถึงส่วมรวม คิดถึงประเทศ คิดถึงอนาคต รักมนุษย์โลก อีกกี่พันปี อีกกี่แสนปีข้างหน้า อนาคตจะอยู่ที่เดิมหรือไม่ ขอสนุบสนุนจากใจ
thank you.