ตามหัวข้อเลยค่ะ  อยากทราบถึงความรู้สึกอ่ะค่ะ ว่าทุกคนโดนแล้ว จะรู้สึกกับเราในตอนนี้ไหม

   เราเรียนอยู่ชั้น ม.ต้น  เรื่องมันก็มีอยู่ว่าตัวเราเนี่ย ถูกเอาไปเปรียยเทียบกับลูกของน้าว่า เรียนเก่ง ตัวแทน รร. คือเรียกได้ว่าดีกว่าเราทุกอย่าง ตัวเราเนี่ย ยอมรับว่าเป็นคนที่ไม่ได้ฉลาด หัวดีอะไร แต่ก็อยากให้แม่ชมบ้างว่า เก่งอะไรประมาณนี้ ก็พยายามตั้งใจเรียน อ่านหนังสือเยอะๆก่อนสอบ ซึ่งไม่เข้าใจว่า ทำไมอ่านแล้วกลับได้คะแนนน้อยกว่าคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือ แล้วเราก็จะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่สอบได้คะแนนแย่ที่สุด แล้วทุกครั้งก็โดนเหมือนเพื่อนดูถูกอ้อมๆ เพ่อนชอบพูดตอนประกาสคะแนนว่า " ได้เท่าไหร่อ่ะ ได้เต็มแน่นอนเลย "  แล้วหันมาดูคะแนนเรา สอบตก  แล้วทุกครั้งหลังสอบเสร็จมันจะบอกว่าตัวมันทำไม่ได้   แต่สอบทุกครั้งมันก็ได้ดีกว่าเรา   เราก็รู้ตัวเราดีว่าถ้าอยากเรียนได้เกรดดีๆ เอาแต่คะแนนสอบไม่ได้แล้ว เพราะว่ายังไงก็คงไม่ไหว จึงหันมาเน้นที่ผลงาน คือทำยังไงก็ได้ให้ชิ้นงานของเรา เพอร์เฟคที่สุด พยายามมากๆ ยอมนอนดึก ยอมเรียนหนักๆ ยอมเสียเวลาที่เราควรได้พักผ่อนจากการเรียน มาทำงานเพื่อส่งครู
ยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้เกรดดีๆแล้วแม่ชม พอเกรดออก เราได้ 3.68 ก็ดีใจ อย่างน้อยก็เกิน 3.50 อ่ะ เอาไปให้แม่ดู สิ่งที่แม่ตอบความเหนื่อย ความพยายามของเราคือ " ทำได้แค่นี้หรอ ดูน้องสิ ได้ตั้ง 3.94 " ความรู้สึกตอนนั้นคือแบบ....เหมือนพังอ่ะ ไอ้สิ่งที่ทำมา อดทนมา เพื่ออะไร คือมันเจ็บ  
  เจ็บกว่าการถูกเพื่อนดูถูกอ้อมๆคือ ถูกแม่เอาไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น

ซึ่งเราเหนื่อยมากก มันท้ออ่ะ แล้วต่อให้เราพยายามแค่ไหน เราก็คงไม่ได้คำชมจากแม่  เพราะแม่อยากให้เราเป็นแบบน้อง เรียนเก่ง ตัวแทน รร. ซึ่งมันก็ยากเกินความพยายามของเราเหมือนกัน

    ซึ่งตอนนี้เราเป็นโรคเกลียดวันประกาศผลสอบที่สุดเลย มันจะต้องมารับความรู้สึกเดิมๆ
ถูกเพื่อนดูถูก   ดูแม่เปรียบเทียบ.


     คือแม่พูดเปรียบเทียบเรากับน้องบ่อยๆจนเราจะเกลียดน้องแล้วเนี่ย

#ขอโทษนะคะที่บ่นยาวเลย อึดอัดมานาน พูดกับใครก็ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่ฝังใจมานานถึง 3 ปี จนมันเก็บต่อไมาไหวแล้ว