สวัสดีคะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่รู้สึกว่าตัวเองดูแย่มากๆ และจำฝังใจมากๆเลยคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว เรายอมรับว่ารส่วนหนึ่งของเรื่องนี้เราก็มีความผิดอยู่เหมือน แต่อยากให้ทุกคนตั้งใจอ่านมากๆคะ เพราะเราเองก็ไม่รู้จะทำยัง ขอคำปรึกษาหลายๆปรึกษาเลยนะคะ
     คะ เริ่มแรกเลยเราขอใช้นามสมมุติทุกตัวละครนะคะ เราชื่อเอคะ เป็นนักเรียน อายุ 19 ปี เราอยู่หอพักรวมกับครู คือพูดง่ายๆคือบ้านพักครูกับนักเรียนเป็นห้องๆอ้ะคะ ครูบีมีนิสัยที่เข้ากันได้กับนักเรียนกับเด็กๆทุกคน บางครั้งก็แซวแรงไปบ้างก็มี และเรากับครูบีก็ต้องทำงานด้วยกันและห้องพักเค้าอยู่ก็ตรงกันข้างกับห้องพักเราด้วยคะ
    เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับเพื่อนๆอีกสองคนกลับจากห้องประมาณ 1 ทุ่มครึ่งคะ ละครูบีกับครูคนอื่นๆก็กพลังนั่งทานข้าวกันอยู่ เราไปถึงตอนที่ครูบีกำลังล้างจาน แล้วม้านั่งก็อยู่ใกล้ๆที่ครูบีล้างจานเรากับเพื่อนอีกสองคนก็ไปนั่งตรงนั้น แล้วก็เริ่มพูดคุยกัน ซึ่งเรื่องที่จะสนทนาคือเรื่องไร้สาระมาก คือเรื่องแฟนของเราเองจะมานอนที่ห้องด้วย(แฟนเราในที่นี้เป็นผู้หญิงะคะ)
    เปิดประเด็นที่ว่าเพื่อนเราสองคน (ชื่อเอฟกับเค) สนทนากัน
เอฟ : บี วันพฤหัสนี้แฟนจะมานอนที่ไหน ที่แฟลชหรือที่ห้อง
เราเอง : คงมานอนที่ห้องด้วยกันละมั้ง
ครู : ใคร ให้มานอน? (คือเหมือนแทรกตรงเราพูดกับเอฟพอดีอะคะ ตอนนั้นเขาก็ล้างจานไปด้วย)
เราเอง : ขอครูซี(ครูดูและหอพักนักเรียน+นามสมมุติ) ไปแล้วคะ ครูซีบอกว่ามานอนได้
ครู : ไม่ให้นอน ไปแฟนเธอไปนอนที่แฟลชสิ
เราเอง : ก็ขอครูซีไว้แล้ว ครูซีก็อนุญาต (คือตามกฎของเด็กหอ ใครที่จะพาคนข้างนอกมานอนข้างในหอพักจะต้องอนุญาติกันก่อน ตอนนั้นเสียงเราพูดแผ่วๆ)
    เราเถียงกันไปได้ซั้กพักนึงคะ แล้วก็มาจุดพีคของเรื่อง
ครู : ถ้าเทอนอนที่หอไม่ได้ก็ไม่ต้องนอน ไปนอนที่อื่น (เสียงพูดโมโหแบบมากๆๆ)
เราเอง : นอนที่อื่นไม่ได้คะ ยังเรียนไม่จบ ไม่มีเงินเดือนเช่าห้อง (เราก็เริ่มเถียง)
ครู : งั้นก็ไปลาออก (พูดตอนที่เราพูดประโยคบนยังไม่จบ)
เราเอง : ลาออกไม่ได้คะยังเรียนไม่จบ
ครู : วั้นก็ไปตายสิ ไปตายที่ไหนก็ไป
     . . . ตอนนั้นเราช็อกกับประโยคนี้มาก เรากับเพื่อนๆอีกสองคนมองหน้ากันแบบ เห้ยย อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลย คือตอนนั้นเราทั้งสตั้นท์ ทั้งโมโห คือเราร้อนหมดเลยคะ ด้วยความที่ว่ารู้เท่าไม่ถึงการ ผ่านไปแปปนึงเราก็เลยโพสลงไปในเฟบุค ว่า "พูดจาแบบนี้ ไม่น่านับถือเลย" ครูบีก็มากดใลค์และก็คอมเม้นท์กลับมาว่าขอบคุณคะ พอวันต่อมาจนถึงวันนี้ เปลี่ยนเป็นคนละคนกับเราไปเลยคะ คือไม่ค่อยสนใจเรามากเมื่อเมื่อก่อน มันดูไม่สนิทเหมือนเดิม เราก็ทำตัวปกติกับเค้าเหมือนเมื่อก่อนนะคะ แต่ดูประมาณเค้าจะแบบไม่เอา ไม่เล่นกับเราด้วย หรือแค่เล่นกันซึ่งๆหน้าอ้ะคะ เราก็เลยคิดตลอดว่าตั้งแต่อนุบาลจนถึงตอนนี้ไม่มีครูคนไหนเลยที่มาบอกมาด่าเราว่า ให้ไปตาย เจอครั้งนี้ครั้งแรกในชีวิตเลยคะ สตั้นท์มาก คือมันทำำให้เราเลิกนับถือเขาไปเลยกับคำพูดอ้ะคะ คือตอนนั้นเราไม่รู้หรอกนะคะว่าเขาจริงจังกับคำพูดมากขนาดไหน แต่ด้วยความที่ว่าเรา เป็นนักเรียน เชื่อฟังคำสั่งสอนของครู เราก้อใส่ใจทุกคำพูด ทุกความรู้สึกอ้ะคะ เราควรทำยังไงดีคะ