********************* เป็นกระทู้ขอระบาย ****************************
เมื่อไม่นานมานี้เรากลับบ้าน ตจว.ไปเยี่ยมญาติเทศกาลปีใหม่ล่วงหน้า แล้วก็ได้รับการติดต่อจากน้องสาวรูมเมทชาวราชบุรี
ว่าตอนนี้กลับเมืองไทยแล้ว กำลังเข้าทำงานที่ xxx อยากนัดเจอทานข้าวกัน เมื่อกลับมา กทม.เราก็นัดทานข้าวกัน แบบร้านไทย ๆ เน้นอาหารรสจัด
ก็พูดคุยสอบถาม สารทุกข์สุขดิบกันตามปกติค่ะ เพราะเราไม่ได้เจอน้องเขามาเกือบ 5-6 ปี เราเคยพักอยู่กับ host ที่ West Virginia เป็นระยะเวลาสั้น ๆ 2 ปีนิด ๆ เราเรียนสถาบันสอนภาษา 1 ปี และเข้าเรียนที่ Culver University ต่อเลย และน้องโบลิ่ง (ชื่อเล่นของเธอ) ก็ย้ายมาจากไทยมาพัก host เดียวกับเรา ห้องเดียวกับเรา เราจำได้เธอเป็นสาวน้อยอายุ 19 กำลังสดใสเลย เรา 2 คนสนิทกันมาก แต่ด้วยความไม่เอาถ่านและอาการ Homesick เราเลยกลับเมืองไทยแบบกลางคันและไม่กลับไปเรียนต่อ
วันนี้ได้เจอน้องโบอีกครั้งรู้สึกเธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ๆ ความคิดความอ่านหัวก้าวหน้าทันสมัย สไตล์อเมริกัน ต่างกับเราไม่ได้อะไรกลับมาเลย เสียเวลาเงินทองคว้าน้ำเหลวกลับมา
*** หลังจากแยกย้ายต่างคนต่างกลับที่พัก เราก็มานั่งพิจารณาตัวเอง นึกแล้วก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำตัว เหมือนตัวเองไม่ได้เรื่อง มีโอกาสไปเรียนนอก แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จ เคยตามแฟนไปอยู่นิวซีแลนด์ 5 เดือนก็ไม่มีอะไรดี เขาตามเรากลับมาอยู่เมืองไทย แต่นางก็ไม่ชอบเท่าที่ควร เมื่อไม่สามารถตกลงกันได้ก็ต้องสวม converse ทางใครทางมัน
เฮ้อ !! แอบเซ็งตัวเองนิด ๆ แต่ชีวิตมันต้องก้าวต่อไป ***ให้กำลังใจตัวเอง ^_^