เราอยู่ปี 1 คณะเศรษฐศาสตร์ มหาลัยย่านบางเขน ปี1 เทอม1 เราต้องเรียนแคล1 เป็นวิชาบังคับ ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นวิชาตัวปัญหาสำหรับเราและหลายๆคน

ด้วยความที่เราเพิ่งเข้ามาปีแรก ยังไม่เคยเจอข้อสอบในระดับมหาลัยมาก่อน ตอนสอบมิดเทอมเรามีความชะล่าใจมาก อ่านแคลแค่ 3 วันก่อนสอบ แบบฝึกหัดไม่ทำ เพราะคิดว่าทำได้ ข้อสอบคงออกเหมือนที่เรียน ไม่น่ายากอะไรขนาดนั้น

แต่เราคิดผิด เปิดข้อสอบมาปุ้ป รู้ชะตาตัวเองเลย
ผลออกมา ได้ 18 เต็ม 45 คะแนน ตัดเอฟ 40 ณ ตอนนั้นอึ้งมาก ทำอะไรไม่ถูก หน้าชา ไม่กล้าบอกแม่ เพื่อนก็ชวนกันดรอปจนเกือบจะหมดเซ็ค แต่ด้วยความมั่นหน้าและความขี้เกียจเรียนซัมเมอร์ เราจึงไม่ดรอป และเรียนต่อ

ช่วงหลังมิดเทอมก่อนไฟนอล เป็นช่วงที่ค่อนข้างหนักพอสมควร เราทำแบบฝึกหัดเยอะมากๆ และหาวิดีโอในยูทูปดู เพราะเราไม่ได้เรียนพิเศษ ในใจตอนคิดแต่ว่าจะต้องทำให้ได้ จะต้องไม่เอฟ จะไม่ทำให้แม่เสียใจเด็ดขาด

แล้ววันสอบไฟนอลก็มาถึง ทำข้อสอบเสร็จออกมาจากห้องก็หน่วงๆหน่อย เราไม่อยากให้ความหวังตัวเอง ตอนนั้นก็เลยปล่อยวางได้ ยอมรับในผลการกระทำของตัวเอง เลยโทรไปบอกกับแม่ว่าเรื่องมันเป็นยังไง แม่ก็เข้าใจ ไม่ได้ติว่าอะไร แม่เราเป็นคนที่มีเหตุผลอยู่แล้ว

เมื่อวานเกรดออก ปรากฎว่าแคลเราได้ c เราดีใจมาก จนจะร้องไห้ มันเกินคาดสำหรับเรามากๆ ตอนนั้นคือแค่ไม่ติดเอฟก็พอใจแล้ว d ก็ได้ มันเหมือนได้ยกภูเขาออกไปจากอกเลย
เราดีใจมากที่เราไม่ดรอป ดีใจที่เราได้พยายามอย่างเต็มที่ ความพยายามมันไม่เคยทรยศใครจริงๆ

สุดท้ายนี้ก็ฝากไว้สำหรับคนที่ท้อแท้กับการเรียน คนที่คะแนนไม่ดี อยากให้ลองถามตัวเองว่าเราทำเต็มที่กับมันหรือยัง เราเชื่อว่าถ้าเราพยายามมากพอมันไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้แน่ๆ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ แล้วเราเองก็จะเก็บบทเรียนในครั้งนี้ไว้.. โชคAทุกคนนะคะ