คือผมมีแฟนคนหนึ่งคับ..เราคบกับได้ประมานสองสามเดือนเธอก็ท้องเราก็เลยเเต่งงานกัน...ตอนนั้นผมไม่มีอะไรเลยงานก็ไม่ได้มั่นคงอะไรรายได้เป็นรายวัน...เนื่องจากว่าเรามีลูกเร็วเกินไปทำให้เราไม่มีเวลาได้ทำความรู้จักหรือหาความสุขให้กันเลย ไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยกัน จนปัจจุบัน ลูกของผมอายุจะสองขวบแล้ว
ผมตัดสินใจกลับมาทำงานอยู่ที่บ้าน เพราะอยากกลับมาเป็นครูที่บ้านอย่างที่วางแผนกันไว้ โดยเป็นผมเร่มจากเป็นครูอัตราจ้างไปก่อน ส่วนตอนกลางคืนก็ไปกรีดยาง เพื่อหารายได้หลายๆทาง ส่วนลูกก็ให้อยู่กับแฟนเพื่อโอกาศในการศึกษาที่ดีกว่า มีเงินเก็บบ้างนิดๆหน่อยๆ จะเจอกันก็ต้องรอวันหยุดยาว.....มีความสุขดีคับ(ตัวผมนะ)แต่ก็ไม่รู้ว่าแฟนผมเค้าจะมีความสุขมั้ย.....วันไหนที่ผมคิดเรื่องนี้(เหมือนเป็นโรคจิตนะ)ผมจะค้นเฟสบุคของเธอแล้วก็ของแฟนคนก่อนๆของเธอดูทุกรูปทุกคอเมนส์แม้แต่เพื่อนของแฟนเก่าถ้าปรากฏในรูปหรือมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับแฟนผม(ดูไปหมั่นใส้ไป)เพื่อหาจุดพกพร่องของตนเอง....แต่กลับเกิดความคิดอย่างอื่น เช่น เค้าจะรักเราเท่ารักคนนี้มั้ยอะไรประมานนี้ รู้สึกกลัว แฟนผมเป็นคนชอบเที่ยวเเบบเป็นทริปในวันหยุดยาว แต่ตอนคบกับผมได้เที่ยวแค่ครั้งเดียว ปกติผมไม่ค่อยได้เที่ยวสักเท่าไหร่(ไม่มีตัง)ครั้งนั้นผมตื่นเต้นคับ ประทับใจมาก แต่กับเธอ เฉยๆ เคยมาเเล้ว(คงมากับแฟนเก่าแหละ)ตั้งแต่นั้นมาถ้าผมรู้ว่าเค้าเคยไปที่ไหนกับแฟนเก่าผมจะไม่ไปเหยียบที่นั่นเพราะกลัวว่าจะไม่ประทับใจเท่าไปกับแฟนคนเก่า และเธออาจจะคิดถึงแฟนคนเก่า ซึ่งผมยอมรับไม่ได้ (ผมก็เคยมีแฟนคับ แต่บอกตรงๆผมไม่เคยคิดถึงแฟนเกาเลย จิตใจและความคิดผมอยู่ที่ปัจจุบันและอนาคตของลูกอย่างเดียว) ผิดกับแฟนก่อนๆที่ได้พาไปเที่ยวบ่อยๆ มันน้อยใจนะ ที่ไม่มีโอกาศได้ทำแบบนั้น ใจจริงก็อยากไปเที่ยวนู่นนี่นั่น แต่ที่ที่ผมอยากไปเธอก็ไปหมดแล้ว ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้ผมจะนอนไม่หลับทั้งคืน จะส่องเฟสทั้งคืน บางที่ก็โพสทำนองน้อยใจตอนตีสามตีสี่ ผมอึดอัดมากผมบอกเธอไม่ได้ ผมต้องทำยังงัยดี ช่วยบอกที