พอดีมีเพื่อนสนิทมาก ๆ อยู่ 12 คนที่คบแล้วแบบสนิทมากๆ มากถึงมากที่สุด กินนอนเที่ยว ซน เกเร ตามภาษาวัยรุ่นค่ะ คือแบบเที่ยวทุกคืนมีเรื่องทุกวัน ขึ้นโรงพักไม่ว่าจะเรื่องอะไรขึ้นโรงพักบ่อยจนเขาเรียกพวกหนูว่า ผู้กอง บ้าง สารวัตร บ้าง แบบเขาเรียกประชดอะค่ะ เพราะไปโรงพักบ่อยมากๆ จนวันหนึ่งหนูอายุ 21 ปี หนูคิดว่าเราโตแล้วควรทำมาหากินเลิกเที่ยวแล้วตั้งหน้าตั้งตาสร้างอนาคตให้เป็นคนดีมีเงินมีทองจะได้ไม่ลำบากเพราะหนูเรียนจบไม่สูงแต่หนูโชคดีที่ครอบครัวพอจะมีบ้างจึงขอทุนเปิดร้านขายเสื้อผ้าหนูมีความสุขมากๆค่ะที่ได้อยู่กับที่กับทาง แต่สิ่งที่หนูติดสินใจเลิกคบกับเพื่อนพวกนี้เพราะว่า 1.เขาโทรมาชวนเราเที่ยว (ทุกคืน) 2.ทะเลาะตีกันก็โทมา (หนูไม่ไปค่ะ) เขาก็พูดว่าหนูเปลี่ยนไปตั้งแต่มีแฟนเหมือนวัวลืมตีน 3.พวกเขาหาเรื่องแฟนหนูบอกว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้หนูเปลี่ยนไป 4.ถ้าเขาชวนเที่ยวหนูไม่ไปหรือตบตีใครหนูไม่ไปเขาจะโพสหน้าเฟสเขาประมาณว่า เกียจหนู อย่าให้เจอนะ และอีกมากมายในสิ่งที่เขาทำ ตอนนี้หนูไม่สามารถไปเที่ยวตามสถานที่มีงานประจำปีของจังหวัดได้เพราะถ้าเจอพวกเขาปุ๊บหนูและแฟนอาจจะเป็นอันตราย หนูรู้นะค่ะว่าบ้านเมืองมีกฎหมายแต่หนูคิดว่าการไม่เสี่ยงคือสิ่งที่ดีที่สุด และสิ่งที่หนูได้จากการเลิกคบเขาคือ 1.หนูมีเงินเก็บ 2.หนูมีที่ทำมาหากิน 3.หนูได้กินข้าวพร้อมกันกับครอบครัวทุกวัน แต่หนูไม่มีเพื่อนเลยสักคนหนูเหงามากๆ แต่สิ่งที่ทำให้หนูยิ้มได้คือหนูมีแม่และแฟนหนูที่ค่อยพูดคุยกะหนูทุกวัน อยากจะถามพี่ๆว่าหนูเลือกทำแบบนี้หนูทำผิดไหม ตอนนี้หนูอายุ 24ปี แล้วเขาก็ยังไม่เลิกแขวะหนู ที่หนูรู้ไม่ใช่หนูไปอะไรกับเขานะค่ะ คือเขามาซื้อของร้านหนูเข้ามาเลือกของและพูดกันว่า ไม่สวย ของแบบนี้ก็ขายน่าจะยุบๆไปซะอีกคนก็พูดลอยๆว่าถ้าอยากยุบลองกระโดนถ ีบกระจกเลยน่าจะยุบ แล้วก็พากันออกไป หนูควรทำไงดีค่ะ