หลังจากที่จบ "กาลครั้งหนึ่งในหัวใจ" ไปก็ห่างหายกับค่ายนี้ไปนาน เพิ่งได้กลับมาดูละครค่ายนี้อีกครั้งก็เรื่องนี้เอง

รีวิวบางส่วน
     - นางเอกจับพ่อแม่ตัวเอง ถึงจะเป็นพ่อแม่ แต่ถ้าเล่นพนัน ก็ต้องจับอะนะครับ
     - มีความสมจริงในเรื่องของกระสุนหมด ไม่ใช่ยิงแบบไม่ยั้งแล้วไม่หมดซะที
     - ฮาที่นางเอกเป็นโรคกลัวเด็ก โรคแปลกประหลาดดี แต่จากที่เห็นปมในอดีตแล้ว ก็ถือว่าสมควรฝังใจอยู่
     - ออร่าความเป็นพระเอกของ "บอส ชนกันต์" พุ่งมาก ดูเป็นหนุ่มทะเล้น เห็นแล้วนึกถึงผู้กองร็อตแห่งภารกิจรัก
     - องค์ชายมิกกี้น่ารักมากครับ "น้องคิมซุน" น่ารักมาก ยิ้มทีตาหยี ไม่เห็นตาเลยมั้งนั่น 555 เสียงตะมุตะมิเล็กๆ อ๊ากกก เด็กอะไรวะเนี่ย
     - นางรองนี่พูดเก่งมาก พูดๆๆ แถมมโนได้โล่อีก 555 แต่ก็แอบฮาดี
     - ดักคอคนดูอีกต่างหาก เรื่องที่ทำไมสองแม่ลูกพูดไทยได้ เฉลยมาเลยว่า คนแม่เป็นคนไทย องค์ชายจึงเป็นลูกครึ่ง เลยพูดไทยได้
     - และเดินเรื่องไวมากๆ ฉับๆๆ สนุกดีครับ นอกจาก "สื่อสองโลก" แล้วก็เรื่องนี้แหละที่เป็นละครเย็นอารมณ์ดีที่ชอบอีกเรื่องหนึ่งในปีนี้
     - เพลงจบเพราะดีครับ
ป.ล. เรื่องนี้พระเอกเป็นอดีตทหารนาวิกฯ ส่วนนางเอกเป็นผู้กอง (ตำรวจ)