เรื่องราวมีอยู่ว่า
เรามีแฟนคนนึงซึ่งคบกันมาได้ 4 ปีกว่า คบกันตั้งแต่ช่วงเราเรียนปวส.1จน เราเรียนจบป.ตรี ทำงาน ตั้งแต่คบแฟนคนนี้มา ยอมรับปีแรกเราที่เราคบกันเค้าก็ดีกับเรา แต่พอเข้าปีที่สองเค้าก็เริ่มติดเพื่อน กินเหล้าบ่อยมาก (แทบทุกวัน) ซึ่งจริงเราไม่ชอบคนกินเหล้าสูบบุหรี่ แต่เราก็เข้าใจแต่อยากให้เขาลดลงบ้าง แต่พูดกันทไรทะเลาะกันทุกที เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราอยู่คนละบ้าน เขาอยู่บ้านเขา เราอยู่บ้านเรา ปกติเราจะเจอกันเวลาไปเรียน (เราเรียนก่อนเค้า1ปี แต่อายุเราเท่ากันนะคะ) และเวลาที่นัดไปเที่ยวแค่นั้น พอเราเรียนปวส.ปี2 ก็คบกันปกติเหมือนวัยรุ่นทั่วไป พอตอนปิดเทอม เขาเรียนปวสปี1 ก็ต้องไปฝึกงานแรกๆก็ยังไม่มีอะไร พอไปฝึกงานได้สักพักเราก็รู้สึกว่า เขาเริ่มห่างออกไป จากปกติที่เราไม่ค่อยได้คุยกันก็ยิ่งไม่ได้คุยมากกว่าเดิม เพราะปกติเวลาเขากินเหล้า เราจะไม่ได้คุยกันจนกว่าเขาจะกลับบ้าน ทุกอย่างเริ่มแปลกไปเปลี่ยนไป เราถามเขาหลายครั้งหลายอย่าง ก็กลายเป็นเราหาเรื่องทะเลาะทุกครั้วจน เขาฝึกงานเสร็จเราก็นัดกันไปดูหนัง เราก็ไปนั่งเล่นรอเขาอาบน้ำแต่งตัวที่บ้าน แต่วันนั้น เราสงสัยระหว่างที่เขาอาบน้ำเราเลยไปหยิบมือถือเขามาดู ทั้งที่เขาโทรศัพท์ไม่เปิดเน็ตไว้(ตอนนั้นยังใช้สมัครเน็ตรายวันอยู่) เราก็สังหรใจเลยกดเข้าไปในไลน์แล้ววงันนั้นเราก็เลยได้รู้ถึงสาเหตุของความเปลี่ยนไป เขาแอบมีคนอื่น คือคนที่ไปฝึกงานด้วยกัน คุยกันหยอดกัน ทุกครั้งที่เราโทรหาเขาบอกไม่ว่าง ทุกช่วงเวลาที่เคยเป็นของเราก็กลายเป็นของคนนั้น เราอึ้ง จุก จนไม่รู้จะพูดยังไง พูดไม่ออกเราไว้ใจเขามากเพราะด้วยที่พ่อเขากับพ่อเราก็สนิกัน และทางบ้านของเราสองคนก็รู้จักกัน เลยไม่คิดว่าเขาจะทำกับเราได้ แต่จากที่เราดูคือยังไม่ถึงขั้นไปมีอะไรกัน พอเขาอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาแต่งตัวเราก็วางโทรศัพท์ไว้แล้วเดินน้ำตาไหลไปนั่งในครัวคือมันเสียใจจนอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆเลยด้วยซ้ำ เขาคงเห็นว่าเราไปเล่นโทรศัพท์ คิดว่าเขาคงรู้แหละว่าเรารู้แล้ว เขาเดินมาหาเรา เราเลถามว่า ตัวเองมีคนอื่นหรอ ทำแบบนี้ได้ไง เขาพูดแต่ว่าป่าวไม่มีอะไรคุยเฉยๆ  ทีตอนนัน้ตัวเองทิ้งเขาไปล่ะ ( คือตอนที่เราคบกันทีแรกได้ไม่กี่เดือน เราเคยบอกเลิกแฟนเสาเหตุเราก็บอกตรงๆว่าเรายังลืมแฟนเก่าที่ทิ้งเราไปไม่ได้ แต่หลังจากนั้นได้ประมาณ6เดือน เราทำใจได้ลืมแฟนเก่าได้จิงๆเราจึงกลับมาขอคบแฟนคนนี้ ครั้งนี้คือเราเป็นคนขอกลับมาคบ แต่ตอนแรกคือแฟนเราเปนคนมาจีบเรา จากนั้นเราก็เริ่มต้นกันใหม่ ) เราเลยบอกอ่านดูก็รู้ว่าคุยแบบไหน เราเลยตัดสินใจถามไปตรงๆเลยว่าจะเลือกใคร ถ้าเลือกคนนั้นก็เลิกกับเรา ถ้าเลือกเราก็เลิกกับคนนั้น เขาก็ตอบว่าเลือกเรา  แล้วบอกว่ากับคนนั้นคงไม่ได้เจอกันแล้วเพราะฝึกงานจบแล้ว แล้วเขาก็ทำการลบไลน์คนนั้นให้เราเห็น  (สาเหตุที่ถามตรงๆเลยเพราะเราเคยโดนแฟนเก่าทิ้งคือยื้อไปก็เท่านั้นคนมันจะไป เลยคิดว่าถามไปตรงๆเลยดีกว่า) แล้วก็จบแค่นั้น จากนั้น หลังจากนนั้นเขาก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงอีก จะมีก็แต่เรื่องกินเหล้าติดเพื่อน เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนเราเรียนต่อป.ตรี ที่กรุงเทพฯ เขาเรียนปวส.ปี2 เรา ต้องเจอกันน้อยลงกว่าเดิมอีกเพราะเราไปอยู่หอ วันเขาก็ช่วยที่บ้านทำงาน เราก็ช่วยที่บ้านทำงาน เจอกันบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าไปเที่ยวดูหนังกินข้างก็ประมาณเดือนละครั้ง ตอนเราอยู่หอเขาก็ไม่ค่อยโทรมาหาจะโทรมาก็เวลาเราบอกว่าเราไปข้างนอก เขาจะโทรมาบ่นเราแค่นั้น เขากินเหล้าติกเพื่อนหนักมาก เวลาเราบ่นไปเขาก็บอกเดวทำงานก็เลิกกินแล้ว ความใส่ใจต่างๆของเขาที่ให้เราก็ลดน้อยลง แรกๆเราน้อยใจ นอยด์ตลอด จนมันค่อยๆชินไปเอ ดีที่ตอนเราไปเรียนเราอยู่หอกับเพื่อนอีก2คน แต่ก็เหงา เพราะเวลาเพื่อนโทรคุยกับแฟนกันเรานี่นั่ง นอนเหงาเลยหล่ะ เรานอนตรงกลางเพื่อน2คนนอนคุยกับแฟน2ข้างเลย เราคบกับแฟนแบบคบไปไม่อะไรเลยซ้ำๆเดิมๆไม่มีอะไรหวือหวาพิเศษหรือก้าวหน้าเลย เราชวนทำอะไรก็ไม่ทำชวนเก็บเงินก็ไม่มี เรื่องติดเเพื่อนกินเหล้าเยอะก็พูดแล้วทะเลาะกันทุกที เราไม่ชอบอะไรเขาทำทุกอย่าง ส่วนเราเขาห้ามอะไรไม่ชอบอะไรเราก็ไม่ทำคือมันก็ไม่เท่าเทียมกันเลย จนเราขึ้นปี4 (ที่ขึ้นปี4เลยเพราะเราเทียบโอนมาเราเรียนปวส.มาก่อนเลยเรียนมหาลัยแค่2ปี) เขาก็ทำงานแล้วเพราะเค้าเรียนแค่ปวส.ไม่ต่อป.ตรี จากที่เขาเคยบอกว่าทำงานจะลดเรื่องเหล้าน้อยลงกลับกลายเป็นเพิ่มมากขึ้นเราเลยลองนับวันกินเหล้าของเขา เดือนนึงหยุดแค่2วันเท่านั้น ให้มากสุด4วัน นี่คือวันหยุดนะไม่ใช่วันที่ออกไปกินกับเพื่อนหรือเพื่อนมากินด้วย ตอนเขาทำงานเขาก็แอบมีกิ๊กอีก เห้อ!! ทำงานที่ที่เคยไปฝึกงานนั่นแหละแต่กิ๊กไม่ใช่คนเดิม ทะเลาะกันใหญ่โตรอบนี้เขาเลือกที่จะเลิกกับเราด้วยซ้ำ และเราก็จับได้ด้วยว่าเขาสูบบุหรี่ ทั้งที่ตลอดที่คบมาเราไม่เคยเห็นเค้ายุ่งกับบุหรี่เลยด้วยซ้ำ เสียใจทั้งเขาโกหกเราว่าม่สูบบุหรี่ทั้งเขามีคนอื่นทั้งจะเลิกกัน สาหัตจริงรอบนี้ ปล่อยไปช่วงนึงเราก็ยังตื้อเขานะ รอบนี้เรายอมรับเขาเลืกคนอื่นแต่เราอยากยื้อเขาไว้ ไม่รุ้เพระาอะไร เขาไม่ค่อยจะได้ทำอะไรให้น่ายื้อไว้แต่เรากลับเลือกที่จะยื้อเขาไว้ จนสุดท้ายเราเคลียร์กันจบก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม เราก็คบกันมาเรื่อยๆแต่ความใส่ใจเขาก็ไม่ค่อยมีให้เรามากขึ้นทุกวัน กลายเป็นเราชินไปเองกับการที่มีแฟนเหมือนไม่มีจนเรา เรียนจบ เราได้ทำงาน ที่โรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งมีคนที่เป็นญาติห่างๆ (ห่างมากๆ) กับเราบอกว่าเขาเปิดรับคนให้ลองมาสมัครดู เราเลยไปสมัครแล้วเราก็ได้ทำงานที่นั่น แต่เราต้องไปอยู่หอเพราะถ้าขึ้นรถไปกลับมันไกลเกินไป แต่โชคดีที่หอนี่เป็นของโรงงานเลยไม่ต้องเครียดเรื่องค่าใช้จ่าย เราไปทำงานพอวันหยุดเราก็จะกลับบ้าน เราหยุดแค่วันอาทิตย์ เราจะกลับบ้านตอนเย็นวันเสาร์แล้ววันอาทิตย์ตอนเย็นค่อยกลับมาหอ ตั้งแต่เราไปทำงานอยู่หอ แฟนเราก็ยังไม่ค่อยสนใจเราเหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ไม่เคยถามว่างานเป็นยังไง เหนื่อยมั้ย แม้แต่จะโทรมาหายังไม่ค่อยโทรมาเลยวันนึงโทรครั้งเดียวแค่ตอนจะนอนแค่บอกว่านอนแล้วนะ บางครั้งเราลองไม่โทรไปดูสิ้ว่าเขาจะโทรมามั้ยเพราะปกติจะเปนเราโทรไป สรุปคือ3วันกว่าเขาจะโทรมา แล้วที่โทรมาก็ไม่ได้ถามอะไรมากแค่ถามว่าทำไรอยู่เขานอนแล้วนะ แค่นั้น คือบางครั้งเราเหนื่อยมากๆเราก็ท้อ ก็ถามตัวเองนะ มีเพื่ออะไรมีก็เหมือนไม่มี  บอกเลยถ้าเราเป็นอะไรไป เขาคงไม่รู้เลย เราทั้งน้อยใจเสียใจ หลายครั้งที่เราคิดอยากจะเลิกกับเขา แต่ก็ไม่เคยพูดไป ไม่เคยทำได้ลงสักที มีแต่เขาที่บางครั้งพูดมาว่ารับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิกไป..
จนวันนึง เป็นวันเกิดของพี่ที่เราทำงานด้วยเขาเลยชวนเราไปกินเลี้ยงวันเกิดที่ห้องเขาชื่อพี่มีนเราก็ไปเพราะห้องพี่มีนอยู่หอเดียวกับเราแต่อยู่ชั้นล่างห้องเราอยู่ชั้น2 เราก็ช่วยเค้าเตรียมอาหารนู่นนี่นั้น แล้วพี่มีนก็ยืมโทรศัพท์เราโทรตามพี่ชายของเขาให้ช่วยซื้อของมาให้ วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกับพี่ตั้มพี่ชายเป็นของพี่มีน ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยเจอเลยทั้งที่พี่ตั้มก็ทำงานที่นี่เหมือนกันอาจเพราะเราไม่ค่อยได้มองได้สนใจใครมั้ง ทีแรกเราไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นพี่น้องกันคิดว่าเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ เห็นหยอกล้อเล่นกันเหมือนแฟน เป็นคั้งแรกที่เจอแล้วรู้สึกแบบเห้ย!!!ใช่อ่ะ รู้สึกชอบ ตกหลุมรักเลยก็ว่าได้ แต่เราก็เฉยๆไว้ ไม่ได้แสดงอะไรเพราะเราพึ่งเห็นครั้งแรก... แล้วก็ได้เวลากินกัน นู่นนี่นั่นอาหารมากมายของมึนเมาก็ด้วย (แต่เราไม่กินนะของมึนเมาน่ะ555+) ก็มีพี่ที่ทำงานมากินกันประมาณ สิบกว่าคนไม่ได้จัดอะไรใหญ่โตแค่สังสรรค์กันนิดหน่อย พอสักประมาณ5ทุ่มคนก็เริ่มแยกย้ายกัน เรากับพี่ตั้มนั่งเว้นกันแค่คนเดียว พอพี่หัวหน้าเรากลับเราเลยได้นั่งข้างๆกัน ก็แอบเขิลๆอยู่ พอสังสรรค์กันเรียบร้อยเราก็ช่วยพี่มีนเก็บของ แล้วก็จะขึ้นห้องไปนอนแหละ พี่เตั้มเลยบอกว่าเดี๋ยวพี่ไปส่ง เราก็งงๆ เขาบอกห้องพี่อยู่ข้างบนเหมือนกันดึกแล้วเดินคนเดียวไม่ดี เราก็เออๆออๆไป เขาก็เดินมาส่งเราที่หน้าห้อง เราก็เขิลๆ กลัวก็กลัวนะเพราะพี่เตั้มก็ดื่มไปเยอะคงมึนๆบ้างแหละเพราะแก้วสุดท้ายเราเป็นคนรินให้ก็แทบไม่ใส่โซดาเลยด้วยซ้ำ เรารีบเข้าห้องแล้วก็ไล่แกกลับห้องแกไป พอเราทำไรเสร็จกะว่าก่อนนอนเลยแอบเซฟเบอร์แกเพื่อเพื่มไลน์ กะว่าจะทักไลน์ไปขอบคุณแกที่เดินมาส่ง (เอาจิงก็กะหยอดๆแกแหละ555+)  แต่เราก็ชั่งใจอยู่นานว่าจะทักไปดีมั้ย ระหว่างที่จ้องหน้าจออยู่ ก็มีสายโทรเข้าพี่ตั้มๆๆๆโทรมา แอบดีใจแต่ก็เก็บอาการ แล้วรับสาย
พี่ตั้ม : ทำไรอยู่ นอนรัยัง
เรา : กำลังจะนอนแล้ว
พี่ตั้ม : อ่อ โอเคครับงั้นฝันดีนะ
เรา : ค่ะ ฝันดี
แล้วก็วางสายไป เราลืมขอบคุณเขาที่เดินมาส่ง เลยส่งไลน์ไป ว่าขอบคุณนะคะที่เดินมาส่ง แต่พี่เขาก็ไม่ตอบ เราก็เลยนอน แต่มันยังนอนไม่หลับ เราก็เลยนอนเล้นโทรศัพท์ เข้าไปส่งเฟสพี่ตั้มจาก รูปที่พี่ๆที่ทำงานลงและแท็กกัน พอเข้าไปในเฟสแกเราก็ยิ่งตกใจและรู้สึกใจแป้วๆ เพราะพี่ตั้มมีแฟนแล้วมีลูกแล้วด้วย เราเลยปิดแล้วนอนไปแบบไม่คิดอะไรแล้ว ก็พี่เค้ามีครอบครัวแล้ว (อ่อลืมๆ พี่มีนอายุ25 พี่ตั้มอายุ28 เราอายุ23)
และพอเช้ามา เราก็ไปทำงานปกเห็นพี่ตั้มมาสแกนบัตร ก็เลยเปิดดูไลน์ว่าพี่ตั้มได้อ่านไลน์ไหม ก็ไม่ได้อ่าน ก็เลยยิ่งคิดว่าพี่ตั้มคงแค่เมาเลยเดินไปส่งไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่พอตอนบ่ายพี่ตั้มก็อ่านและตอบไลน์เรามา บอกว่าพี่พึ่งเปิดดูยังไม่ได้เล่นเลยตั้งแต่เมื่อวาน หลังจากนั้น เราก็คุยกันทางไลน์ โทรบางครั้งทุกวัน เจอกันเช้าเย็นทุกวันเพราะทำงานและอยู่หอเดียวกัน  เราคุยกันถูกคอ เลยทำให้เรายิ่งรู้สึกดี พี่ตั้มก็รู้เรามีแฟนแล้ว เราเองก็รู้ว่าพี่ตั้มมีครอบครัวแล้ว แต่แฟนและลูกของพี่ตั้มอยู่ที่ต่างจังหวัด ที่เราคุยกับพี่ตั้มได้ถูกคอเพราะเรามันคนหัวอกเดียวกันคือแฟนไม่สนใจ ในระหว่างนี้แฟนเราก็ยังทำตัวห่างเหินเหมือนเดิมและมากกว่าเดิม โดดยที่ไม่รู้เลยว่าเรากำลังนอกใจไปคุยกับคนอื่น จนเราคุยกับพี่ตั้มกันมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์เรากลัวว่าเราจะรู้สึกดีไปมากกว่านี้ แล้วมันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะคบกันจิงๆ เพราะ คืนนั้นก่อนนอนเราคุยโทรศัพท์กับพี่ตั้มเลยตัดสินใจถามพี่พี่ตั้ม