เราเป็นคนจนค่ะ ทางบ้านมีปัญหา มีแม่ที่วันๆไม่ทำงานกินแต่เหล้า แต่ดันมีผู้ชายที่ฐานะดีมาจีบ
เราเรียนจบแค่ม.3 แต่เขาเรียนมหาลัยเอกชน บ้านเขาหลังใหญ่โต บ้านเราหลังคาสังกะสี ไม่กล้าพามาบ้านเลย
ที่บ้านเราพูดกันพูดคำด่าคำ ถ้าเขามาเจอครอบครัวเราไม่มีทางรับได้แน่ๆ
จนมาถึงตอนนี้คบมาได้ครึ่งปี คบไปก็คิดไปว่าเรามันต่ำต้อยเกินไป
เพิ่งจะนึกได้ว่าเราไม่ควรรู้จักเขาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ พอความผูกพันมากขึ้นก็มันยากที่จะถอย
เจ็บที่เขาก็ดูรักเรา แต่ความที่เขายังเด็กและเราก็เด็ก เขาคงไม่ได้คิดถึงขั้นที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน
แต่ถึงแค่เป็นแฟนเราก็คิด ครอบครัวเขากับครอบครัวเราช่างต่างกัน แม่เขายังไม่อนุญาตให้มีแฟนด้วยซ้ำ คบกันก็แอบๆ วันหยุดก็เจอกันบ้าง
อยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ ทุกวันนี้ทำงานรับจ้าง หาเงินส่งมอไซค์ ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านบ้าง
คิดจะเรียนต่อเพื่อยกระดับชีวิตตัวเองให้ดีกว่านี้ แต่ก็ยังแค่คิดอยู่ รู้สึกน้อยใจว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเรา
มันไม่ควรเป็นแบบนี้เลย หลังจากนี้คงจะเข็ด ที่จริงก็คิดมาตลอดว่าไม่ควรคบใคร รู้สึกไม่คู่ควรกับใครเลย แต่มันก็ถลำทุกที
ไม่อยากจากกันแบบนี้ จากกันทั้งที่ต่างคนต่างยังรู้สึกดี มันคงเป็นเวรกรรมหรืออะไรสักอย่าง แต่สักวันคงผ่านมันไป