จริงๆชีวิตก็ลุ่มๆดอนๆทุกข์สุขสลับกันปกติ เรื่องแย่ๆก็เยอะแต่นานแล้วก็พอลืมเลือนไม่เก็บมาคิดได้ละ
แต่พอมาปีนี้รู้สึกซวยซ้ำซวยซ้อนเกินไป เรื่องบางเรื่องไม่น่าเกิดกับเราก็เกิด โดนหักหลังด้วย
ความซวยร้อยพันอย่างที่เข้ามาในสุมกันในเรื่องเดียวให้กลายเป็นเรื่องใหญ่อีก แต่ที่เราเหนื่อยมากคือ ขนาดเราพยายามอย่างมาก
เรายังแพ้คนที่ไม่พยายามอะไร ได้ไปง่ายๆสบายๆ มันรู้สึกวนไปวนมาว่าทำไม ทำไมต้องเป็นเรา พอแย่ก็เริ่มหากำลังใจ หานู้นนี่ทำ
แต่ก็ทำได้ชั่วคราวก็เก็บเอามาคิดอีก ทำไมเราโชคร้ายจังเลย ทำยังไงถึงจะเลิกคิดแบบนี้ได้ซักที

ปล.คือเรื่องงานนะคะ