เรื่องมันมีอยู่... เราได้คบกับครูฝึกสอน (ของเรียกเขาว่าพี่ละกัน) ก่อนน่านั้นเราคุยกับพี่เขามานานพอสมควรเเต่ในฐานนะลูกศิษย์ ไม่ได้มีอารายมากมาย เเล้ววันนึ่งพี่เขาก็มาบแกความในใจว่ารู้สึกยังไง เเต่พี่เขาขอว่าตอนนี้อย่าพึ่งเปิดตัว เพราะเดี๋ยวจะฝึกสอนไม่จบ ขอให้เรียนจบเเล้วจะเปิดตัวแบบเป็นทางการ เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยพอสมควร เเต่พี่เขาจะไม่ลงจากรถ เวลาพาไปหาอะไรกินงี้ เราก็เป็นคนไปซื้อเเล้วกับเอาไปกินที่บ้านสวนของพี่เขาตลอดเลย ความสัมพันธ์ตอนนี้ เราต้องทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เราต้องอยู่แบบแอบๆ ต้องทำตัวไม่มีอารายเกิดขึ้น เรางอล เราน้อยใจ อยากอัพรูปคู่ อยากแท็กหา เเต่เราทำไม่ได้ เพราะคำว่าเรายังเป็นนักเรียนเเละเขายังเป็นครูฝึกสอนอยู่ มันน่าเจ็บใจมั้ยละ เเต่มันก็มีข้อดีอยู่นะ เวลาที่พี่เขาไปกินดื่มกับเพื่อนๆพี่เขาจะพาเราไปด้วย เพื่อนๆของพี่เขารู้จักเราหมดเกือบทุกคน เเล้วพาไปสวัสดีพ่อด้วย
นี่แหละค้ะความรักที่ทรมานที่สุดที่หนูเคยเจอมา
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกใครได้
ถ้าเรื่องนี้มันเกิดรั่วไหลไปพี่เขาคงไม่จบเเน่ๆ 😿
ความรักที่ทรมานที่สุดที่เคยเจอมา
นี่แหละค้ะความรักที่ทรมานที่สุดที่หนูเคยเจอมา
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกใครได้
ถ้าเรื่องนี้มันเกิดรั่วไหลไปพี่เขาคงไม่จบเเน่ๆ 😿