จะมาเล่าประสบการความรักตอนม.4
เราเเอบชอบคนคนนึ(ขอเเทนด้วยว่าบี)
ต้อนย้อนก่อนตอนที่ผมเเอบชอบเค้า
มันเป็นเรื่องที่โคตรเหือนพรมลิขิต555
เปิดเทอมม.4ผมโดนจับให้นั่งข้างหลังเธอ
ผมก้เเกล้งเธอมาเพื่อนก้เเซวกันผมก้ไม่สน
เธอก้คิดว่าเเซวเล่นตอนนั้นก้ยังไม่ชอบ
เเล้วครุจับผมย้ายที่เพราะผมชอบคนกับเธอตอนเรียน
ผมก้โดนจับมานั่งข้างหลังมีเพื่อนผมนั่งเ้ทน(เเรกว่าเอ)ผมก้เห็นเขาคุยกันเเกล้งกันตอนนั้นในใจผมรุ้สึก
หึงก้พยายามพูดกับตัวเองว่าไม่ได้ชอบเธอ
ผมก้รุ้ว่าผมชอบเธอไปเเล้ว
ผมเห็นอย่างนั้นทุกวันเเล้วเธอก้ไม่คุยกับผม
เเล้วมีคนไปบอกว่าผมชอบเขาที่นี้เขาก้ไม่ตอบ
เขาเมินผมไป1เดือนผมไปเเข่งบอลผมเเพ้รอบ
ชนะเลิศเขาก้มาให้กำลังใจผม
ตอนเเรกจะเลิกเเล้ว
หลังจากนั้นก้เริ่มปกติ
พอขึ้นเทอม2เหมือาครุคิดอะไรไม่รุ้จับ
ผมไปนั่งข้างเธอค้าวนี้เเหละล้อกันทั้งห้อง
ครุทุกวิชายังล้อเเต่คราวนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน
เพราะเธอไม่ค่อยสนใจพวกนั้นก้มาคุยกับผม
เเต่ความรุ้สึกมันเปลี่ยนไม่เหมือนตอนเเรกเลย
เธอคุยกับผมเเบบพูดไม่ถุก
ยังไม่พอตอนจับคนไปเเสดงงาน
ผมโดนจับไปเล่นพระเแกคุ่กับเธอ
พอเข้าค่ายก้เจอเธอเกือบทุกที่555
ยังไม่พอวิชาพละก้คุ่กับเธอ