คือเราคุยอยู่กับรุ่นพี่คนนึงที่รู้จักกันมานานเเต่ไม่ได้สนิทกัน คือเพิ่งจะมาสนิทกันได้สองเดือนกว่าเเล้วเราก็คุยกันเเบบมากเกินกว่าเพื่อนเเต่ยังไม่ถึงขั้นเเฟนกันเหมือนประมาณว่าเรากำลังเรียนรู้อ่ะค่ะ
เราสองคนนิสัยเหมือนกันมากมากกกกกกกกเกินไป คือเราก็ค่อนข้างเป็นผู้หญิงที่ติสท์เเต่ยังคงมองโลกในมุมปกติอยู๋เเต่เค้าเป็นพวกติสท์ที่มองโลกต่างจากเราในบางเรื่อง เราสองคนมีโลกส่วนตัวของตัวเองค่ะเเต่โลกส่วนตัวของเค้าเราไม่เคยเข้าไม่ถึงเลย อีกอย่างเค้าไม่เคยโทรหาเหมือนคนจีบกันเเต่เค้าเลือกเเสดงออกมาด้วยการมารับเราไปกินข้าว ไปดูหนังก็เลือกดูเเบบโซฟา ยอมรับว่าเวลาดูหนังก็มีซบกันบ้างเเล้วก็จับมือกัน เวลาเครียดๆก็ชอบไปนั่งคุยกันที่ไหนสักทีนานๆ ได้ใช้เวลาร่วมกันงี้ เราSkinship กันบ่อยๆ เช่นกอด จับมือ เกาะเเขน เกาะไหล่ เเบบนี้มันก็เเปลว่าเรากำลังเรียนรู้ใช่ไหมคะ เเต่บางครั้งบทจะหายเค้าก็หายไปเลยดื้อๆ  บางเรื่องเค้าก็เเสดงออกมาเหมือนไม่ได้อยากมีเเฟน เวลาเราเครียดหรือเศร้าเค้าก็จะออกมาหาบ้างหรือบางทีก็ไม่ได้สนใจอะไรเราเลยหายไปในโลกของตัวเองซะงั้น 555555มันรู้สึกเหมือนจะเรียนรู้กันอยู่เเต่บางทีก็เหมือนไม่ใช่ เหมือนกำลังจีบกันอยู่เเต่บางทีก็เหมือนเราเเค่ดูเเลกันไปเเต่ไม่มีสถานะที่ชัดเจน บางทีเราก็เหมือนคนยุคเก่าที่จีบกันเเบบกว่าจะได้เจอกันก็นานๆที ไม่โทรหากันเเต่เเค่คอยเเสดงความห่วงใยกัน บางทีก็ติดต่อไม่ได้เลยหายไปเหมือนคนไม่เคยมีโทรศัพท์ใช้ เหมือนเวลาส่งจดหมายจีบเเล้วกว่าจะได้รับอ่ะค่ะ55555555  เเบบนี้คืออะไรนะเราโครตไม่เข้าใจเลย เเต่ก็นะเราเเค่สงสัยเเหละว่า ความสัมพันธ์เเบบไม่มีชื่อเรียกเเล้วก็ไร้สถานะเนี่ยเค้านิยมกันหรือไงนะ เเย่หน่อยนะถ้าอีกฝ่ายนิยมเเต่เราไม่ได้นิยมด้วยเลย