มันอาจจะผิดที่เราเองค้ะ...

เรามีแฟนค้ะคบกันมาสี่เดือนแล้ว ที่ผ่านมาคบกันแบบทะเลาะไม่เข้าใจกันมาตลอด ทะเลาะทุกวัน เราทนเพราะทำใจไม่ได้เพียงแค่คิดว่าถ้าวันข้างหน้าไม่มีเขาเหมือนทุกวันมันคงแย่ เพื่อนเราบอกว่า ฝืนไปมันไม่ใช่ความรัก แต่มันเป้นความผูกพันที่เคยมีกันทุกวันแค่นั้น เรากลัวว่าถ้าจบกันไปจะเป็นเราที่คิดถึงเขามากเลือกที่จะทะเลาะกับเขาต่อไป  จนวันที่มีใครอีกคนเข้ามาหาเรา  ตอนนั้นไม่ได้คิดว่าจะนอกใจแฟนหรืออะไรน้ะ เขาก็รู้ว่าเรามีแฟนค้ะ เราเองก้คิดว่าอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอีกคนคอยรับฟัง แต่พอนานไปเขายิ่งดีด้วยดูแลเทคแคร์ตามใจเราทุกอย่างมันทำให้เราเริ่มรู้สึก ยิ่งตอนที่เขาบอกว่าชอบเราจะรอน้ะอยากดูแลให้มากกว่านี้ เราทั้งรู้สึกผิดต่อแฟนแต่ก็รู้สึกดีกับเขา สับสนไปหมด  เราไม่รู้ว่าทำไมเราถึงเริ่มเปลี่ยนไปกับแฟน จนเขารู้ เขาก็ให้เราเลือกว่าจะอยู่หรือจะไปกับคนที่เข้ามา สุดท้ายเราก็เลือกแฟนเราค้ะ ยอมจบทุกอย่างเพราะไม่อยากเสียแฟนไป คิดถึงแต่ความดีที่เขาทำให้เรามาตลอด แฟนเราคุยกับเขาเองว่าเลิกยุ่งกันไปพอจบเขาก็บล็อคเฟสเราเลย มีแค่ฝากเพื่อนเรามาบอกว่า ฝากดูเราด้วยน้ะ เราจุกแบบร้องไห้จนซึมไปเลย พยายามจะไม่คิดถึงเขาแต่เวลาผ่านไปในที่ที่เคยมีเขามันไม่ลืม เราคิดถึงเขามาก คิดถึงเวลาที่ิยิ้มกับเขาแม้จะรู้ว่าผิดมากความรู้สึกเรามันห้ามไม่ได้
เรารู้ตัวดีว่าเรามันแย่แค่ไหนแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เราเลือกทางที่ดีแล้วใช่ไหม สำหรับเราสามคน