เดือนประดับดาว ว่าด้วยเรื่องของแฝดสาว ๒ คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งสองต่างดำเนินชีวิตของตัวเองโดยไม่รู้ว่ามีอีกฝ่ายอยู่ด้วยบนโลกใบนี้ จนเมื่อทั้งสองได้มาเจอกัน เรื่องราวต่างๆ จึงเกิดขึ้น


พล็อตเรื่องอาจดูเหมือนละครแฝดทั่วไป แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่ เอาจริงๆ แล้ว ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อไป ๕๕๕๕ แม้แต่เรื่องย่อที่ไหนก็ตามไม่ว่าจะเว็บหรือในหนังสือ ก็ไม่เหมือนละครไปทั้งหมด จนเราสงสัยว่า เรื่องจริงๆ ของละครจะดำเนินไปยังไงกันแน่ ๕๕๕๕ นี่เป็นความสนุกอย่างหนึ่งของเราคือ ลุ้นว่าเรื่องจะไปทางใด เพราะแน่นอน มันไม่เหมือนเรื่องแฝดที่ผ่านมา และนี่ก็สังหรณ์ใจอยู่ว่า ตอนต่อๆไปมันต้องมีอะไรไม่คาดคิดแน่ๆ ซึ่งอะไรที่ว่าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ๕๕๕๕


เรื่องนี้เป็นเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่ค่อยจะสัมพันธ์กันนัก ตัวละครทุกตัวมีปมปัญหาของตัวเอง จึงไม่ต้องมีนางร้ายมาร้องกรี๊ดให้วุ่นวายใจ ไม่มีตัวร้ายมาวางแผนกลั่นแกล้งอะไรกัน ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากตัวละครหลักนี่ละ ทำเรื่องราวต่างๆ จนเกิดเป็นปมปัญหาขึ้นมา


ตัวละครในเรื่องมีความเป็นมนุษย์ธรรมดาทั่วไปมาก เป็นคนสีเทาๆ ที่นึกถึงตัวเอง ทำตามความต้องการของตัวเอง ถามว่าสงสารใครไหม ก็สงสารทั้งหมดมากน้อยแตกต่างกันไป แต่ดูแล้วก็คิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะทุกคนต่างทำตามความต้องการของตัวเองโดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา


ว่าด้วยเรื่องบทที่ทำให้(เรา)ลุ้นแล้ว เรื่องตัวละครแต่ละตัว ก็ทำให้เราต้องสังเกตสังกาเพิ่มขึ้น และพบว่า ตัวละครแต่ละตัวน่าสนใจจริงๆ


โฮป วิลเลี่ยม คนเหงาคนที่ ๑ บนดาวโลก โฮปเป็นคนที่ขาด หรืออย่างน้อยโฮปก็คิดว่าขาด เพราะเป็นเด็กที่แม่พามาจากสถานเลี้ยงเด็ก มีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว ยิ่งพ่อแม่มีลูกของตัวเอง โฮปก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่มีใครต้องการ (แต่เราว่าแม่รักโฮปมากนะ แต่ก็เข้าใจอารมณ์วัยรุ่นแหละ) พอโฮปมาเจอแพง คิดว่าเป็นแฝดของตัวเอง เห็นชีวิตแพงก็รู้สึกอยากเป็นแบบแพง อยากมีแม่ที่แท้จริง อยากมีงานที่ดี อยากมีคนรักที่อบอุ่น แพงมีทุกอย่างในขณะที่โฮปเฝ้ามองตอนแรกด้วยความเจียมตัว


แพง คนเหงาที่ไม่รู้ตัวว่าเหงา (หรืออาจจะรู้ลึกๆ) แพงเป็นคนที่ทำทุกอย่างได้ดี ไม่สิ เรียกว่าต้องทำให้ได้ดี แพงเหมือนแม่ (แทบทุกอย่าง โดยเฉพาะคอเชิด) เหมือนแม่แต่ไม่ค่อยสนิทกับแม่ ไม่รู้เพราะอะไร มันต้องมีความห่างเหิน เย็นชาเกิดขึ้น พอมีโฮปเข้ามา แรกๆ แพงก็ดีใจ แต่หลังๆโฮปทำให้แม่มีความสุข สนุก และเปลี่ยนไป จนทำให้แพงเกิดรู้สึกเหมือนจะมีคนมาแย่งความรัก มาแย่งชีวิตของตัวเองไป


วรัชช์ คนเหงาผู้ไม่เคยเรียกร้องอะไร เราเห็นกันเสมอว่าวรัชช์เจ้าชู้ มีความกะล่อน แต่กับแพงวรัชช์ก็จะนกๆๆๆ ตลอดเวลา เรามองตัวละครนี้ด้วยความสงสาร ทุกครั้งที่มีใครพูดถึงบ้าน กลับบ้านสิ วรัชช์จะหงอยทันที (ซึ่งเราจะได้รู้กันต่อไปว่าเพราะอะไร ถึงเหงาและไม่อยากกลับบ้าน) จริงๆ วรัชช์เหงาไม่แพ้โฮป เป็นคนที่ใช้ความเจ้าชู้คบสาวเพื่อลบความเหงาของตัวเอง แต่เปล่าเลย ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ต่อเมื่อเขามีความรักนั่นแหละ เขาจะได้รู้ว่า ต่อไปเขาจะไม่เหงาอย่างเดียว เขาจะเจ็บจากความรักด้วย ทั้งเจ็บทั้งเหงา ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น


กันลอง เรายังไม่เห็นความเหงาจากเขามาก (เราแอบเห็นความเป็นต่อ ๕๕๕) ค่อนข้างเหมือนพระเอกในนิยายที่อบอุ่น ดีงาม แต่ก็ยังมีมุมของการเห็นผลประโยชน์ของตัวเองอยู่(เช่นตอนพาแพงไปเที่ยวเพื่อขอให้เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้)


แม่รื่นจิตรของแพงก็เช่นกัน แม่กุมความลับอะไรบางอย่างเอาไว้แน่นอน นี่อยากรู้มาก (ทำไมแม่ต้องทิ้งโฮปไว้ ทั้งที่ฐานะก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร หรือ???? ยังมีอะไรที่เป็นความลับที่เรายังไม่รู้) แม่อยู่กับแพงมาก็ค่อนข้างจะห่างเหิน แต่พอมีโฮปเข้ามา แม่รู้สึกมีความสุขขึ้น คำถามคือ แม่รู้ไหมว่านี่ไม่ใช่แพง ???


ยังมีอะไรอีกมากที่เป็นคำถามในใจเรา ซึ่งคงจะต้องติดตามดูกันต่อไป   เราไม่รู้ว่าคนดูทั่วไปชอบดูละครแนวนี้มากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับเราชอบมาก ภาพสวยงามดูเพลินจนสามารถดูซ้ำได้กี่ครั้งก็ไม่เบื่อ ชอบทุกฉากทุกตัวละคร(ไม่ใช่ชอบเฉพาะแค่คนที่เราชอบ) เพลงเพราะทั้งเพลงเปิดเพลงปิด (อยากขอเพลงปิดแบบเต็มเพลง) และที่สำคัญคือ เราดูแล้วได้คิด เพราะตัวละครแต่ละตัวทำให้เราได้คิด ทำไมถึงต้องทำแบบนั้น ทำไมถึงต้องคิดแบบนั้น มันได้ติดตาม มันได้ลุ้น มันเดาไม่ได้ และทำให้เราไปถกกับเพื่อนได้อย่างสนุก นี่ละที่เราชอบ