สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
เห็นตรงกันครับกับการมองว่าคนๆ นี้เข้ามาเพื่อต้องการการยอมรับ ซึ่งผมว่านั่นไม่ใช่เรื่องผิดเลย เพราะตัวผมเองและเชื่อว่าใครๆ ในนี้ก็ต้องการการยอมรับในระดับหนึ่ง จขกท. แต่ละท่านที่ตั้งกระทู้ก็อยากให้มีคนอ่านทู้ตัวเองเยอะๆ แต่สำหรับบางคนที่ผมเฝ้าสังเกตุ ดูเหมือนไม่อยากจะหยุดแค่นั้น เขาต้องการการยอมรับมากไปกว่านั้น ผมสังเกตุเห็นความพยายามเข้าตีสนิท "คนดัง" ในห้องราชฯ พฤติกรรมหน้าบอร์ดเขาจะแสดงการอ่อนน้อม และยอมรับความเห็นของพวกเขา ส่วนพฤติกรรมหลังบอร์ดนั้นผมไม่รู้ข้อเท็จจริง แม้จะได้ยินกับหูแต่ไม่ได้เห็นกับตาว่าเขาทุ่มไปเยอะเพื่อมัดใจเซเลปในห้องนี้หลายคน ผมก็ขอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งไว้ก่อน แต่สำหรับบางคนที่เคยไปขัดแข้งขัดขาหรือสะกิดถูกใจดำเขา เราๆ ท่านๆ ก็เคยได้เห็นความเกรี้ยวกราดบนบอร์ดแห่งนี้ถึงขั้นตั้งกระทู้จะไม่ให้มีที่ยืนในสังคม หรือกระทู้จะฟ้องร้องให้ถึงที่สุดก็เคยมีมาแล้ว ที่รอดมาได้อย่างคุณหมวยนั้นอาจจะเป็นเพราะคนอย่างคุณหมวยเป็นคนใจถึง จริงใจ ไม่กลัว และที่สำคัญคุณหมวยน่าจะกุมความลับเกี่ยวกับเขาไว้หลายอย่าง และอีกท่านที่คอยขัดแข้งขัดขาอย่างคุณเสี่ยเจ้าของร้านกาแฟ ซึ่งเสี่ยเองก็เป็นคน "ใจถึง" ยิ่งระยะหลังๆ เสี่ยมีประสบการณ์ในการเล่นพันทิปมากขึ้นมีลูกล่อลูกชนเยอะ และดูเหมือนว่าเขาสับสนว่าจะจัดการกับเสี่ยอย่างไร? สำหรับตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าจะโดนวันไหน?? แต่เชื่อว่าคงไม่ช้าก็เร็ว 555
ยอมรับนะครับ...ว่าส่วนหนึ่งนั้นผมก็นับถือชื่นชมเขาอยู่และส่วนตัวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางทั้งในบอร์ดและนอกบอร์ดเลย แต่คงเพราะความนับถือส่วนนี้อาจจะน้อยกว่าส่วนที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมบนบอร์ดของเขา ซึ่งพฤติกรรมตรงนั้นผมมองว่าเป็นส่วนหนึ่งหรือจะเรียกว่าเป็นชนวนแห่งมหากาพย์ดราม่าในห้องราชฯ แห่งนี้ก็ว่าได้ อยากย้ำตรงนี้นะครับว่าผมกำลังพูดถึง “ชนวน” แห่งการเกิดดราม่าในห้องนี้ที่ถูกจุดขึ้นมาแล้วแต่ไร้การรับผิดชอบ ผมไม่ได้กำลังพูดถึงการทะเลาะหรือข้อพิพาทที่เกิดขึ้น ซึ่งกรณีหลังนี้ผมเห็นด้วยว่าต้องอาศัยการปรบมือสองข้างถึงจะดัง แต่กรณีแรกคือการจุดชนวนนั้นไม่ต้องอาศัยการปรบมือสองข้าง แต่แค่พฤติกรรมของคนๆ เดียวก็จุดชนวนได้ (พฤติกรรมที่เกรี่ยวกราด กร่าง ข่มขู่ หยาบ และอยากได้การยอมรับของสมาชิกหลายๆ ท่านในห้องนี้)
ผมเชื่อนะว่า ดร่ามาสองครั้งที่ผ่านมาอาจจะทำให้เขาได้ฉุกคิดระดับหนึ่ง และตรงนี้ต้องให้เครดิตกับคนรอบๆ ข้างเขาที่คอยทัดทานสะกิดเตือนเขาไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วห้องราชฯ อาจจะปะทุไปกว่าที่ไม่ควรจะเป็น และหวังว่าความ “ล้มเหลว” กับการที่พยายามจะตั้งตนเป็นพี่ใหญ่ในกลุ่มที่ผ่านมาคงจะเป็นบทเรียนได้ดีว่า แม้จะทุ่มทั้งเงิน สิ่งของ เวลา อาหาร และส่วนอื่นๆ แล้วหากไม่มีความจริงใจเสียสุดท้ายก็ต้องพังครืน ผมกำลังปรามาสไปหรือเปล่าที่ว่า “ไม่มีความจริง”ตรงนี้ เชื่อว่าคงไม่นะ....เพราะแทบทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ก็เห็นมีการลำเลิกเรื่องบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนทุกทีไป แสดงว่าที่แสดงตนเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารที่ผ่านๆ มาก็ไม่ได้จริงใจอะไรเลย ถ้าจริงใจและไม่หวังผลตอบแทนก็ไม่ต้องทวงไม่ต้องด่าว่าอกตัญญูครับ (แต่ก็เห็นทวงแทบทุกครั้ง คนถูกทวงคงนึกอยากจะอ้วกออกแล้วเอาเงินไปคืน หรือไง?) ปล่อยให้เขาสำนึกของเขาเอง ถ้าสำนึกได้ก็เป็นกุศลทั้งผู้ให้และผู้รับ สำนึกไม่ได้ผู้ให้ที่ให้ด้วยความจริงใจก็ได้กุศลไป....
ยอมรับนะครับ...ว่าส่วนหนึ่งนั้นผมก็นับถือชื่นชมเขาอยู่และส่วนตัวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางทั้งในบอร์ดและนอกบอร์ดเลย แต่คงเพราะความนับถือส่วนนี้อาจจะน้อยกว่าส่วนที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมบนบอร์ดของเขา ซึ่งพฤติกรรมตรงนั้นผมมองว่าเป็นส่วนหนึ่งหรือจะเรียกว่าเป็นชนวนแห่งมหากาพย์ดราม่าในห้องราชฯ แห่งนี้ก็ว่าได้ อยากย้ำตรงนี้นะครับว่าผมกำลังพูดถึง “ชนวน” แห่งการเกิดดราม่าในห้องนี้ที่ถูกจุดขึ้นมาแล้วแต่ไร้การรับผิดชอบ ผมไม่ได้กำลังพูดถึงการทะเลาะหรือข้อพิพาทที่เกิดขึ้น ซึ่งกรณีหลังนี้ผมเห็นด้วยว่าต้องอาศัยการปรบมือสองข้างถึงจะดัง แต่กรณีแรกคือการจุดชนวนนั้นไม่ต้องอาศัยการปรบมือสองข้าง แต่แค่พฤติกรรมของคนๆ เดียวก็จุดชนวนได้ (พฤติกรรมที่เกรี่ยวกราด กร่าง ข่มขู่ หยาบ และอยากได้การยอมรับของสมาชิกหลายๆ ท่านในห้องนี้)
ผมเชื่อนะว่า ดร่ามาสองครั้งที่ผ่านมาอาจจะทำให้เขาได้ฉุกคิดระดับหนึ่ง และตรงนี้ต้องให้เครดิตกับคนรอบๆ ข้างเขาที่คอยทัดทานสะกิดเตือนเขาไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วห้องราชฯ อาจจะปะทุไปกว่าที่ไม่ควรจะเป็น และหวังว่าความ “ล้มเหลว” กับการที่พยายามจะตั้งตนเป็นพี่ใหญ่ในกลุ่มที่ผ่านมาคงจะเป็นบทเรียนได้ดีว่า แม้จะทุ่มทั้งเงิน สิ่งของ เวลา อาหาร และส่วนอื่นๆ แล้วหากไม่มีความจริงใจเสียสุดท้ายก็ต้องพังครืน ผมกำลังปรามาสไปหรือเปล่าที่ว่า “ไม่มีความจริง”ตรงนี้ เชื่อว่าคงไม่นะ....เพราะแทบทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ก็เห็นมีการลำเลิกเรื่องบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนทุกทีไป แสดงว่าที่แสดงตนเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารที่ผ่านๆ มาก็ไม่ได้จริงใจอะไรเลย ถ้าจริงใจและไม่หวังผลตอบแทนก็ไม่ต้องทวงไม่ต้องด่าว่าอกตัญญูครับ (แต่ก็เห็นทวงแทบทุกครั้ง คนถูกทวงคงนึกอยากจะอ้วกออกแล้วเอาเงินไปคืน หรือไง?) ปล่อยให้เขาสำนึกของเขาเอง ถ้าสำนึกได้ก็เป็นกุศลทั้งผู้ให้และผู้รับ สำนึกไม่ได้ผู้ให้ที่ให้ด้วยความจริงใจก็ได้กุศลไป....
สมาชิกหมายเลข 4160576 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2965239 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3171140 ถูกใจ, สายใจ T ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1130450 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3994539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3439983 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 4277299 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 3940365 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1106064 ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
คุณวัชรานนท์ ครับ วันนี้มีอารมณ์ที่จะพูดคุยเรื่อง Jealous Guy แล้วครับ อดีตบ่งบอกปัจจุบันไม่เสมอไปครับ เพราะโดน "ครอบ"
ผมนี่ขำกลิ้งปวดตับเลยครับ กับข้อกล่าวหาว่า ผมอิจฉา "ตัวอุกาบาต"
ผมไม่แปลกใจหรอกครับ ที่ไอ้ตัวนี้ใส่ร้ายผมยังงั้นยังงี้ ผม "อ่านขาด" มานานแล้ว
ไอ้นี่มันเนียน เนียนจน "ครอบ" ได้หมดนั่นแหละครับ
เรื่องบอร์ดราชดำเนินนี่ี มันก็แค่สร้างวาทกรรมยกระดับบอร์ด ทู้คุณภาพ สร้างสรรค์
ก็เคลิ้มเป็นลิงหลับกันไปหมดแล้วครับ จนไม่พิจารณาถึงพฤติกรรม พฤติการณ์ด้านอื่น ๆ
เป็นการเชื่อเพราะใช้วิธีคิดที่ผิด วิธีคิดที่ผิด ก็ทำให้โดนครอบเอาง่าย ๆ
เช่น ใช้สิ่งดี ความดีที่บางคนมีให้เป็นภาพรวมกำหนดว่า คน ๆ นั้น คือคนดี ดีไปหมด
ทั้งที่คนเรา มีด้านดี ด้านชั่ว ด้านดีเราก็รับ ด้านชั่วเราก็ระวัง รู้แยกแยะ ไม่ใช่เอาด้านใดด้านหนึ่งมาเป็นภาพรวมไปหมด
ผมเล่นบอร์ดราชดำเนินนี่ เพราะแรงขับ แรงดาลใจทางการเมืองเรื่องความอยุติธรรม
ไม่ได้ยึดติดตัวบุคคล ไม่ยึดพวก ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
ผมไม่ได้อยากเด่นอยากดัง แม้จะหล่อแค่ไหนก็ตาม
ผมอยากเขียนอะไรผมก็เขียน เขียนจากภูมิรู้พื้นฐาน จากประสบการณ์ จากการกลั่นกรองขบคิด
ไม่เคยนั่งเตรียมข้อมูลเป็นวรรคเป็นเวรแล้วมาเขียนเพื่อมุ่งขึ้นแนะนำ
มีบ้างก็เรื่องกฎหมาย หรือบางกรณีที่จำเป็นต้องหาหลักฐานมาประกอบอ้างอิง
เรื่องขีด ๆ เขียน ๆ นี่ ถ้าผมอยากดัง ผมดังระดับประเทศไปนานแล้ว (ดีไม่ดีซีไรท์ก็ได้ใครจะรู้ ไม่ได้โม้
แต่เพราะผมไม่ใช่อย่างนั้น กับราชดำเนินผมทำแค่เพื่อตอบสนองความรู้สึกด้านการเมือง ด้านความยุติธรรมเป็นหลัก
ขนาดเขียนกลอน ผมยังไม่เคยแต่งแล้วเอามาโพสต์ ผมแค่คิดปั๊บก็ตั้งทู้เล่นเท่านั้น ใช้แรงดาลใจเป็นตัวกำหนด
บุคลิกอย่างนี้ คนอยากดัง อยากเด่นไม่มีแน่นอนครับ
ผมน่ะ ได้รับคำชมจนเบื่อ (ไม่ได้โม้...)
บางคนชมว่าผมเขียนได้ดี ตรงใจ อยากเขียนแบบนี้ แต่เขียนไม่ได้
บางคนบอกว่าผมด่าสลิ่มได้สะใจ
บางคนบอกว่าผมมีเหตุผล มีข้อมูลที่ดี
บางคนว่าชอบเพราะเหน็บแนมได้แสบ ๆ คัน ๆ ดี บางทีแสบทะลุไส้
บางคนบอกว่าชอบเพราะผมมีอารมณ์ขัน
บางคนบอกว่าชอบเพราะผมแสดงให้เห็นไหวพริบ มีเชาว์ปัญญาในการจับประเด็นและตอบโต้
บางคนชอบเพราะผมเขียนครบถ้วนรอบด้านจนไม่ต้องเม้นท์อะไรเสริม
และสำคัญสุด แทบทุกคนจะบอกว่า ชอบเพราะผม "หล่อ" ฉายา "หล่อขวัญ" จึงติดตลาด
แล้วกับไอ้ตัวที่หาว่าผมอิจฉาล่ะ มีอะไรดี ?
ก็แค่ก็อปแปะ
(ตอนนี้ สองสามวันมานี่ พัฒนาขึ้นนะ โดนหาว่าก็อปแปะ ก็รู้จักตัดต่อดัดแปลง
แต่เนื้อหาก็ลอกเขามานั่นแหละ แบบจะตั้งทู้เรื่องอะไร ก็กูเกิ้ล แล้วลอกมา ของเดิม 2+2 = 4
มันก็มาดัดเป็น 1+3=4 แล้ววางมาดเท่ว่าตัวเองมีภูมิรู้)
มีคนชอบไหม แน่นอน ย่อมมีคนชอบ แต่ไร้เสน่ห์ ขาดสีสัน ไม่มีรสชาติ อรรถรสทางวรรณศิลป์ไม่มี
มีแค่ความรู้สึกเดียว คือคนเชียน ต้องการให้คนอ่านเห็นว่า คนเขียนรู้มาก เก่ง มีคุณภาพ
เทียบกับ "จ่าพิเชษฐ์" สิครับ
จ่าก็ใช้ข้อมูลในการเขียนเหมือนกัน แต่คนละชั้น
เพราะของจ่ามีสีสัน มีรสชาติ จ่ามีเทคนิคในการนำเสนอ เผ็ด เปรี้ยว หวาน เค็ม ครบรส อ่านแล้ซิ๊ดดด...
ให้แง่คิด เสริมปัญญา เกิดจินตานาการ กระตุ้นความคิดริเริ่มสร้างสรรค์
นี่แหละครับ คุณภาพ กับ ไร้คุณภาพ เห็นชัด ๆ ไม่ต้องดูยาก
เรื่องกิ๊ฟ เรื่องโหวต เรื่องมีใครเข้าเม้นท์ในทู้หรือไม่
สำหรับผม ไม่ใช่ประเด็นเลยครับ เพราะผมเขียนในสิ่งที่ผมอยากเขียนออกไปแล้ว จบ
สาธารณะจะเห็นอย่างไร คิดอย่างไร เป็นเรื่องของสาธารณะ ไม่มีภาระผูกพันว่าต้องมีกิ๊ฟ มีโหวต ต้องร้อยเม้นท์
แบบพันโหวต พันกิ๊ฟ ห้าร้อยเม้นท์ เถียงกันหลายสิบล็อคอินในทู้เดียว
ผมผ่านมาหมด และที่ผ่านมาก็ไม่ได้เอามาโม้ มาเอ่ย ไม่ได้เป็นความรู้สึกภาคภูมิใจอะไร
มีความรู้สึกว่าเป็นธรรมดา ๆ ปกติ ๆ เท่านั้นเอง เพราะคนอื่นก็เป็นเช่นเดียวกัน
ผมกับล็อคอินชั้นนำ อย่าง ทวดเอง จ่าพิเชษฐ์ คนอุบล ฯลฯ และอีกหลายท่าน
มีความสนิทสนมหยอกเย้า แลกเปลี่ยนความเห็นกันทางหน้าบอร์ดประจำ
มีกลิ่มริษยาสักนิดไหม ?
แต่ผมรับรองว่า กลิ่นริษยาจาก "ตัวอุกาบาต" นี่ ฟุ้งเต็มบอร์ด
แม้กระทั่งห้องเพลง ที่โดนเสี่ยเกียน กับ รักจริงหวังแต่ง แขวะเอาประจำ ๆ เรื่องทู้ขึ้นแนะนำเป็นตับ
ผมก็ยังออกไปปกป้อง
อย่างนี้ ผมอิจฉาเหรอ ?
ย้อนอดีตดูสิครับ ตั้งแต่เรื่องหมอตงฟาง มาถึงเรื่องคุณป้าสาวเหลือน้อยบ่นเรื่องทำบุญไม่บอกกันบ้าง
มาถึงกรณีคุณอุบลโดนน้องสาวว้ากเรื่องเสี่ยเกียน กระทู้ท่านทวดที่ปกติใครก็เข้า แต่อยู่ดี ๆ คนกลุ่มหนึ่งก็ไม่ย่างกราย
เทียบกับกรณีทู้ห้องเพลงที่เรียงเป็นตับขึ้นแนะนำในช่วง 1 ปีที่ผ่านมา
เหล่านี้ บ่งบอกอะไรไหม ?
คนชี้อิจฉา คนมีความริษยานั้น ดูไม่ยากครับ
หนึ่ง หาพวก สร้างฐาน
สอง อ้างนั่นอ้างนี่กล่อมพวก ไม่ควรเข้าทู้แบบนั้น ควรหนุนคนนี้ หลอกให้คิดว่าพวกมีอิทธิพลต่อสังคม
สาม การณ์ก็จะเป็นว่า ตัวอิจฉามีอิทธิพล กำหนดเกมได้ จะหนุนใคร จะไม่หนุนใคร
สี่ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม หาพวก ที่ไหนมีพวกมากก็เฮนั่น พอไปประกอบกับความเห็นชักจูงก็โน้มเอียงได้ง่าย
ห้า ถึงตอนนี้ ตัวอิจฉาก็กำหนดเกมได้ หนุนตัวเองเป็นจ้าวได้สบาย ๆ สังคมตายใจ
หก สร้างแรงเสริมความภักดีด้วยบุญคุณ ลองหันหลังให้สิ ถ้าไม่กลายเป็น "เหลือบ" เป็น "คนทรยศ" ในพริบตา
เมื่อย ไม่อยาก "อ่านขาด" มาก
ขี้หมาครับ ที่ผมจะไปอิจฉาใครในเรื่องไร้สาระแบบนี้
โธ่ คนมันหล่อ หล่อแล้วจะไปอิจฉาใครให้เมื่อยหล่อ
ก็แค่ข้ออ้าง สร้างเรื่อง กล่าวหา ใส่ร้ายไปตามสไตล์นั่นแหละ
สไตล์ทำลายคนอื่น เพื่อให้ตัวเองดูดีกว่า เด่นกว่า สไตล์ชอบได้เสีย ข้าต้องได้เอ็งต้องเสีย
คนเชื่อ ก็รับฟัง ก็ไม่พิจารณาอะไร ยอมโดนจูงอยู่ได้
เมื่อยแล้วครับ ว่าจะว่าถึงเรื่องอื่น ๆ ด้วย แต่ปวดนิ้วแระ
ขอยกยอดไปวันอื่น
ปวดนิ้วคัก สองทู้ซ้อน ๆ