ใบหลิว แลดูคล้ายมีด บอบบางและเบา
ใบหลิวจึงมีความงดงาม  ทว่าเมื่อคล้ายมีด  จึงมีความน่ากลัวอยู่ไม่น้อย

สิบเจ็ดปีก่อน นางหงส์ตัวแรกปรากฎสู่สายตาชาวไทยที่หน้าจอโทรทัศน์ครั้งแรก
ครานั้นทั้งหงส์ทั้งมังกรต่างก็ได้รับรางวัลชื่นชม
ผ่านไปสิบปี นางหงส์ตัวใหม่โลดแล่นบนเวทีรัชดาลัยเธียร์เตอร์ ซึ่งได้กระแสตอบรับล้นหลามไม่แพ้กัน
เกือบสองทศวรรษนับจากคราแรกบนจอแก้ว นางหงส์ตัวใหม่ได้กลับมาโลดแล่นบนหน้าจอโทรทัศน์ช่องหลายสีวิกหมอชิตอีกครั้ง

ครานี้เป็นนางหงส์ในยุคใหม่ การนำเสนอจึงแตกต่าง
หากสิ่งที่เหมือนกัน
คือนางหงส์ทั้งสามยุค ดูบอบบางและเบา
ทว่ายังคงความน่ากลัว  เหล่าบุรุษชายชาญล้วนคร้ามเกรงแค่เพียงได้ยินชื่อ
ใบหลิว...ไม่ว่าผ่านไปกี่ยุค ใบหลิวยังคงมีความน่ากลัวมิแพ้กัน


เมื่อเป็นหงส์เหนือมังกร จะกล่าวถึงแต่หงส์ย่อมไม่ได้
ต้องมีมังกร  จางเหาคือมังกรตัวนั้น
จางเหาผู้มีรอยยิ้มอันอบอุ่น จางเหาผู้มีความกตัญญู
จางเหารักตี๋ซา รักครอบครัว
จางเหายุคเก่าเคยมีภรรยา เมื่อภรรยาถูกทำลายเขาจึงกลับมาถือปืนฆ่าคน
หากจางเหายุคนี้ ดูอบอุ่น ยามเมื่อมีน้องสาว
ทว่าไม่ว่ายุคไหน จางเหาก็คือบุรุษผู้รักครอบครัว
ใครที่ทำให้เขาแค้น บุคคลผู้นั้นแลดูคล้ายกับตายไปแล้ว

จางเหาที่เป็นเพียงตัวหนังสือ ได้ตัดนิ้วตัวเองเพียงเพื่อให้ตนพ้นผิด
เพราะชนักติดหลัง โทษฐานที่มันบังอาจโค่นมังกรนาม "ตี๋ซุ้ง"
ใครโค่นมังกร ฤาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้ มันจึงเลือกเสียนิ้ว
ทว่าจางเหายุคนี้ เขากลับเลือกตัดนิ้ว เพื่อพิสูจน์ให้ตนพ้นผิดในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ
หยาดเม็ดเหงื่อย่อมเป็นตัวพิสูจน์ พลังแห่งการแสดง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย แห่งความเป็นจางเหา