เราเป็นคนซุ่มซ่ามมากกกกก แล้วความเปิ่นของเรามันจะชอบเกิดต่อหน้าผู้ชายบ่อยๆ ล่าสุดเมื่อวันวันจันทร์เราเลิกเรียนไวแล้วง่วง เราก็เลยไปนอนหอในมหาลัยกับเพื่อน พอตอนเย็นสัก6โมงได้ เราก็ตื่นแบบงัวเงียมาก ก็เลยปั่นจักรยานกลับหอตัวเองซึ่งเป็นหอนอก ปั่นไปหลับไปเรื่อยๆ พอไปถึงคอร์ดเทนนิสมีผู้ชายหน้าตาดีเล่นเทนนิสอยู่คนนึง ตอนนั้นเหมือนเราหลับใน รู้ตัวอีกที โคร่ม! เอาเข่าลงไปวัดกับถนนค่ะ สรุปเข่าเราแพ้ ได้เลือด55555555 เรารีบลุกขึ้นมาเลยค่ะนั่งนานมันเขิน แล้วเราก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้นวางไม้เทนนิสแล้ววิ่งมาดูเรา  แต่ดีที่คอร์ดเทนนิสกับทางที่เราปั่นจักรยานมันกั้นด้วยกรงเหล็ก ไม่งั้นเราคงอายกว่านี้แน่555 พอเรื่องนี้จบวันต่อมาเราก็เดินคุยกับเพื่อนปกติแล้วมีผู้ชายคนนึงซึ่งเค้าเป็นคนดังค่ะ หล่อมากกกก รวยมากกกก เรียนเเพทย์ ยืนอยู่ข้างหน้าก่อนเราจะเดินไปถึง เราเดินตกท่อค่ะ5555 ข้อเท้าขูดกับปูนได้เลือดอีกแล้ว เรานั่งล้างเเผลตรงที่เค้ายืนเพราะเค้ายืนอยู่ตรงก๊อกน้ำ เดินมาตั้งนานไม่เป็นอะไรพอเจอผู้ชายหล่อทำไมต้องเปิ่นตลอด เเต่คนนี้เค้าแค่ยืนมองเฉยๆแต่คืออายมากค่ะเค้าคงด่าเราในใจแหละว่าคนบ้าอะไรทางมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่เดินไปเดินตกท่อ แล้วนี่เลยค่าาาา สดๆร้อนๆ เราไปติวหนังสือกับเพื่อนที่ห้องสมุดในมอจะมีห้องให้อ่านหนังสือเป็นกลุ่ม ห้องข้างๆมีผู้ชายคนนึงหน้าตาหล่อเลยแหละ สูง ขาว เราก็นั่งเรียนไป สักพักเพื่อนเราก็เป็นตุ๊ดมันชวนไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อน พอถึงห้องน้ำมันไม่ยอมให้เราเข้าของเรามันบอกยืนรอมันก่อนหน้าห้องน้ำชาย เราก็ยืนรอมัน แล้วผู้ชายห้องข้างๆก็เดินออกมาจากห้องน้ำแต่เค้าไม่ได้กลับไปที่ห้องติวเค้ายืนดูหนังสืออยู่ช่องเดียวกับเรา เราเห้นเก้าอี้ก็เลยไปนั่งแต่ไม่ทันมองว่าเก้าอี้นั้นเป็นล้อเลื่อน เราหงายหลังค่ะ5555 แต่ไม่ถึงพื้น เราก็รีบทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไร แล้วก็หันไปมองผู้ชายคนนั้น เค้ายืนยิ้มเหมือนกลั้นขำอ่ะค่ะ เราอายมากหูร้อนฉ่าเลยค่ะ สักพักเพื่อนเราออกมาเราก็รีบเดินเข้าห้องน้ำเลยค่ะ
จริงๆความเปิ่นของเรามีเยอะมากกว่านี้ แต่ที่เราสงสัยตลอดคือทำไมต้องเป็นต่อหน้าผู้ชายซึ่งมักจะหน้าตาดี T_T อย่างกับนิยายที่นางเอกซุ่มซ่ามแล้วพระเอกจะคอยช่วยแต่นี่ป่าวค่ะ ชีวิตจริงซุ่มซ่ามเอง เจ็บเอง อายเอง5555 คือถ้าต่อหน้าเพื่อนเราจะไม่อายเลยค่ะ ใครเคยเปิ่นแบบเราบ่อยๆบ้างคะมีคนเป็นแบบเรามั้ยยยยยย