แม่เราเสียเมื่อวันที่1 ที่ผ่านมา  เราเองก็อยู่ด้วยแต่ออกมาช่วยไม่ทัน
รู้สึกผิดอยู่ในใจมาก เราเลี้ยงดูแม่มาตลอด ยอมออกจากงานเพื่อมาเปิดร้านอยู่กับแม่
เพราะแม่เราเป็นคนจิตใจอ่อนแอ ชอบร้องไห้ อยู่คนเดียวไม่ได้ แต่เป็นคนขยันชอบทำงานตลอดเวลา
เราอยู่กับแม่ 24 ชม นอนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน จนตั้งคำสัตย์ไว้ว่าจะไม่แต่งงานมีลูกเพื่อดูแลแม่

ตอนนี้แม่เราเสียไปแล้ว เรามักคิดว่าเราฝันไป เรามักคิดว่าแม่นั่งรอเราอยู่บ้าน
เราไม่อยากให้แม่กลัว เพราะก่อนเสียแกได้วิ่งหนีฆาตกร แกคงมีความกลัวอยู่มากมาย
ตอนนี้เราพยายามตักบาตรให้แม่ ทำสังฆทานที่มีประโยชน์จริงๆให้แม่
และพยายามระลึกเสมอว่าแม่ไปดีแล้ว แต่อีกใจก็กลัวว่ายังไม่สิ้นอายุขัยของแม่
กลัวแม่จะเป็นสัมภเวสี โอปาติกะ ที่ยังไปไหนไม่ได้

เราในฐานะลูก ทำอะไรเพื่อช่วยแม่ได้บ้าง ตอนนี้ทุกวันรักษาศีล5ให้บริสุทธิ์
สวดมนต์เมตตาใหญ่ให้แม่ รอจัดการคดีความทุกอย่างก็จะไปปฏิบัติธรรมให้แม่
ขอผู้รู้จริงๆนะคะ เราไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน เรากลัวท่านลำบาก
เรารู้สึกว่าแม่อยู่ข้างๆตลอดเวลา เราก็จะพูดคนเดียวให้แม่นึกถึงแต่ตอนที่ทำบุญ
เวลาเราสวดมนต์หรือทำบุญให้ขอให้แม่อนุโมทนาบุญด้วย แต่เราไม่ได้ร้องไห้แล้ว
เรากลัวแม่ห่วง ของทุกอย่างของแม่เราบริจาคหมด ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ