ทำไมต้องบอกเฉพาะอาชีพบริการคะ  พนักงานออฟฟิสเค้าไม่นินทากันเลยเหรอ  ลูกค้ายังนั่งนินทาลูกค้าโต้ะข้างๆเลย คนไปกินบุฟเฟต์คนเดียวก็มองเขา นินทาเขา ประหนึ่งการไปกินคนเดียวของคนอื่นเป็นเรื่องที่อยู่บนหัวของตัวเอง การเจือกเรื่องชาวบ้านเป็นเรื่องที่ไม่สมควรกระทำค่ะ ไม่ว่าจะที่ไหน และไม่ว่าคนนั้นเราจะรู้จัก หรือไม่รู้จักก็ตาม

คนไทยบางส่วนขี้เหงานะ ไม่สามารถทำอะไรคนเดียวได้ ต้องไปไหนมากกว่าหนึ่งคนขึ้นไป หรือ ไปเป็นกลุ่ม
แสดงถึงการขาดความมั่นใจในตัวเองอย่างแรง สิ่งเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ยังสามารถสะท้อนตัวตน สะท้อนสังคมที่คนกลุ่มนั้นอยู่ได้เป็นอย่างมาก

คนไทยบางส่วน ถ้าอยู่คนเดียว จะเสียงเงียบทันที ขาดความมั่นใจในตัวเองทันที



อาจจะเป็นที่การเลี้ยงดูด้วย เคยเห็นคนไทยบางส่วน เลี้ยงลูกแบบอุ้มตลอด ถ้าวางเด็กลงเมื่อไหร่ ลูกร้องทันที จากนั้น พ่อ-แม่ จะอุ้มทันที
หากพ่อแม่ไม่ว่าง พี่เลี้ยงจะประกบตลอด เด็กกลุ่มนี้เมื่อโตขึ้นมา จะเรียนอย่างเดียว มักจะมีการศึกษาดี โพรไฟล์ดี แต่ขาดทักษะในการ
ดูแลตนเอง ขาดความเคารพผู้อื่น


ในทางกลับกัน ใน ปท ที่พัฒนาแล้ว เด็กๆ ส่วนใหญ่ จะถูกสอนให้ช่วยเหลือดูแลตัวเองได้ตั้งแต่เล็กๆ นอนคนเดียวได้
ถูกสอนให้เดิน หรือ ขี่จักรยานไปโรงเรียนเอง สอนให้รู้จักคิด รู้จักพูด แสดงความคิดเห็น แสดงความต้องการ
ถูกสอนให้เคารพผู้อื่น

_____________________________

เรียนคุณ คห 3-1 เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง สัก 1-2 เรื่องหล่ะ

เรื่องแรก มีหนหนึ่ง นานเป็นสิบปีแล้ว เรานั่งเครื่องบินชั้นประหยัด กลับมาไทยจากยุโรป
นั่งสิบกว่าชั่วโมง แต่ไม่ได้นอนเลย เพราะตรงที่นั่งข้างหน้าเรา มีครอบครัวไทยครอบครัวหนึ่ง
เอาลูก อายุราวๆ 3-4 ขวบมาด้วย พร้อมพี่เลี้ยง

เด็กนั่นร้องให้บ่อยมาก เป็นระยะๆ ระหว่างไฟล์ทสิบกว่า ชม  เพราะถ้าหากว่าผู้ใหญ่วางลงเมื่อไหร่ หรือถ้าไม่อุ้มกอดโอ๋เมื่อไหร่ แหกปากทันที
แม่เด็ก กับ พี่เลี้ยง ต้องสลับกันอุ้มแทบจะตลอดไฟล์ท

เราแจ้งแอร์ฯ แจ้งสจ๊วต แต่แม่เด็กไม่พอใจมาก ทั้งๆ ที่เอาลูกขึ้นมาทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น



ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง มีอยู่หนนึง เราพักที่โรงแรมใน ตปท แห่งหนี่ง ชั้นที่เราพัก ปกติเงียบมาก อยู่มาคืนหนึ่งนอนๆ อยู่ ต้องสะดุ้งตื่นมาในยามวิกาล
ประเภทตี 1 ตี 2 เพราะมีเสียงเด็กแหกปากร้อง สลับกับการกรีดร้อง เป็นระยะ และ มีการเปิดประตูห้องบ้างเป็นระยะ

เราจึงลุกเดินออกไปที่โถงทางเดิน ไปฟังเสียง จนได้เบอร์ห้องมา จึงโทรลงไปแจ้งพนักงานข้างล่าง

ตอนสายๆ ตื่นมา ลงไปเอากาแฟที่ล็อบบี้ เห็นครอบครัวหนึ่ง นั่งๆ ยืนๆ กันแบบสะเปะสะปะ ไม่มีระเบียบ
บ้างก็โทรศัพท์ บ้างก็พูดกัน และ มีผู้หญิงอุ้มเด็ก เด็กแหกปากร้อง กรีดเสียงคีย์เดียวกันกับที่เราได้ยินในตอนกลางคืน
แล้วครอบครัวนั้น พูดภาษาไทยกัน เราก็อ๋อ คนไทยนี่เอง

แล้วเด็กนั่นราวๆ 3-4 ขวบเห็นจะได้ ก็จะต้องถูกอุ้ม ถูกโอ๋ อยู่ตลอดเวลา เช่นกัน ถ้าผู้ใหญ่วางลงเมื่อไหร่ ร้องทันที

ที่เด็ดกว่านั้น คือในวันต่อมา มีการอุ้มเด็ก มาเดินโอ๋ กันที่โถงทางเดินบนชั้นที่พักด้วย เราจึงโทรไปแจ้งพนักงานโรงแรม

คือนี่แค่สองตัวอย่าง จริงๆ เราเคยเห็นมามากกว่านี้ คนไทยบางกลุ่ม เลี้ยงลูกกันแบบนี้นั่นเอง

พอโตมา เด็กจะไม่มีทักษะในการดูแลตัวเอง เอาแต่ใจตัวเอง ไม่นึกถึงส่วนรวม ไม่นึกถึงคนอื่นในสังคม ขาดมารยาทสังคม
โตมาแบบขาดความมั่นใจในตนเอง ทำอะไรด้วยตนเองไม่เป็น คิดเองไม่เป็น

เด็กๆ เหล่านี้ อาจจะเรียนเก่ง เพราะพร้อมทุกอย่าง โตมาแบบโพรไฟล์เริ่ด แต่สามารถสร้างปัญหาสังคมได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

การที่ประเทศต่างๆ จะเจริญได้ พัฒนาได้ คุณภาพของคนในสังคมสำคัญมาก เบ้าหลอมมนุษย์ที่สร้างพลเมืองขึ้นมาเป็นแบบไหนสำคัญมาก

แล้วเมืองไทยนี่ ส่วนใหญ่เลย ไม่ว่าจะชนชั้นไหน ส่วนใหญ่ แทบจะไม่ได้ฝึกคนขึ้นมาให้คิดเป็น
ให้ช่วยเหลือตัวเองเป็นเท่าไหร่นัก

เพราะลักษณะสังคมเป็นสังคมอุปถัมภ์ สังคมระบบอาวุโส

คนส่วนใหญ่ต้องแสดงออกว่ามีสังคม มีพวก มีสังกัด มีหมู่คณะ จึงจะเป็นที่ยอมรับ

มิเช่นนั้นแล้ว ก็จะต้องถูกนินทาทั้งลับหลัง หรือ ถูกจิกกัดต่อหน้านั่นเอง

__________________________

เรียน คห 33-3 ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็น

ในส่วนนี้ก็คงต้องแล้วแต่ผู้ปกครองนะ ว่าจะเลี้ยงลูกอย่างไร อยากจะให้ลูกได้ฝึกภูมิคุ้มกัน ฝึกใช้ไหวพริบดูแลตนเองหรือไม่


เราเองก็เป็นคนไทย เราถูกเลี้ยงดูมา ดังนี้ เช่น เมื่อตอนอยู่ชั้นอนุบาลถูกสอนให้รู้จักการซักผ้าชิ้นเล็กๆ และ ทางบ้านจะสอนในเรื่องมารยาทการเดิน
การกิน การนั่ง

ส่วนตอนชั้นประถมต้นสามารถรีดผ้าเป็นทุกชนิด และ สามารถไปโรงเรียนด้วยตนเองได้ ถูกสอนให้ขึ้นรถสาธารณะด้วยตนเองเป็นทุกชนิด
ขี่จักรยานไปไหนมาไหนเอง

ตั้งแต่ตอนประถมปลายเป็นต้นมาทุกๆ ปิดเทอมจะต้องทำงานพิเศษ เพื่อเก็บเงินซื้อของฟุ่มเฟือยที่อยากได้เอง
ส่วนในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย ทำงานพิเศษจนไม่เคยต้องขอเงินทางบ้านอีกเลย

และ เราไปดูหนังที่โรงหนังคนเดียวมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น สามารถไปไหนๆ คนเดียวได้ทุกๆ ที่ ทำอะไรคนเดียวได้มาตั้งแต่เด็ก

ถูกสอนให้ทำอาหารเป็น ทำขนมเป็น หุงข้าวเป็น ตั้งแต่อยู่ชั้นประถม



แม้แต่เรื่องขยะ ตั้งแต่เด็กๆ ทางบ้านจะสอนว่า ถ้าไปข้างนอกแล้ว หาถังขยะไม่เจอ ให้เก็บมาทิ้งที่บ้าน
ตั๋วรถเมล์ ห้ามทิ้งลงบนพื้นรถ ให้เก็บใส่กระเป๋า เอามาทิ้งที่บ้าน  

ห้ามเดินลากรองเท้า รับประทานอาหารใช้ช้อนกลางแม้แต่การกินคนเดียว

เมื่อลุกจากโต๊ะ ต้องสอดเก้าอี้เก็บเข้าใต้โต๊ะ

หรือ เช่น ถูกสอนไม่ให้ยืนขวางทางเข้า-ออก ประตู หรือ ลิฟท์ หรือ ไม่ยืนขวางทางขึ้น-ลง บันไดเลื่อน เป็นต้น



พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ เรามีโอกาสไปใช้ชีวิตในหลายประเทศ ได้เดินทางไปทั่วโลก ก็ต้องยอมรับเลยว่า พื้นฐานต่างๆ ที่ได้รับมา
ตั้งแต่วัยเด็ก สามารถช่วยให้เราได้มากๆ ในการใช้ชีวิตในประชาคมโลก สามารถอยู่ได้อย่างไม่ให้ใครมาดูถูกคนไทยได้
มีความทัดเทียมกับคนของ ปท ที่พัฒนาแล้ว