เราชื่อพลอย เขาชื่อกาน เราเป็นผญ.เขาก็เป็นผญ. ทีแรกเราก็เป็นเพื่อนที่อยู่ชั้นเดียวกันเฉยๆก็รู้จักกันแต่ไม่ถึงขั้นสนิทอะไรมากมาย เรามาสนิทกันได้เพราะกีฬาวอลเล่บอล เขาเป็นนักกีฬาวอลเล่บอลของรร.อยู่ก่อนแล้วตั้งแต่ม.2 เราพึ่งมารู้จักและเข้ามาเป็นนักกีฬาตอนม.4
โดยการแนะนำของเพื่อนในห้องทีแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
จนมีโปรแกรมไปแข่ง การเดินทางไปแข่งเรากับเขาก็อยู่ด้วยกันตลอดแต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร จนแข่งแมตที่ห้าที่หก
เราก็สนิทกันมากขึ้น จนเพื่อนในทีมแซวว่าชอบกันหรอ? กานชอบพลอยใช่ไหม? หลังจากนั้นเราก็เริ่มได้คุยกันในแชททุกวัน แซวกันในแชทกลุ่ม จนนานวันเข้า เราก็เริ่มบอกรักกันไปมาหาสู่ที่บ้านเรารู้จักเขา บ้านเขารู้จักเรา เราไม่รู้ว่าความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนตอนไหน แต่รู้ตัวอีกทีก็ขาดเขาไม่ได้แล้ว เรามีเขาอยู่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทุกวัน จนมาวันนึงเราแอบรู้ว่าเขาคุยกับผญ.อีกคน เราโมโหมาก มันมีทั้งอารมโกรธ อารมเกลียด หึงหวง ไม่พอใจ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามีสิทไหม
เราเลยไม่ตอบแชท หลบหน้า พอเขารู้ว่าเรารู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นแล้วเราหายไป เขาก็ตาม ส่งข้อความมา มาหาถึงบ้าน เราเลยใจอ่อน เขาก็เลิกคุยกับผญ.คนนั้นไปเลย
เราก็กลับมาคุยกัน เขาตามใจเราทุกอย่างจนเรารู้สึกว่าเราให้ใจเขาไปแล้วเต็มๆ แต่พอมีคนมาถามว่าเราสองคนเป็นอะไรกันเขากลับตอบว่าเป็นแค่เพื่อนกัน มีเพื่อนกันที่ไหนบอกรักกัน หึงหวงกัน คอยเป็นห่วงเป็นใย ทำทุกอย่างเหมือนแฟน หรือเราแค่คิดไปเอง?