สวัสดีค่ะ.. หลังจากที่ไม่ได้ตั้งกระทู้มานาน ถ้าใครได้ติดตามดิฉันก็จะรู้ว่ากระทู้ส่วนใหญ่นั้นเกี่ยวกับเรื่องความรักค่ะ เป็นกระทู้ที่จะให้กำลังใจคนที่สิ้นหวัง หมดหวังในเรื่องความรัก เพื่อให้ได้สติ แต่วันนี้มันก็เกิดขึ้นกับตัวฉันเองซะแล้ว ตั้งเเต่วันที่ฉันเลิกกับคนที่รักมากที่สุดและคิดว่าเขาคือคนสุดท้ายที่ฉันจะฝากชีวิต แต่มันก็พังทลาย ความรักที่สวยงาม อนาคตที่วาดฝัน ต้องพังลง เพียงเพราะเหตุผลไร้สาระ ฉันรีกเขามาก มากจนไม่สามารถลบเขาออกจากชีวิตได้ ถึงเเม้จะเลิกกันมา 5 เดือนแต่ความรักความทรงจำไม่ได้น้อยลงไปเลย เขามีเเฟนใหม่ไปแล้ว เเต่เราเจอกันทุกวันมันทำให้ฉันยิ่งเจ็บปวดมาก ทรมานใจ อยากจะหนีไปให้พ้น ฉันไม่อาจจะตั้งสติได้เมื่อเห็นเขาอยุ่กับคนใหม่ ฉันอยากจะวิ่งเขาไปตบ แต่มันก็มีอีกเสียงหนึ่งบอกว่าอย่า ฉันกลับกลายเป็นเหมือนคนละคน 5555 ตลกนี่เนอะ ฉันเคยบอกทุกๆคนว่าอย่าไปเสียใจมันเลยกับความรัก แค่ผู้ชายคนเดียว อย่าไปร้องไห้หามัน เเต่ตอนนี้กลับเจอกับตัวเอง แต่ไม่สามารถทำได้ ฉันไม่สามารถนิ่งเฉย ลืม หรือหายเจ็บปวดได้ ความรักทำร้ายฉันในตอนนี้ เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเจอ กับความผิดหวังครั้งนี้มันชั่งใหญ่หลวง  มันไม่ใช่ แต่ฉันก็ยังเชื่อและศรัทธาในความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ฉันไม่อาจมองความรักไปในทางอื่น ฉันเชื่อว่าทุกคนบนโลกต้องการมัน ความรักไม่มีนิยาม จึงไม่ใช่เเค่ทำให้มีความสุข แต่ก็ทำให้มีทุกข์ได้เช่นกัน เราต้องเรียนรู้มัน ถ้าแค่นี้ฉันก้าวผ่านมันไปไม่ได้ ชีวินของฉันคงไปต่อไม่ได้เช่นกัน ทุกคนค่ะ เราเก้าผ่านมันไปด้วยกันนะ เราจะไม่หนีความจริงเเต่เราจะผ่านมันไป