ผมกลัวว่าผมจะรักใครไม่ได้อีก

ผมชอบคนบางคนมาเป็นเวลาครึ่งชีวิต ด้วยหลายๆอย่างจึงทำให้เขาเเละผมไม่สามารถคบกันได้ เขาอายุกลางคนที่หนุ่มหน้าตาดีมากๆ ส่วนผมเป็นเเค่เด็กวัยรุ่นที่ก็ไม่เด็กมากมีวุฒิภาวะเเล้ว การงานเขาดีผมกับเขาเคยคุยกันเรื่องอนาคตของเขา  เขาบอกเขาจะไม่มีเเฟนไม่มีภรรยา เขาขอใช้เวลาโสดอยู่คนเดียว ผมรู้ว่าเขาโดนทิ้งหลายรอบ เเต่ละครั้งเขาเจ็บเจียนตาย  ผมไม่เเน่ใจนั้นทำให้เขาฝังใจรึเปล่าผมกับเขามีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน เขาเป็นคนค่อนข้างอบอุ่นใจดี ยิ้มเก่งน่ารักเเละอ่อนไหว ตอนที่ผมรู้ตัวว่าชอบเขาเเรกๆผมคิดว่าสักพักผมน่าจะชอบคนใหม่ๆเหมือนที่ผ่านๆมา เเต่ยิ่งนานวันผมยิ่งรู้ตัวว่านี่ไม่ใช่เเค่ชอบ ผมรักเขา เหมือนเขาก็รู้ตัวเหมือนกัน  จนวันนึงเขาบอกว่าเขาจะรับผมเป็นลูกบุญธรรมผมก็ตกลง หลายๆครั้งเขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนเขาก็ชอบผมนะ เวลาผมหายไปเขาจะตามหาคอยถามถึงผมกับเพื่อนตลอดเขาเคยร้องเพลงให้ผมด้วย เวลามีใครมาทำไรผมเขาจะออกตัวปกป้องผม เขาทำอะไรให้ผมกิน เราคุยกันได้ทุกเรื่องเข้าใจกัน เวลายืนข้างๆกันเขาจะขยับมาใกล้ๆผม พอผมขยับออกเขาก็จะขยับมาอีก มีครั้งนึงมีเด็กสาวๆมาขอเขาถ่ายรูปในงานสังคมงานนึงผมลืมตัวผมได้เเต่ยืนมองเขาไม่กะดิก ยืนจนเขาถ่ายรูปเสร็จ  ผมยอมรับผมหึงพอเขาหันมาเห็นผมเขาก็เดินมาข้างหลังผมว่าเขาจะง้อผมนะเเต่ผมดันเดินหนีออกมาก่อน เขาทำอะไรหลายๆอย่างที่มันเกินคำว่าพ่อลูก จนผมตัดสินใจพูดกะเขาตรงๆเเต่เขาก็ไม่พูดความรู้สึกออกมาเลยเขาเอาเเต่เปลี่ยนเรื่อง ผมเลยหายไป ไม่ค่อยกลับไปเจอเขาอีกหลีกเลี่ยงทุกอย่าง ผมก็ได้ยินจากเพื่อนอยู่ว่าเขาถามเรื่องผมกับเพื่อน ทำไมหรอถามผมด้วยตัวเองไม่ได้หรอ ทำไมเด็กเเล้วรักใครไม่เป็นหรอ ทำไมผู้ใหญ่ชอบคิดอะไรโง่ๆว่าเด็กเบื่อง่ายสักพักก็เลิก ทุกครั้งที่บังเอิญเจอกันเขาจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจะเข้ามาเล่นมาเเหย่ผมปกติเเละชอบทำเหมือนไม่อยากให้ผมกลับ ผมพยายามมาหลายเเล้วเเต่ทำไมเจอกันทุกครั้งผมยังรู้สึกเหมือนเดิม สร้อยที่เขาให้ผมก็ไม่เคยถอด ผมไม่รู้ทำไมไม่อยากถอด ผมพยายามรักคนอื่นอย่างเช่นมีเเฟนเเต่ก็ไม่ได้ผล ผมมีเเฟนเเต่ผมก็ไม่สามารถรักเเฟนเหมือนที่รักเขา ในใจลึกๆผมอยากดูเเลเขาจนเเก่อยากอยู่ข้างๆเขาไปตลอด เพื่อนผมมักบอกว่าอยากให้คนๆเดียวมาทำลายชีวิตที่เหลือของผมเเต่ผมไม่รู้จริงๆว่าผมควรอยู่หรือควรไป?หลังปีใหม่ผมต้องไปเรียนต่อเมืองนอกเเล้ว เเละคงอยู่ที่นู้นเลย ไม่กลับเเล้ว ที่บ้านยังบอกว่าจะเรียนที่ไทยก็ได้ เเต่ผมไม่รู้จริงๆว่าควรอยู่หรือไกลๆเพื่อจะไม่มีเขาในชีวิตผมสับสนเขาทำเหมือนชอบผมเกินเลยคำว่าลูกทำไมเขาไม่พูดออกมา???เรื่องเรียนต่อเขายังไม่รู้ผมควรทำไงดี ผมอยากจะตายๆไปสะจะไม่ได้ไม่ต้องสับสนขนาดนี้ ผมมีอารมที่เเปรปรวนง่าย เวลาสับสนมากๆจะร้องไห้ออกมาหนัก สุดๆ ผม....สับสน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่