---------------------------------
"Wonder - ชีวิตมหัศจรรย์วันเดอร์" (9.5/10)
---------------------------------

สวัสดีครับเพื่อนชาว Pantip ทุกท่านวันนี้เพจหนัง "Movies Feedback" ขอเสนอความเห็นหลังชมภาพยนตร์เรื่อง “Wonder - ชีวิตมหัศจรรย์วันเดอร์” และนี่คือทางไปติดตามเพจผมครับ -->  https://www.facebook.com/FeedbackMovies

“Wonder” เป็นอีกหนึ่งภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยายขายดีที่เมื่อได้ชมตัวอย่างภาพยนตร์ก็รู้สึกได้ถึงแรงบันดาลใจเล็กๆที่เกิดขึ้นผ่านตัวละครทั้งหมดในหนังที่ได้นักแสดงชั้นแนวหน้าของวงการทั้งรุ่นเล็กและรุ่นใหญ่เข้ามามีส่วนร่วมกับหนังเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นนักแสดงสาวเจ้าของรางวัลออสการ์อย่าง “จูเลีย โรเบิตส์” ร่วมด้วย “โอเวน วิลสัน” ในบทแม่และพ่อ ส่วนบทของเจ้าหนู “ออกัตส์ พูลล์แมน” เด็กชายที่ป่วยเป็นโรคปากแหว่งเพดานโหว่นั้นก็ได้หนึ่งในนักแสดงเด็กที่ฮ๊อตและมีความสามารถมากที่สุดในขณะนี้อย่าง “เจคอบ เทรมบ์เลย์” มาถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของการถูกคนอื่นๆไม่อยากที่จะเข้าใกล้ เพราะใบหน้าอันผิดปกติของเขา

อย่างไรก็ตาม “ออกัสต์” ที่ผ่านการผ่าตัดใบหน้ามาแล้วถึง 27 ครั้ง ก็ยังมีคนใกล้ตัวที่ไม่คิดแบบนั้นและพยายามให้กำลังใจเขาตลอดมา จนถึงวันที่เขาต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนเป็นครั้งแรก จุดเปลี่ยนครั้งนี้จะทำให้ออกัสต์ต้องเผชิญกับโลกความเป็นจริงเป็นครั้งแรกที่ไม่มีคนที่เขารู้จักอยู่ข้างๆตลอดเวลา แรงผลักดันทำให้เขากล้าที่จะเดินเข้าไปในกลุ่มคนปกติ และแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเขาคือเด็กคนนึงที่เป็นปกติและมีหัวใจที่เข้มแข็งไม่ต่างจากใครๆ โดยหนังจะบอกเล่าผ่านมุมมองและความนึกคิดของตัวละครสำคัญ เริ่มต้นจากตัวของ “ออกัสต์” เอง แล้วตามด้วยพ่อแม่ พี่สาว เพื่อนคนแรก เพื่อนที่คอยแกล้งและเพื่อนที่คอยช่วยเหลือเขาไปทีละคน ทำให้เราได้เห็นมุมมองที่หลากหลาย และไม่ด่วนที่จะตัดสินถูกผิดให้กับตัวละครเหล่านี้

ไหนๆหนังก็เล่าเรื่องผ่านมุมมองของแต่ละตัวละครที่สำคัญในเรื่องแล้ว ดังนั้น ผมเลยขออนุญาติพูดถึงตัวละครทีละตัวเหมือนกันแล้วกัน เริ่มจากตัวละครหลักอย่าง “ออกัสต์” ก่อน ซึ่งโดนส่วนตัวแล้วผมไม่ได้รู้สึกเห็นใจหรือเอาใจช่วยเค้าเท่าไหร่นัก (ความรู้สึกส่วนตัวนะครับ) แต่ผมกลับมองว่าตัวละครของออกัสต์เปรียบเสมือนตัวแก่นของเรื่องที่คอยขับเคลื่อนสิ่งแวดล้อมรอบตัวของเค้าให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เกิดพลังอะไรบางอย่างที่มีผลทำให้แต่ละตัวละครก้าวข้ามปัญหาที่พบเจอไปได้ ผมชอบที่หนังมีประเด็นการก้าวพ้นวัย (Coming of Age) สอดแทรกอยู่ในชีวิตของแต่ละคน ปัญหาที่แต่ละคนเจอล้วนแล้วก็หนักในแบบของมันเอง

อีกประเด็นที่ต้องขอชื่นชมหนัง (รวมไปถึงผู้เขียนนิยายด้วยเลย) คือการที่มันไม่ได้นำเสนอที่สื่อไปถึงการตัดสินว่าปัญหาของใครหนักกว่าใคร และไม่ได้ใช้วิธีการเสนอประเด็นการสร้างกำลังใจจากการให้ตัวละครมองเห็นว่าผู้อื่นด้อยหรือมีปัญหาหนักกว่า แต่กลับใช้ทัศนคติที่เกิดขึ้นจากการได้เห็นความบกพร่องของออกัสต์ ในการปรับตัวละครรอบตัวของเค้าให้หนักแน่นไปกับความคิดและแนวทางของตนเอง ซึ่งแน่นอนว่าบทพ่อแม่นั้นหนักอึ้งทั้งการแบกความหวังและความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมากพออยู่แล้ว หลายฉากที่น้ำตาผมไหลระรื่นไปกลับความปลื้มปิติแทนพ่อแม่ที่ได้เห็นการยอมรับที่ลูกของตนได้รับจากผู้อื่น ยิ่งไปกว่านั้นการพูดถึงตัวละครของพี่สาวยิ่งชวนทำให้เห็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด เด็กสาวที่เติบโตขึ้นมาเป็นวันรุ่น ในขณะที่พ่อแม่ให้ความสนใจแต่กับน้องชายมากจนบางครั้งเธอก็น้อยใจเหมือนกันนั้นเป็นอีกหนึ่งประเด็นที่ก็มีน้ำหนักแบบใครไม่เจอกับตัวเองคงไม่คิดว่ามันมีผลต่อจิตใจมากขนาดนี้

ท้ายสุดคือกลุ่มผองเพื่อนร่วมชั้นของออกัสต์ที่อยู่ในช่วงลองผิดลองถูกในการใช้ชีวิตและปัญหาเรื่องการคบเพื่อนมักจะเป็นปัญหาใหญ่ของเด็กที่ทุกคนแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยบทสรุปของหนังในพิธีจบการศึกษาที่ครูใหญ่เป็นคนกล่าวยกย่อง ผมมองว่าสิ่งที่เขาพูดตรงนั้นอธิบายความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นได้จริงๆ อีกทั้ง มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับเด็กผิดปกติคนนึงเท่านั้น แต่มันยังเป็นความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องเป็นทอดๆกับผู้คนรอบตัวแบบไม่มีวันจบ มันเป็นความเข้มแข็งของจิตใจที่ไม่อาจแปรเปลี่ยนจากความรู้สึกของตนเองได้จริงๆ แม้คนรอบข้างจะไม่เห็นด้วยก็ตาม ความมหัศจรรย์นั้นยังส่งต่อมาที่ผู้ชมอย่างผมและคนอื่นๆให้อิ่มเอมใจกับความฟีลกู้ดที่มีต่อเรื่องราวมากเลยทีเดียว ไม่อยากให้พลาดชมจริงๆครับ

เพื่อนๆสามารถเข้าไปกดไลก์และติดตามการรีวิวหนังกันได้ที่  https://www.facebook.com/FeedbackMovies