เริ่มตากห่างกันก่อนแล้วก็โผล่ๆ หายๆ หลังจากนั้นก็ยาว นางหายจากชีวิตเราไปหลายเดือนอยู่นะ ผ่านวันเกิดเราก็แล้วอะไรก็แล้ว เราเคยทักไปอยู่นะถามว่าคุณอยู่ที่ไหน สบายดีไหม นางก็อ่านไม่ตอบเราเลยลบข้อความทิ้งแล้วเสียใจต่ออีกหลายวัน หลังจากนั้นก็ลืมๆไป อาทิตย์ต่อมาเรายืนทำงานอยู่ มีผู้ชายเกาหลียืนมองอยู่หน้าร้าน เราก็ไม่ได้สังเกตุว่าใครแต่รู้ว่าไม่ใช่คนไทยแน่นอน เราก็ก้มๆเงยๆทำงานต่อ สักพักนางคงทนไม่ไหวเดินเข้ามายืนล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมกับมองหน้าเรา เราช็อคมาก บอกไม่ถูกอาการมันทั้งตกใจเฮ้ย เธอมาที่นี่อีกทำไม ในใจแอบดีใจด้วย สักพักทำตัวไม่ถูกเราวิ่งหนีนางเฉยเลย เพื่อนในร้านกรี้ดกร๊าดกันใหญ่ การกลับมาเยือนไทยของนางรอบนี้นางพยายามทำความเข้าใจกับเราในทุกๆเรื่อง อยากรู้อยากเห็นเราตลอด(เพื่อนเราบอกว่านางมาถามว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเป็นไงบ้างมีใครจีบไหม😂)แต่แปลกเราหนีนางตลอด ชวนไปไหนปฏิเสธนางทุกอย่าง มีของฝากมาง้อเราก็เทนาง นี่เรียกเล่นตัวมะ แต่เราป่าวนะแค่ยัง งง? มันจะมาไม้ไหน😁 นางจะมาหาเราที่ทำงานทั้งวันเดินเล่นแว๊บไปแว๊บมาทั้งวัน พอช่วงเช้าก็ชวนทานข้าวเที่ยงก็ชวน ตกเย็นก็ชวนระหว่างวันมีชวนไปเดินเล่นหาไรกินเล่นช่วงเราว่างๆก็มีหลังจากเราเลิกงานคือเราจะกลับบ้าน นางจะชวนไปเที่ยวไปทานข้าวเย็นร้านประจำแต่เราก็ใจแข็งไว้ นางชวนทุกวันซึ่งเมื่อก่อนนางไม่เป็นแบบนี้ มีมุ้งมิ้งชอบกวนประสาทตามประสาผู้เกาหลี แต่ถ้าเราsay no. นางจะไม่ถามต่ออีกรอบสอง ที่แปลกใจที่สุดคือนางไม่โทร ไม่ไลน์หาเลยถ้าจะคุยนางก็โผล่มาที่ร้านเอง หรือเวลาเรากลับบ้านนางก็ไม่ไลน์หาไม่อะไร งง? มันคิดอะไรอยู่ เวลาเราถามนางว่าหายไปไหนมาตั้งหลายเดือน นางตอบว่าทำงาน เอิ่ม ฉันเชื่อตายเลยค่ะ ใครมีประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังหน่อยจิเราก็ยังไม่มีคนใหม่ แต่ก็ไม่ชอบถ้าจะกลับมาแล้วถ้าหายไปอีกกว่าเราจะผ่านไปได้แต่ละวัน เราใช้ชีวิตแบบวันสิ้นโลกมาจนเราเกือบลืมนางได้100%ละนางก็กลับมาเหตุผลบอกแค่ทำงาน กลับมาเพราะยังรักและคิดถึง ขอโทษ แค่เนี่ย ทำไงกับนางโอ้ปป้าตาตี๋ๆ แก้มแดงๆดีเนี่ย