สวัสดีค่ะ สำหรับกระทู้นี้เป็นกระทู้ที่สอง ส่วนตัวตั้งใจไว้ว่าอยากแบ่งปันเรื่องราวดีๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
กระทู้แรก : อาสาสมัครฟื้นฟูบ้านเรือนหลังพายุเฮอริเคน ณ บาร์บูดา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/37143524

สำหรับเรื่องราวในตอนนี้ เริ่มต้นจากทริปอาสาสมัครแรกๆที่ได้มีโอกาสไปเยือนแอฟริกาเมื่อปีก่อน หลังจากบินไปเทรนและลงพื้นที่ได้ซักพักก็ถูกส่งตัวไปแซมเบียเป็นเวลาหนึ่งเดือนพร้อมกับเพื่อนๆอีก 5 คน (จากประเทศซิมบับเวย์ บราซิล สวิตเซอร์แลนด์ ออสเตรเลีย) ขอบอกว่าเป็นอะไรที่ท้าทายมาก แม้จะผ่านไปหนึ่งปีแล้ว ยังจดจำช่วงเวลานั้นได้จนถึงวันนี้ได้ เป้าหมายคือศึกษาดูงานและทำพันธกิจเด็ก (Kids' Ministry) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่จริงไปลดน้ำหนักและชมธรรมชาติมากกว่า เดี๋ยวรู้

แซมเบีย (Zambia) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐแซมเบีย เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล (Landlocked country )ในภูมิภาคแอฟริกาใต้ มีพรมแดนทางด้านเหนือจรดสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก ทางตะวันออกเฉียงเหนือจรดแทนซาเนีย ทางด้านใต้จรดโมซัมบิกซิมบับเว บอตสวานา และนามิเบีย และทางตะวันตกจรดแองโกลา เดิมมีชื่อว่าโรดีเซียเหนือ ชื่อแซมเบียมีต้นกำเนิดมาจากแม่น้ำแซมบีซี

ภาษาทางการที่ใช้คือ ภาษาแบมบ้า (ภาษาถิ่น) และภาษาอังกฤษ (ถ้าไม่ได้เรียนหรืออยู่ในตัวเมืองส่วนมากจะพูดไม่ได้)

เริ่มออกเดินทางจากเมือง Durban ประเทศแอฟริกาใต้ โดยสายการบินท้องถิ่น Cemair ไปยัง Lasaka เมืองหลวงของประเทศแซมเบีย
เครื่องบินก็จะขนาดประมาณนี้

cr.ภาพนี้จากgoogle
สนามบินด้านนอกก็จะประมาณนี้ ตอนพวกเราเดินทางไปถึงคือตอนเย็น อากาศกำลังดีลมเย็นสบาย

จากนั้นพวกเราก็เดินทางจากLusakaไปยังเมืองKabwe ด้วยรถตู้ซึ่งขับโดยผู้นำคนท้องถิ่น ขอตั้งชื่อว่า "ลุงเลอ" [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มาจากชื่อจริง Mr.Precious=เลอค่า เส้นทางไม่ซับซ้อนเลยทางตรงตลอด มีถนนลูกรังบ้างเป็นบางช่วง ไม่มีไฟตามทาง มืดมาก เหมือนขับรถในความมืด นานๆทีจะมีไฟจากรถสิบล้อสวนทางมา แต่ช่วงทุ่มนึงจะยังเห็นคนแบกของบนหัวเดินมืดๆเกือบตลอดทาง สงสัยเหมือนกันว่าทำไมเขาไม่หลับไม่นอน มืดแล้ว บ้านอยู่ไหนทำไมยังเดินแบกของตามถนน (ไม่มีภาพ เศร้า)

เมืองKabwe เป็นเมืองที่อยู่ทางเหนือขึ้นไป ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง (ที่จริงขึ้นอยู่กับการจราจรซึ่งอาจใช้เวลามากกว่านี้) พวกเราพักอาศัยอยูที่ฐานพันธกิจ (Base) ซึ่งจะเป็นอาคารคล้ายๆกับหอพัก มีห้องน้ำรวมและเตียงสองชั้นติดๆกันเป็นแนว ที่นี่มักจะมีอาสาสมัครจากหลายๆที่เดนิทางมาพัก รวมถึงอาสาสมัครคนท้องถิ่นด้วยที่มาทำงานดูแลเรื่องอาหารการกิน ซึ่งบางคนก็แบกลูกน้อยมาด้วย ลองจิตนาการว่ายามค่ำคืนว่าพวกเรานอนหลับสบายมากแค่ไหน (น้ำตาจิไหล ฮ่าๆ)

บรรยากาศก็จะประมาณนี้ สวยและร่มรื่นสุดๆ

สภาพโดยรวมของที่นี่คือ ขอบคุณที่มีห้องน้ำ มีไฟฟ้าจากเครื่องปั่นไฟ ซึ่งเปิดเฉพาะเวลาทำอาหารเท่านั้น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถ้าไม่มีไฟฟ้าก็ไม่มีน้ำอาบ และราดเวลาเข้าห้องน้ำนะคะ และต้องปลดทุกข์อยู่ในความมืดมิดหากเป็นยามค่ำคืนด้วย โอ๊ยย ไม่มีพัดลมแต่อากาศไม่ร้อนเพราะเดือนเมษาเป็นฤดูหนาว อากาศดีมาก ตอนเช้าๆก็จะประมาณ 5 องศาC ที่นี่มาลาเรียระบาดแต่เพราะอากาศหนาวเลยไม่มียุง (ดีไป เลิกกินยามาลาเรียสักเดือน)

outfitยามเช้า VS ตอนกลางวัน
ที่จริงตอนกลางวันอากาศยังเย็นอยู่นะคะไม่เกิน 20 องศา แต่แดดแรงมากๆ เท้าเป็นสองสีจากรอยรองเท้าเลยทีเดียว

ตอนเย็นวิวก็จะประมาณนี้ก่อนที่จะเห็นดาวเต็มฟ้า ได้อารมย์แบบซาฟารีเอามากๆ

ลูกงูเห่าออกมาสวัสดียามเช้าหน้าที่พัก ต้องรีบบอกให้รีบกลับบ้านไป เดี๋ยวแม่ก็มาตาม แล้วจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

ปล.ภาพถ่ายส่วนมากที่จขกท.มาจากโทรศัพท์มือถือนะคะ

#ไว้พรุ่งนี้จะต่อเรื่อง Into the Bush (เดินทางเข้าป่าไปยังหมู่บ้าน)นะคะ ตอนนี้ที่นี่คาริบเบียนดึกแล้วขอตัวนอนก่อน