เราเคยมีคนขำใส่หัวเราะเยาะใส่ เรื่องที่ว่า เราไม่ได้เป็นคนเก็บเงิน ให้สามีเป็นคนเก็บหมด นางหัวเราะใส่กลายๆบอกว่าเราโง่ "ผัวเอาเงินไปทำอะไรก็ไม่รู้หรอกเผลอๆเอาไปซื้อด้วยก็ไม่มีทางรู้ ทำไมไม่เก็บไว้เองมันอยากได้อะไรก็ให้มันขอสิ คุมเงินให้มันไป ดูอย่างกูนี้ ทุกบาททุกสตางค์อยู่ที่กูหมดมันอยากได้อะไรต้องมาขออนุญาตกูถึงจะเอาตังออกไปซื้อได้ "
   เราก็ได้แต่นั่งถอนหายใจกลับไป แล้วเกิดคำถามขึ้นในใจว่า มีผัวไว้ทำงานหาเงินเลี้ยงและกดหัวผัวให้อยู่ใต้อำนาจแค่นั้นเหรอ การกดหัวผัวลงมันดียังไงเหรอ เป็นผัวต้องเชื่อทุกคำที่เมียบอกจริงเหรอ นี้มีผัวไว้เป็นครึ่งชีวิตของกันและกันนะ ไม่ใช่มีผัวเพื่อเป็นทั้งหมดของผัว ในกระเป๋าตังผัวต้องมีรูปเราหรือลูกไว้ตลอด หน้าจอมือถือก็ต้องเป็นรูปคู่หน้าจอโน๊ตบุค ก็ต้องเป็นรูปคู่ สถานะในเฟสต้องแต่งงานหรือหมั้นเท่านั้นห้ามบอกโสดเด็ดขาด ไปเที่ยวไหนต้องมีเสื้อคู่ หรือแต่งตัวธีมเดียวกัน เล่นเฟสเวลาเห็นเมียออนต้องทักทายเมียเสมอ ต้องแท๊กรูปคู่ตอนไปเที่ยวด้วยกันเสมอ ต้องกดไลค์รูปหรือคอมเม้นโพสเมียทุกครั้ง  เฮ้ออออ....ถามจริงชีวิตแบบนี้มีความสุขจริงเหรอคุมผัวไปทุกอย่างแบบเนี้ยะ เราคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิงสบายๆทุกวันนี้ก็โดนบ่อยๆเรื่องห่างผัว แล้วผัวจะไปมีคนใหม่ โดนพูดกรอกหูตลอด ถามว่าแคร์มั้ยไม่ค่ะ เพราะเราคิดเสมอว่า นั้นผัวนะ ไม่ใช่ขี้ข้า เราควรมีพื้นที่ส่วนตัวให้เค้าได้คิดได้ตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างเองบ้าง เราไม่เคยข่มผัว ไม่เคยจิกตาดุให้ผัวกลัว ไม่เคยเก็บตังผัวมาไว้เชยชมในกระเป๋าตัวเอง เวลาผัวอยากได้อะไรต้องคลานเข่าเข้ามาขอ แม่จ๋าขอเงินไปซื้อเบียร์สักขวดนะ แม่จ๋าขอเงินไปเปลี่ยนล้อรถยนต์นะ  คือนั้นไม่ใช่เราไง เราไม่อยากให้ชีวิตทั้งชีวิตของผัวเราต้องมาเครียดกับเรื่องที่ไม่น่าเครียดแบบนี้ เราไม่เคยสั่งว่าเวลาไปกินเหล้ากับเพื่อน ต้องกลับกี่โมง แต่เราบอกผัวว่าขับรถระวังๆนะ อย่าประมาท ทุกครั้ง. เราไม่เคยถามผัวว่า เงินเหลือเท่าไหร่ เราว่าความกดดัน หลายๆอย่างทำให้ชีวิตคู่ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ ที่เราพิมมาทั้งหมดนะ. พอเข้าใจหรือยังว่าเพราะอะไร. เพราะเรารักสามี รักและเครพ ในฐานะที่เค้าเป็นผู้ชายคนหนึ่งเป็นพ่อของลูกเรา เป็นคนหาเงินเลี้ยงเรากับลูกตลอด  เครพนับถือคู่ชีวิตคือสิ่งที่พ่อเราสอนมาตลอด ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน เราว่าที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้เรามีความสุขนะ แฟนเราก็คงมีความสุขไม่แพ้เราหรอก อาจมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะเราไม่เคยไปกำหนดหรือขีดทางเดินให้เค้าเดิน เค้าไม่ใช่หุ่นยนต์ไม่ต้องไปวางโปรแกรมให้ทำตามคำสั่งหรอกค่ะ. แค่ใช้ความรัก ความเข้าใจ ความเอาใจใส่ ก็น่าจะเพียงพอแล้วนะคะ  หันรับฟังเค้าบ้าง ไม่ใช่ พูดเป็นอย่างเดียวว่า กลับดึกแบบนี้มีกิ๊กใช่มั้ย ไปกินเหล้ากับเพื่อนมาใช่มั้ย ไปเที่ยวไหนมา จะกลับกี่โมง ๆๆๆๆๆๆ.....ถามว่าสามีจะพูดความจริงกันกี่เปอร์เซนต์ค่ะ. ก็เข้าใจนะค่ะว่า เป็นห่วงผัว แต่ช่วยแสดงออก แบบที่ปากบอกห่วงด้วยค่ะ ไม่ใช่บอกห่วง แต่พอผัวกลับดึก ยืนรอเพ่นกะบาลผัว "คืนนี้กูต้องเอาเลือดหัวออกให้ได้" โอ๊ยยย....ใครเป็นผัวนี้เหนื่อยใจค่ะพูดเลย ทำงานมาเหนื่อยๆกลับเข้าบ้านมามาเจอนางยักษ์นางมารในบ้านแผดเสียงใส่อีก  ช่วยทำให้บ้านเป็นสวรรค์ด้วยค่ะอย่าให้บ้านเป็นนรกเลย มันร้อนมาร้อนตอบกันไม่ไหวจ้ะ ใครอย่ามาบอกให้เราข่มผัวเลย เราไม่ไหวหรอก  เรารักผัวเราเราสงสาร. ใครอ่านกระทู้นี้จบ แล้วบอกว่าเราโง่อีก ก็ขอน้อมรับไว้แล้วกันค่ะ. ขอบคุณค่ะ😘

ปล.เรานิสัยค่อนข้างจะผู้ชายเลยเข้าใจดีว่าเค้ารู้สึกยังไงและต้องอึดอัดมากแค่ไหนค่ะ😅