อยากทราบมีใครเจอเหมือนกันไหมคะ อย่างเราถ้าพูดตรงๆที่บ้านฐานะค่อนข้างดีไม่ถึงกับรวยมาก แต่ใช้ชีวิตธรรมดามากๆ กินข้าวข้างทาง นั่งรถเมล์ฟรี แต่งตัวก็เสื้อยืดหลวมๆกับกางเกงบอลรองเท้าแตะทุกวัน หน้าไม่แต่ง กระเป๋าแบรนด์เนมมีแต่ไม่เคยพก แต่เวลาเข้าห้างไม่ว่าจะช็อปปิ้งหรือทานข้าวจะโดนพนักงานสองมาตรฐานใส่ ประมาณว่าลูกค้าคนไหนดูมีตังค์ก็serviceดีมาก แต่พอกับเราที่แต่งตัวบ้านๆก็มองด้วยสายตาเหยียดๆพอเดินไปถามก็ถามคำตอบคำหางเสียงยังไม่มี
เคยหนักๆหน่อยไปซื้อของที่วิลล่า เดินไปหยิบรถเข็นโดนรปภเดินตามจ้องหัวจรดเท้าเลยค่ะ กับอีกครั้งหนึ่งไปโชว์รูมรถไปติดต่อซื้อรถกระบะให้โรงงานใช้กับแม่ แต่เซลล์เหมือนไม่อยากจะขาย มีอะไรต้องเดินไปถามเองนะคะ นางก็ทำหน้าเหมือนไม่อยากตอบอีกแล้วเดินเลี่ยงเรากับแม่ไปเลย พอนางมารู้ทีหลังว่าบ้านเราขับรถตัวท็อปของแบรนด์นั้น service mind นี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที นึกแล้วก็ขำค่ะ
บางทีเจอแบบนี้แล้วรู้สึกแย่มากค่ะ ไม่ได้รู้สึกแย่ที่เขา treatเราไม่ดีแต่รู้สึกแย่กับความคิดความอ่านของคนพวกนี้ เราอยู่ในสังคมที่ไฮโซพอตัว(ทั้งโรงเรียนและมหาลัยเก่า) แต่ก็ยังทำตัวธรรมดาๆแบบนี้แหละค่ะ และเพื่อนทุกคนก็ไม่เคยดูถูกหรือเหยียดอะไรเลยทั้งที่เพื่อนเราหลายคนรวยมากๆ แต่แปลกที่พนักงานที่ทำอาชีพบริการบางส่วนถึงชอบดูถูกจัง
มีใครฐานะดี-รวย แต่ใช้ชีวิตธรรมดา แต่งตัวธรรมดาๆแล้วโดนคนอื่นดูถูกบ้างไหมคะ ?
เคยหนักๆหน่อยไปซื้อของที่วิลล่า เดินไปหยิบรถเข็นโดนรปภเดินตามจ้องหัวจรดเท้าเลยค่ะ กับอีกครั้งหนึ่งไปโชว์รูมรถไปติดต่อซื้อรถกระบะให้โรงงานใช้กับแม่ แต่เซลล์เหมือนไม่อยากจะขาย มีอะไรต้องเดินไปถามเองนะคะ นางก็ทำหน้าเหมือนไม่อยากตอบอีกแล้วเดินเลี่ยงเรากับแม่ไปเลย พอนางมารู้ทีหลังว่าบ้านเราขับรถตัวท็อปของแบรนด์นั้น service mind นี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที นึกแล้วก็ขำค่ะ
บางทีเจอแบบนี้แล้วรู้สึกแย่มากค่ะ ไม่ได้รู้สึกแย่ที่เขา treatเราไม่ดีแต่รู้สึกแย่กับความคิดความอ่านของคนพวกนี้ เราอยู่ในสังคมที่ไฮโซพอตัว(ทั้งโรงเรียนและมหาลัยเก่า) แต่ก็ยังทำตัวธรรมดาๆแบบนี้แหละค่ะ และเพื่อนทุกคนก็ไม่เคยดูถูกหรือเหยียดอะไรเลยทั้งที่เพื่อนเราหลายคนรวยมากๆ แต่แปลกที่พนักงานที่ทำอาชีพบริการบางส่วนถึงชอบดูถูกจัง