ไม่รู้ว่ามีใครเคยโดนเหมือนเราบ้างไหม
แต่ตั้งแต่เราย้ายมาอยู่กรุงเทพมหานครอมรัตนโกสินทร์ฯ แห่งนี้ เรามีเรื่องให้ถูกถามและไถ่อยู่บ่อยครั้งค่ะ

และครั้งนี้ก็เช่นกัน....

     ระหว่างที่เรากำลังยืนรอรถเมล์อยู่หน้าห้างพาต้า จู่ ๆ ก็มียายคนหนึ่งตัวผอม ๆ ตาโต รวบผมหางม้า ถือของพะรุงพะรังเข้ามาถามทาง
ยาย : หนู ๆ ถ้าจะไปบางบัวทองต้องขึ้นรถฝั่งไหน
เรา : ฝั่งตรงข้ามค่ะ
ยาย : หรอ...หนูมีสัก 20 ไหม (20 ไหม 20 ไหม.. : เสียง echo)

....คำถามของยายทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 4 ปีที่แล้ว..

เสียงตะโกนไล่หลังเรียกเรามาอย่างร้อนใจจนเราตกใจ รีบหันไปหาต้นเสียง พบว่าเป็นผู้หญิงท้องแก่คนหนึ่ง กำลังเดินเข้ามาหาด้วยความกระหืดหอบ มือนึงเท้าสะเอวเหมือนเจ็บหลัง เราจึงเดินเข้าไปหาเพราะกลัวจะมีเหตุอะไรร้ายแรง

เรา : เป็นอะไรรึเปล่าคะ!!!!
ผู้หญิงท้องแก่ : ไม่เป็นไร พี่เรียกหนูตั้งนาน หนูไม่ได้ยินหรอ
เรา : ขอโทษค่ะ หนูใส่หูฟังเลยไม่ได้ยินค่ะ พี่ไปหาหมอไหมคะ
ผู้หญิงท้องแก่ : เปล่า ๆ พี่แค่หลงทาง พี่จะไปขึ้นรถที่สายใต้กลับราชบุรี ต้องไปยังไงหรอ
เรา : โห!! แถวนี้ไม่มีรถไปถึงหรอกค่ะ ต้องนั่งรถเมล์ต่อไปอีกค่ะ แต่พี่ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมคะ
ผู้หญิงท้องแก่ : พี่ไม่เป็นไร พี่เข้ากรุงเทพครั้งแรก กะจะมาซื้อเสื้อผ้าไปขาย แต่โดนขโมยกระเป๋าตังค์ไป พี่ไม่รู้จะกลับยังไง น้องมีเงินให้พี่สัก 300 ไหม พี่อยากกลับบ้าน

...แล้วพี่ก็น้ำตารืน ๆ ....

เรา : ไม่มีอ่ะค่ะพี่ หนูมีทั้งตัวแค่ 20 บาท หนูกำลังจะเดินกลับหอ
ผู้หญิงท้องแก่ : หรอ ทำไงดี หนูอยู่หอกับใคร หออยู่ไกลไหม ตอนนี้มีบัตร ATM รึเปล่า กดเงินให้พี่ก่อนได้ไหม เดี๋ยวหนูจดเบอร์โทรพี่ไว้ เดี๋ยวพี่ให้เงินคืน...

แว๊บนั้นไม่รู้ทำไมค่ะ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกอยากมองสำรวจพี่คนนี้ คือดูจากลักษณะท้อง ท่าที และอะไรหลาย ๆ อย่าง ทำไมเรารู้สึกว่าเรากำลังจะโดนหลอกยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ตอนนั้นคือกลัวขึ้นมาเลย เพราะมันก็เย็น ๆ ค่ำ ๆ แล้ว และตรงที่ยืนกันอยู่ก็ไม่มีใครเดินเพ่นพ่านเลย บอกตามตรงว่าเงินเราเองก็ไม่มีให้ ถ้าพี่จะมีพรรคพวกอุ้มกุลวงไปฆ่าตายก็ตายฟรี และสมีก็ยังไม่มี...(ไม่เกี่ยว) แต่เอาเป็นว่าคือกลัวตายอ่ะ!!!!!

เรา : หนูให้พี่ 20 ได้ไหมคะ หนูไม่มีจริง ๆ หนูขอโทษค่ะพี่ หนูไปแล้วค่ะ

เรายื่นแบงค์ยี่สิบใบสุดท้ายในกระเป๋าให้ ก่อนจะไหว้ลา แล้วรีบเดินเร็วออกจากจุดเกิดเหตุแบบไม่มอง ไม่คุยอีพี่นี่อีกแล้ว ซึ่งถ้าตอนนั้นนางท้องและต้องการกลับบ้านจริง ๆ

---

ยาย : หนูมีสัก 20 ไหม ยายมีเงินไม่พอค่ารถกลับบ้าน




     เรากับยายมองตากันประมาณ 1 วินาทีเหมือนหยั่งเชิงกัน เสียงรอบตัวเหมือนเงียบลงไป บรรยากาศอึมครึมแปลก ๆ เป็นสัญญาณบอกนัย ๆ ว่ายายเอาจริง และสกีลคงสูงมาก ในจุด ๆ นี้



ว่าแล้วจึงควักกระเป๋าตังค์ ควานหาเหรียญในกระเป๋า ซึ่งพบว่ามีเหรียญ 5 อยู่ 3 เหรียญ เลยให้ยายไปเหรียญนึง

ยาย : ให้มา 5 บาทมันจะพอได้ไงเล่า!!! ยายขอ 20 นะ
ยายพูดใส่อารมณ์พร้อมกับถลึงตาใส่เรา ทำเอาอีนี่อึ้งไปชั่วขณะ



เรา : หนูก็มีแค่นี้แหละค่ะ
ยาย : ให้อีกสัก 10 บาทสิ!!


     "หนูก็มีแต่เหรียญห้าเหรียญบาทเหมือนยายนี่แหละค่ะ!!!"
พูดจบจึงรูดซิป ปิดกระเป๋า ควักหูฟังมาใส่ ตามองถนนรอรถเมล์ไม่สนใจ

ยาย : อะไรกัน!! มีแต่เหรียญ!!
อิยายบ่นก่อนจะเดินหาเหยื่อรายใหม่


     "โดนกันเยอะแล้วน้อง"
เสียงพี่ข้าง ๆ ที่เห็นเหตุการณ์พูดขึ้นเหมือนเป็นการตบบ่าเบา ๆ ปลอบใจเรา เราได้แต่มองหน้ายิ้ม ๆ และอยากจะถามพี่กลับไปว่า

     "พี่มีให้หนูสัก 5 บาทไหม"....

ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแชร์กันได้นะคะ
ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ ฮาาาาา