คือปมที่มันหักไปหักมา บางอย่างข้อมูลที่ตัวละครรู้กับข้อมูลที่เรารู้มันไม่เท่ากัน
ยกตัวอย่าง หมาบ้ากับตุ๊กตาห้อยกระเป๋า
คือ คนดูไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า มีประเด็นนี้ มีการเก็บหลักฐานนี้ได้
หรืออย่างตอนนางเอกโดนแทง คนที่โดนเยอะกลับเป็นมันซู
ซึ่งอยู่ๆก็โผล่มาร่วมเหตุการณ์ซะงั้น

เป็นการเขียนบทแบบหักคอน่ะ อธิบายไม่ถูก
มันไม่ใช่การซ่อนปม แบบที่คนดูร่วมรู้กับตัวละคร แล้วจะได้ช่วยนึกช่วยคาดการณ์
อันนี้เหมือน อยากให้เป็นยังไงก็สร้างไป คนดูถูกมัดมือ ต้องรับการคลี่คลายปมให้ได้

อีกอย่างคือเรื่องความถึกของตัวละคร
ตอนแรกก็ด่าอยู่แล้วว่า ผู้ร้ายถึกเกิน ไอ้นิ้วด้วนโดนปาดคอเลือดพุ่ง ยังสู้ชนะพระเอกได้
แต่หลังๆมาถึกหมด
นางเอกโดนกระซวกมีเข้าพุง ยังเฉยๆ โอมันซูโดนจ้วงเอาๆ ก็รอด
มีหมาบ้านี่แหละ ตายง่ายอยู่คนเดียว