เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ผมกำลังท้อแท้และสิ้นหวังกับชีวิตมากๆตอนนี้
ตอนนี้ผมกำลังตกงานและมีหนี้สินท่วมหัวถึงขั้นขึ้นศาลสั่งฟ้อง และได้เจรจาหนี้กับทางเจ้าหนี้ทนายในศาลก็ไม่เป็นผลสุดท้ายก็แพ้คดีต้องจ่ายหนี้ทั้งหมดโดยให้ใช้เดือนละ2พัน12เดือนเดือนสุดท้ายเป็นบอลลูนบังคับจ่าย ซึ่งผมไม่รู้จะหาได้จากที่ไหนวุติผมแค่ ม.3 เนื่องจากทางบ้านไม่มีส่งเรียนจึงหางานได้ยาก ก่อนหน้าทำงานโรงงานแต่ทางเจ้าหนี้ได้มาคุยเจรจาที่ทำงานทำให้ผมถูกเพื่อนร่วมงานตีออกห่างจนผมอับอายถึงขั้นตอนหลังนั่งกินข้าวคนเดียวทั้งน้ำตาเลยก็มี
ผมมีหนี้บัตรหลายใบรวมถึงหนี้นอกระบบดอกเบี้ยสูงด้วยถึงมีกฎหมายออกมาเกี่ยวกับหนี้นอกระบบผมก็ไม่กล้าทำอะไรหรอกคับรอบข้างเจ้าหนี้เยอะ เงินเดือนๆนึงหักหนี้ไม่พอจ่ายค่าห้องต้องติดค่าห้องไปทุกเดือนและตอนนี้ผมก็กำลังจะไม่มีที่นอน
ผมมีครอบครัวนะครับสองคนกับภรรยาซึ่งช่วยกันหาเงินแต่ก็หมุนไม่ไหว คุณเชื่อไหมแม้แต่ทางบ้านตัวเองยังตัดขาดความสัมพันธุ์ ตอนนี้เหมือนทั้งโลกมีกันแค่2คน แบบว่านั่งมองหน้ากันแล้วก็ร้องไห้ออกมา เคยคิดฆ่าตัวตายหลายรอบมากวันละเป็นสิบครั้ง ตกต่ำชนิดว่าข้าวจานนึงใข่ดาวฟองนึงแบ่งเพื่อประทังชีวิตให้อยู่ได้วันนึงหิวก็กินน้ำไปแทน
หนี้สินผมกับแฟนรวมกันเป็นแสน เงินเดือนออกมาก็ได้ใช้แต่ดอกบางครั้งดอกยังไม่พอเลย
หลายคนคงสงสัยว่าหนี้มาจากไหน หนี้มาจากงานแต่งงานเพราะทางผู้ใหญ่ทางภรรยาบังคับให้ได้สินสอดเท่าที่เรียกผมกับแฟนก็เลยต้องใช้วิธีที่ผิด ทั้งในระบบและนอกระบบ เนื่องจากทางบ้านผมยากจน ต่อมาทางแม่ต้องมาป่วยเข้าโรงพยาบาลต้องใช้เงินรักษาผมไม่รู้จะทำยังไงดีจึงต้องไปเอาเงินนอกระบบอีกรอบตอนนั้นคิดแค่ว่าแม่ไม่เป็นไรก็พอแล้วอย่างอื่นค่อยแก้กันทีหลัง แต่มาตอนนี้ผมตกงานไม่มีรายรับผมหางานเรื่อยๆไปสมัครหลายที่แต่ก็ได้แค่รอติดต่อกลับ
ตอนนี้ผมกับแฟนเครียดและท้อมากเงินทั้งห้องและ2คนคงประทังชีวิตได้อีกไม่นาน ตอนี้แม้แต่เงินค่ารถให้แฟนไปทำงานยังไม่พออาทิตย์เลย   
ผมสู้กับปัญหาแล้วนะครับสู้มาหลายปีแล้ว แต่ตอนนี้มันตันไปหมดแล้วครับ ผมท้อ หมดหวัง เหนื่อย และหมดแรงที่สู้ต่อ
ไม่มีอะไรเศร้าเท่ากับหันไปหาใครไม่เจอ หันมองหน้าที่ที่เรารักได้แต่น้ำตาไหลทั้งคู่
ที่เล่ามานี้แค่อยากจะระบาย เพราะยิ่งพูดให้กับคนที่เรารักยิ่งทำให้เขาท้อยิ่งไปอีก เหนื่อย ท้อแค่ไหนก็ต้องอดทน