คุณเคยแอบรักคนที่เราอยู่นอกสายตาเขาไหม ???
เรารักคนๆหนึ่ง เราเจอกันในไอจี เราคุยกันครั้งแรกแบบไม่เคยเจอกันมาก่อน เรารู้สึกดีมากแต่เราก็ไม่แน่ใจ พอเราคุยกันได้สักพักเขาก็ให้ไลน์เรามา หลังจากนั้นเราก็คุยกัน คอลหากัน จนได้สักพักเราเองที่เป็นฝ่ายบอกชอบเขา แต่เขาบอกว่ารอเราได้เจอกันก่อน แล้วเราก็เริ่มห่างหายกันไป น่าจะเพราะความรู้สึกอิ่มตัวจนเกินไป จนมาวันหนึ่งเขาขึ้นมาทำงานที่นี่ประมาณ 2-3 วัน แล้วเขาก็ทักมาบอกแล้วเราก็ได้เจอกันครั้งแรก ความรู้สึกในตอนนั้นมันเขินมาก เขินจนแสดงออกมาได้ชัดขึ้น จนเขาดูออกว่าเราอาย เราพูดอะไรไมาออกเลย ใจสั่น มือสั่น เหงื่อเต็มตัว ก่อนจากกันเราได้ถ่ายรูปด้วยกันครั้งแรก และเราก็ไม่รู้อีกว่าเราจะได้เจอเขาอีกทีเมื่อไหร่ ตลอดชีวิตเลยมั๊ย แล้วเราก็หายกันไปสักพัก จนเรารู้สึกเฉยๆกับเรื่องพวกนี้ไปแล้ว ทำไมมันไม่รู้สึกตื้นเต้นน่ะ เรารู้สึกว่าเราเริ่มห่างหายกับเขาไปอีกครั้ง จนมาถึงตอนนี้เขาขึ้นมาทำงานที่นี่อีกประมาณ 10 วันได้ เขาทักมาบอกเราล่วงหน้าหลายวันเลยว่าเขาจะมาทำงานที่นี่ เราก็ตอบแบบตอบๆ เหมือนเราเฉยๆมาก จนเขามาถึงที่นี่ เราก็คิดว่าเราจะไปหรือไม่ไปหาเขาดีน่ะ เพื่อนเราก็บอกว่า "ไปเจอเถอะ กว่าจะมีโอกาสได้เจอกัน" เราก็ลองดูสักหน่อย เราไปเจอเขา เรานั่งคุยกันได้สักพักใหญ่ เราสองคนเลยตัดสินใจไปลอยกระทงและปล่อยโคมด้วยกัน (เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้มาลอยกระทงที่นี่) (และก็เป็นครั้งแรกของเราที่ได้มาลอยกับเขา) เป็นปีแรกแต่ไม่รู้จะเป็นปีสุดท้ายแล้วหรือเปล่า
แล้วเราก็....... จากวันนั้นมันทำให้ความรู้สึกของเราชัดเจนขึ้นไปอีก เรารู้สึกดีมากๆจริงๆ จนถึงวันสุดท้ายที่เขาจะกลับ เรานี่นอนร้องไห้อยู่บ้านเลย แบบโทรมเกิน แต่เพื่อนก็บอกว่าเรายังมีหวังรีบไปหาเขาก่อนเขากลับ เราก็เลยตัดสินใจรีบขี่มอไซค์ไปหาเขา ในใจก็คิดว่าถ้าไปแล้วไม่เจอก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ทำดีที่สุดแล้ว
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น เรามาทันพอดี เกือบกลับแล้วถ้ามาช้ากว่านี้ก็ไม่ได้เจอแล้ว เราก็ถ่ายรูปด้วยกัน และเราก็คุยกันจนต้องลากัน ไม่อยากให้เขาไปเลย แต่มันเป็นหน้าที่
เราไม่ได้เสียใจน่ะที่เราต้องลากัน แต่เราเสียใจที่เราต้องไม่ได้อยู่ด้วยกัน เสียใจที่เราต้องไกลกัน
เรายังไม่ได้บอกว่าเรา "รัก" รู้สึกดีกับเขาแค่ไหน
ตอนนี้เราอาจจะเงียบหายจากกัน แต่เราจำได้ว่าตอนนั้นมันดีแค่ไหน
คิดถึงคุณมากๆ
- อย่าลืมซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง -
พิมบางคำอาจตกไป เพราะพิมในโทสับคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ
คุณเคยแอบรักคนที่ไม่ควรรักหรือเปล่าน่ะ ?!?!
เรารักคนๆหนึ่ง เราเจอกันในไอจี เราคุยกันครั้งแรกแบบไม่เคยเจอกันมาก่อน เรารู้สึกดีมากแต่เราก็ไม่แน่ใจ พอเราคุยกันได้สักพักเขาก็ให้ไลน์เรามา หลังจากนั้นเราก็คุยกัน คอลหากัน จนได้สักพักเราเองที่เป็นฝ่ายบอกชอบเขา แต่เขาบอกว่ารอเราได้เจอกันก่อน แล้วเราก็เริ่มห่างหายกันไป น่าจะเพราะความรู้สึกอิ่มตัวจนเกินไป จนมาวันหนึ่งเขาขึ้นมาทำงานที่นี่ประมาณ 2-3 วัน แล้วเขาก็ทักมาบอกแล้วเราก็ได้เจอกันครั้งแรก ความรู้สึกในตอนนั้นมันเขินมาก เขินจนแสดงออกมาได้ชัดขึ้น จนเขาดูออกว่าเราอาย เราพูดอะไรไมาออกเลย ใจสั่น มือสั่น เหงื่อเต็มตัว ก่อนจากกันเราได้ถ่ายรูปด้วยกันครั้งแรก และเราก็ไม่รู้อีกว่าเราจะได้เจอเขาอีกทีเมื่อไหร่ ตลอดชีวิตเลยมั๊ย แล้วเราก็หายกันไปสักพัก จนเรารู้สึกเฉยๆกับเรื่องพวกนี้ไปแล้ว ทำไมมันไม่รู้สึกตื้นเต้นน่ะ เรารู้สึกว่าเราเริ่มห่างหายกับเขาไปอีกครั้ง จนมาถึงตอนนี้เขาขึ้นมาทำงานที่นี่อีกประมาณ 10 วันได้ เขาทักมาบอกเราล่วงหน้าหลายวันเลยว่าเขาจะมาทำงานที่นี่ เราก็ตอบแบบตอบๆ เหมือนเราเฉยๆมาก จนเขามาถึงที่นี่ เราก็คิดว่าเราจะไปหรือไม่ไปหาเขาดีน่ะ เพื่อนเราก็บอกว่า "ไปเจอเถอะ กว่าจะมีโอกาสได้เจอกัน" เราก็ลองดูสักหน่อย เราไปเจอเขา เรานั่งคุยกันได้สักพักใหญ่ เราสองคนเลยตัดสินใจไปลอยกระทงและปล่อยโคมด้วยกัน (เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้มาลอยกระทงที่นี่) (และก็เป็นครั้งแรกของเราที่ได้มาลอยกับเขา) เป็นปีแรกแต่ไม่รู้จะเป็นปีสุดท้ายแล้วหรือเปล่า
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น เรามาทันพอดี เกือบกลับแล้วถ้ามาช้ากว่านี้ก็ไม่ได้เจอแล้ว เราก็ถ่ายรูปด้วยกัน และเราก็คุยกันจนต้องลากัน ไม่อยากให้เขาไปเลย แต่มันเป็นหน้าที่
เราไม่ได้เสียใจน่ะที่เราต้องลากัน แต่เราเสียใจที่เราต้องไม่ได้อยู่ด้วยกัน เสียใจที่เราต้องไกลกัน
เรายังไม่ได้บอกว่าเรา "รัก" รู้สึกดีกับเขาแค่ไหน
ตอนนี้เราอาจจะเงียบหายจากกัน แต่เราจำได้ว่าตอนนั้นมันดีแค่ไหน
คิดถึงคุณมากๆ
- อย่าลืมซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง -
พิมบางคำอาจตกไป เพราะพิมในโทสับคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ