เรา..ล้มเหลวในชีวิต สุ้แล้วสุ้อีก ก็พัง..แต่เราก็สุ้ แต่เหมือนอุปสรรค จะทำให้เราถอดใจ เราอยากไปต่อ แต่เราก็ไม่มีต้นทุนมีแต่หนี้ เราไม่มีทรัพย์สินใดจะแปลงเป็นเงินได้เลย ชีวิตเรามีแต่ปัญหาพร้อมๆกัน จนเราไม่รุ้จะแก้ยังไง  เราอยากหนีไปตั้งหลักที่บ้าน แต่เราก็ทำไม่ลง วันนี้บ้านเรามีแต่เรื่อง แฟนเราเครียดมาก ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ เรื่องหนี้สิน เรื่องทำอะไรก็ไม่สำเร็จสะที ไม่ใช่เราไม่พยายาม เราพยายามแล้ว เราเต็มที่กะทุกสิ่งที่ทำจนท้อแล้ว สามีเราตบเราสะเกือบตกรถ เขาตกใจร้องไห้สะอื้นกอดเราจนไม่คิดว่าผู้ชายคนนึงจะสะอื้นได้หนักขนาดนี้ เขาพยายามฆ่าตัวตาย เรากอดเขาไว้ เราบอกว่าเขาไม่ผิดหรอก เราผิดเอง เราสมควรโดน สมควรเจ็บ เราชอบเห็นแก่คนอื่น เราพาครอบครัวล้มเหลวเอง สงสารคนอื่น ใจไม่เเข็งพอ ธุรกิจถึงเป็นแบบนี้ ครอบครัวถึงเป็นแบบนี้ บทสรุป ของเราจะเป็นแบบไหนดี