อย่ามองเขากิน (อย่าให้ใครมาสงสาร/มารยาท/ไม่รับของใครเพราะถูกสมเพช)
อย่ามีเรื่องนอกบ้าน (ถ้ามีตีก่อนเลย ค่อยถามเหตุผลทีหลัง)
พี่น้องอย่าตบกันเอง (ถ้าตบแล้ว จะเรียกมาตบกันจนหมดแรง ตามด้วยไม้ ไม่เรียว แต่หนักถึงกระดูก)
พึ่คนโต ดูแลน้องคนเล็ก
เรียนก่อน กินทีหลัง (ต้ะเรื่องอื่นได้ แต่ต้องมีค่าเทอมให้ลูกๆ)
เลี้ยงลูกได้แต่ตัว (เข้ามัธยมก็เริ่มปล่อยแล้ว)
จริงๆแล้ว พ่อไม่ได้มานั่งสั่งสอนอะไรจริงๆจังๆ
พ่อไม่ค่อยบอกให้ทำโน่นทำนี่
แต่จำเอา เวลาถูกทำโทษมากกว่า
หรือจริงๆแล้ว พ่ออาจจะพูดๆไปให้จบๆ เพราะแม่บอกว่า สมัยเด็ก เราถามมาก มากกกกกกก จนไม่รู้จะตอบอะไร
แต่หลายๆอย่าง เราว่า พ่อสอนให้ใช้ชีวิตในแบบของตัวเองนั่นแหละ
มีปัญหา พ่อให้แก้เอง
ตอนม 3 เคยนั่งรถหลงทาง ไกลจากบ้าน 15-20 โล ช่วงหลัง 6 โมงเย็น
ไปในที่ๆถนนยังสร้างไม่เสร็จ เป็นดินลูกรัง ตอนนั้นไม่มีมือถือ ต้องหาโทรศัพท์สาธารณะ
โทรบอกพ่อ นั่งรถหลงไปไหนไม่รู้เนี่ย
พ่อบอก "เอ็งไม่รู้แล้วป๊าจะรู้ได้ไง"
เออ จบ งั้น เดี๋ยวถามป้าแม่ค้าก่อนนะ เดี๋ยวโทรกลับไปใหม่
ความรู้สึกตอนนั้น จากกลัวๆ ว่าจะกลับบ้านยังงัยดี กลายเป็น เซงว่ะ ไมป๊าพูดแบบ จะไม่มารับใช่ไหม
แล้วก็คิดๆ เออ แล้วจะมารับที่ไหนดีล่ะ
พอดี รถมินิบัส คันนึง ผ่านมาร้องเรียก "เวียนใหญ่ ฮะ เวียนใหญ่"
พลันความคิดแวบขึ้นมาว่า เออ ไปลงเวียนใหญ่ แล้วให้พ่อมารับตรงนั้นดีก่า
ไวเท่าความคิด วิ่งตามรถไปเลยคร่าาาา
ด้วยความที่ 13 ขวบ -_- ความรู้รอบตัวน้อยมากกกกกกก แถววงเวียนใหญ่ มีอะไรบ้างก็ไม่รู้
พอลงรถเมล์แล้ว ก็บอกไม่ถูกอยู่ดีว่า จะต้องให้พ่อ มารับจุดไหน
วงเวียนใหญ่มันกว้างนะเฟ่ย
เออ เอางี้ สามล้อ โลด จบ เอวัง ถึงบ้าน พ่อหัวเราะใส่
โตจนป่านนี้ นั่งรถผิดได้ไง
ก็ตอนนั้นสายตาสั้น ไม่ชอบใส่แว่น เลยขึ้นรถผิดสาย ขึ้นรถป้บ หลับ เลยไม่รู้ว่า รถเมล์วิ่งออกนอกเส้นทาง 😂😂
พ่อเอามาพูดทีหลัง ตอนเล่าให้ญาติๆฟังว่า
ตอนนั้น จริงๆก็ห่วงนะ แต่มันอยู่ไหนก็ไม่รู้ จะให้ทำยังไงล่ะ
มันบอกตะไปถามคนแถวนั้นแล้วโทรกลับ มันก็ไม่โทร เจออีกทีก็เข้าบ้านแล้ว
เออ ยังคิดอยู่ว่ามันจะทำยังไง
สรุปว่า ตอนนั้น ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าหลงไปไหน รู้แต่กลับบ้านได้แหละว้า 😁😁😁
พ่อก็แบบนี้ ชอบแหย่ เพื่อดูว่า เราจะหาทางแก้ปัญหายังไง
ขับรถก็สอนแค่ดูกระจกหน้าหลัง
นอกนั้นก็พูดแต่ ขับไป ขับไป
วู้ สอนง่ายจัง 😂😂
เคยพยายามใช้ตะเกียบ คีบถั่วลิสงเข้าปากบ้าง เห็นพ่อทำได้
คีบเท่าไหร่ไม่ได้สีกที ถามพ่อว่า
"ป๊า ทำไงอ่ะ สอนมั่งดิ"
พ่อคีบให้ดูทีนึง แล้วเอาเข้าปาก
"ทำยังไงอ่ะ ทำไม่เป็น"
พ่อคียอีกที เอาเข้าปาก
"โว่ยยยยย ทำยังงายยย เค้าทำไม่ด้ายยยย"
พ่อหัวเราะขำกร้ากอยู่ตรงนั้น
ประมาณว่า ถ้ายังทำไม่ได้ ป๊ากินหมด เอ็งอดนะ 😅
หลายๆอย่าง เรียนรู้ด้วยการดูพ่อเป็นตัวอย่าง
แม้พ่อจะบอกว่าอย่าเอาอย่างพ่อ เพราะชีวิตพ่อ ลำบากมาตั้งแต่เด็ก
ไม่เคยพูดว่าตัวเองลำบาก เพราะรู้ว่า พ่อผ่านเรื่องราวหลายอย่าง เพื่อให้เรารอดพ้นจากคำว่าลำบาก
และเราก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพียงแต่อาจจะไม่มีในสิ่งที่คนอื่นมี หรือต้องทำมากกว่าคนอื่นทำ แต่ก็ได้ชีวิตที่อิสระพอสมควร
ขอบคุณพ่อ (แม่) ที่ให้โอกาสนี้
รักพ่อค่ะ
หมวยอินดี้รำพึง ----- สิ่งที่พ่อสอน
อย่ามีเรื่องนอกบ้าน (ถ้ามีตีก่อนเลย ค่อยถามเหตุผลทีหลัง)
พี่น้องอย่าตบกันเอง (ถ้าตบแล้ว จะเรียกมาตบกันจนหมดแรง ตามด้วยไม้ ไม่เรียว แต่หนักถึงกระดูก)
พึ่คนโต ดูแลน้องคนเล็ก
เรียนก่อน กินทีหลัง (ต้ะเรื่องอื่นได้ แต่ต้องมีค่าเทอมให้ลูกๆ)
เลี้ยงลูกได้แต่ตัว (เข้ามัธยมก็เริ่มปล่อยแล้ว)
จริงๆแล้ว พ่อไม่ได้มานั่งสั่งสอนอะไรจริงๆจังๆ
พ่อไม่ค่อยบอกให้ทำโน่นทำนี่
แต่จำเอา เวลาถูกทำโทษมากกว่า
หรือจริงๆแล้ว พ่ออาจจะพูดๆไปให้จบๆ เพราะแม่บอกว่า สมัยเด็ก เราถามมาก มากกกกกกก จนไม่รู้จะตอบอะไร
แต่หลายๆอย่าง เราว่า พ่อสอนให้ใช้ชีวิตในแบบของตัวเองนั่นแหละ
มีปัญหา พ่อให้แก้เอง
ตอนม 3 เคยนั่งรถหลงทาง ไกลจากบ้าน 15-20 โล ช่วงหลัง 6 โมงเย็น
ไปในที่ๆถนนยังสร้างไม่เสร็จ เป็นดินลูกรัง ตอนนั้นไม่มีมือถือ ต้องหาโทรศัพท์สาธารณะ
โทรบอกพ่อ นั่งรถหลงไปไหนไม่รู้เนี่ย
พ่อบอก "เอ็งไม่รู้แล้วป๊าจะรู้ได้ไง"
เออ จบ งั้น เดี๋ยวถามป้าแม่ค้าก่อนนะ เดี๋ยวโทรกลับไปใหม่
ความรู้สึกตอนนั้น จากกลัวๆ ว่าจะกลับบ้านยังงัยดี กลายเป็น เซงว่ะ ไมป๊าพูดแบบ จะไม่มารับใช่ไหม
แล้วก็คิดๆ เออ แล้วจะมารับที่ไหนดีล่ะ
พอดี รถมินิบัส คันนึง ผ่านมาร้องเรียก "เวียนใหญ่ ฮะ เวียนใหญ่"
พลันความคิดแวบขึ้นมาว่า เออ ไปลงเวียนใหญ่ แล้วให้พ่อมารับตรงนั้นดีก่า
ไวเท่าความคิด วิ่งตามรถไปเลยคร่าาาา
ด้วยความที่ 13 ขวบ -_- ความรู้รอบตัวน้อยมากกกกกกก แถววงเวียนใหญ่ มีอะไรบ้างก็ไม่รู้
พอลงรถเมล์แล้ว ก็บอกไม่ถูกอยู่ดีว่า จะต้องให้พ่อ มารับจุดไหน
วงเวียนใหญ่มันกว้างนะเฟ่ย
เออ เอางี้ สามล้อ โลด จบ เอวัง ถึงบ้าน พ่อหัวเราะใส่
โตจนป่านนี้ นั่งรถผิดได้ไง
ก็ตอนนั้นสายตาสั้น ไม่ชอบใส่แว่น เลยขึ้นรถผิดสาย ขึ้นรถป้บ หลับ เลยไม่รู้ว่า รถเมล์วิ่งออกนอกเส้นทาง 😂😂
พ่อเอามาพูดทีหลัง ตอนเล่าให้ญาติๆฟังว่า
ตอนนั้น จริงๆก็ห่วงนะ แต่มันอยู่ไหนก็ไม่รู้ จะให้ทำยังไงล่ะ
มันบอกตะไปถามคนแถวนั้นแล้วโทรกลับ มันก็ไม่โทร เจออีกทีก็เข้าบ้านแล้ว
เออ ยังคิดอยู่ว่ามันจะทำยังไง
สรุปว่า ตอนนั้น ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าหลงไปไหน รู้แต่กลับบ้านได้แหละว้า 😁😁😁
พ่อก็แบบนี้ ชอบแหย่ เพื่อดูว่า เราจะหาทางแก้ปัญหายังไง
ขับรถก็สอนแค่ดูกระจกหน้าหลัง
นอกนั้นก็พูดแต่ ขับไป ขับไป
วู้ สอนง่ายจัง 😂😂
เคยพยายามใช้ตะเกียบ คีบถั่วลิสงเข้าปากบ้าง เห็นพ่อทำได้
คีบเท่าไหร่ไม่ได้สีกที ถามพ่อว่า
"ป๊า ทำไงอ่ะ สอนมั่งดิ"
พ่อคีบให้ดูทีนึง แล้วเอาเข้าปาก
"ทำยังไงอ่ะ ทำไม่เป็น"
พ่อคียอีกที เอาเข้าปาก
"โว่ยยยยย ทำยังงายยย เค้าทำไม่ด้ายยยย"
พ่อหัวเราะขำกร้ากอยู่ตรงนั้น
ประมาณว่า ถ้ายังทำไม่ได้ ป๊ากินหมด เอ็งอดนะ 😅
หลายๆอย่าง เรียนรู้ด้วยการดูพ่อเป็นตัวอย่าง
แม้พ่อจะบอกว่าอย่าเอาอย่างพ่อ เพราะชีวิตพ่อ ลำบากมาตั้งแต่เด็ก
ไม่เคยพูดว่าตัวเองลำบาก เพราะรู้ว่า พ่อผ่านเรื่องราวหลายอย่าง เพื่อให้เรารอดพ้นจากคำว่าลำบาก
และเราก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพียงแต่อาจจะไม่มีในสิ่งที่คนอื่นมี หรือต้องทำมากกว่าคนอื่นทำ แต่ก็ได้ชีวิตที่อิสระพอสมควร
ขอบคุณพ่อ (แม่) ที่ให้โอกาสนี้
รักพ่อค่ะ