3 ตุลาฯ ธันวาฯ เป็นวันที่พี่ตูน Bodyslam ผู้ริเริ่มโครงการ #ก้าวคนละก้าว
จะวิ่งผ่านนครปฐมเข้าสู่เมืองหลวงกทม.
ผมลองเช็คตารางว่าพี่แกน่าจะผ่านตรงศาลายารอยต่อเข้าสู่กทม.ราวๆ 12.00น.
จึงไปรอตั้งแต่ 11.00น. ปรากฏว่าเกิดความล่าช้าในขบนวไปกว่า 3 ชม.
โอเค ไม่เป็นไรสำหรับการให้กำลังใจผู้ที่เป็นดั่ง National Hero
แม้พี่แกจะไม่ค่อยอยากรับตำแหน่งนี้ แต่หลายๆคนคงคิดเช่นเดียวกันว่าพี่แกเหมาะสมแล้ว
ร้อนหน่อยเราก็หลบได้ แต่คนวิ่งในขบวนสิหลบไม่ได้เลย

ใกล้เวลาขบวนผ่านมา คนก็มารอกันเต็มถนน

ยิ่งขบวนวิ่งเข้ามาใกล้ คนยิ่งเยอะ
ความวุ่นวายเริ่มมา ทั้งล้ำเส้น แซง แทรก เบียด
จนท.ไล่ทีก็หลบที จนท.ไปก็ออกมาใหม่ ให้ตายสิ ไม่น่ารักเลย
แต่โชคดีของผม คนที่ไปด้วยน่ารัก ขออวด ณ จุดนี้อิอิ
จะร้อน จะรอนาน ไม่มีบ่น(แค่มุ้งมิ้งๆไม่นับเป็นบ่นละกัน)
ยังคงรอจะให้กำลังใจพี่ตูนกันต่อไป

ยิ้มแบบนี้ทำไม รู้มั้ยว่าแพ้

พอขบวนวิ่งผ่านมา ด้วยความที่ตั้งใจมาให้กำลังใจ
ไม่อยากมาไปสร้างปัญหาให้พี่ตูนแกอีก
ไม่อยากไปชน ไปเบียด ให้พี่แกบาดเจ็บยิ่งกว่าเดิม
ก็ขอเอากล้องมือถือถ่ายอยู่ไกลๆก็ละกัน
เงินก็บริจาคผ่านธนาคารไปแล้ว ง่ายดี
ได้รูปตูน+ก้อย แค่นี้ โอเคละ

ขอบคุณพี่ตูนและทีมงานจริงๆสำหรับประสบการณ์ที่นับเป็นประวัติศาสตร์ชาติครั้งนี้
นานแล้วที่ไม่เห็นรอยยิ้มจากคนไทยมากมายขนาดนี้
นานแล้วที่ไม่ได้เห็นความสามัคคีและพลังอันล้นหลาม(แต่ขอความเป็นระเบียบอีกนิดนะ จะดีแล้วคนไทย)
ความสุขเกิดขึ้นบนหน้าและภายในใจของทุกคนที่มาร่วมวิ่งอย่างไม่มีใครปิดบังไว้เลย

ใครที่มีโอกาสได้ร่วมประสบการณ์ครั้งนี้ มาร่วมแสดงความรู้สึกกันนะ

สุดท้ายนี้ ขอพื้นที่ให้จขกท.ขี้อวดคนนี้อีกนิดนะครับ อิอิ