คือผมกับเพื่อนคนนี้นะเป็นเพื่อนสนิทกันมา3ปีเเล้ว เเล้วก็สนิทกันมากรู้กันทุกอย่างคือทีเเรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกเเต่เเบบคือตอนนั้นผมก็อยุ่ในช่วงสับสนตัวเองด้วยคือเเบบก็เคยชอบผญ.แต่อยุ่ดีๆก็ชอบเพื่อนสนิทคนนี้ขึ้นมาทีเเรกผมก็อยากให้เขารู้เเต่ก็ไม่หรอกอยุ่กันไปเเบบเพื่อนน่าจะได้นานกว่าผมก็เลยไม่ให้เขารู้เเต่ดูๆตอนนั้นเขาก็เหมือนจะติดผมมากผมก็ติดเขามากเหมือนกันคือผมชอบเค้ามาตั้งเเต่ม.3 พอวันปัจฉิมเค้าก็มีเเฟนที่เป็นผญ. คือตอนนั้นผมก็คือเเบบพูดไม่ออกเเละนับตั้งเเต่วันนั้นมามันก็ไม่เหมือนเดินทุกอย่างเปลี่ยนไปผมกลายเป็นเพื่อนสนิทที่ถูกลืมตอนนั้นผมเสียใจมากๆ เเต่ก็ผิดที่ผมเองเเหละที่คิดไปเอง เเต่ผมก็ยังชอบเค้านะจนม.4ก็ได้อยุ่ห้องเดียวกันอีกเเละได้นั่งด้วยกันด้วยเเล้วเค้าก็เลิกกะเเฟนตอนนั้นทุกอย่างมันก็เหมือนจะดีเเต่สุดท้ายมันก็จบลงเพราะ ผมคิดว่าเค้าเปลี่ยนไปเค้าไม่ใช่คนเดิมผมกับเค้าก็เลยทะเลาะกันเเยกที่นั่งกัน ผมอยากให้ทุกอย่างจบเพราะผมไม่อยากเสียใจร้องไห้เเบบนี้อีกเเล้วเเต่มันกลับจบไม่สวยผมกับเค้าไม่เคยพูดเรื่องความรู้สึกด้วยกันตรงๆสุดท้ายมันก็จบเเบบค้างคาเเต่ผมก็เคยลองคุยกับคนอื่นนะเเต่ก็เอาชนะตัวเองไม่ได้แต่ทุกอย่างก็คล้ายจะทำให้ผมก็เค้ามาทำอะไรด้วยกันตลอดทั้งที่ผมไม่อยากจะรู้สึกอีกเเล้วมันเจ็บเกินไปเขาก็ทำแบบไม่สนใจผมเลยจนเขาก็มีแฟนใหม่อีกเป็นผญ.ได้ไม่กี่วันก็เลิกเเล้วเค้าก็มีคนคุยอยุ่เรื่อยๆ เเต่ยังไงผมก็ยังชอบเค้าอยุ่ดีเเละยิ่งมากขึ้นด้วยผมพยายามทุกอย่างเพื่อให้เลิกชอบเค้าเเต่ก็ไม่ได้ในใจผมอยากทำให้มันเป็นเหมือนเดิมเเต่ก็คงไม่ได้อีกอย่างจากการกระทำทุกอย่างของผมมันก็อาจทำให้เค้ารุ้เเล้วละว่าผมชอบเค้าเเค่ไหนเค้าก็พยายามตีตัวออกห่างมาจนจบม.4ขึ้นม.5ความรุ้สึกนี้ก็ยังอยุ่จนบางที่ผมก็สับสนระหว่างความรักกับความผูกพันจนถึงตอนนี้ก็จะ2ปีเเล้วที่ผมชอบเค้ามา ผมอยากรู้ว่ามันคืออะไรระหว่างผมกับเค้า